Nathalie is de trotse moeder van twee dochters. Hoewel ze geniet van haar gezin, voelt ze zich een maand na de geboorte van haar tweede dochter toch anders. Nathalie blijkt een postnatale depressie te hebben.
Aan LINDA.meiden vertelt ze haar verhaal.
Eigenlijk lijkt alles perfect te verlopen voor Nathalie. Na de geboorte van haar eerste dochter Julie (3) heeft ze het idee dat ze de wereld aankan. Ook bij de geboorte van haar tweede dochter Olivia (6 maanden), zweeft ze op een roze wolk. Het gezin waar ze altijd al van droomde is compleet. Maar een maand of twee na de komst van Olivia verandert dat gevoel: “Na een bevalling zijn kraamtranen normaal, maar ik bleef huilen.”
Veel vrouwen krijgen na hun bevalling last van een postnatale depressie, zo ook Nathalie. Voor haar begint het in eerste instantie met emoties die ze niet kan plaatsen: “Ik vond mijn kinderen meer een last dan dat ik ze leuk vond. Dit klopte niet met mijn moedergevoel. Hoe kun je zo beschermend zijn, maar soms ook je kind vergeten?”
“Ik was m’n energie kwijt, zag minder de mooie dingen om me heen en raakte snel overprikkeld. Als de baby begon te huilen, flipte ik”, vertelt Nathalie. “Ik kwam in een survivalmodus, waarin ik alleen maar aan mezelf kon denken. Ik ging dan maar douchen, slapen of boodschappen doen terwijl ik niks nodig had. Ik wist me geen raad met mijn emoties dus probeerde ik te vluchten.”
Het gaat van kwaad tot erger. Als Nathalie alleen thuis is met haar kinderen krijgt ze paniekaanvallen. Ook komt ze in vervelende situaties terecht: “Julie is sinds kort zindelijk. Laatst gingen we weg en moest ze van mij nog een keer naar het toilet. Ze werkte niet mee en op dat moment begon mijn baby enorm hard te huilen. Toen gingen alle alarmbellen bij mij af. Ik heb Julie vastgepakt en boos gezegd: ‘Jij gaat nú naar de wc’. Ik heb haar niks aangedaan, maar dit was zij niet van mij gewend. Daarna zei ze: ‘Mama, ik ben bang voor jou’. Dat brak natuurlijk mijn moederhart”, vertelt ze met tranen in haar ogen.
Na deze gebeurtenis komt Nathalie tot het besef dat ze hulp nodig heeft: “Ik voelde me gefaald als moeder. Zo ben ik namelijk helemaal niet.”
Zo'n 40 miljoen vrouwen krijgen postnatale aandoeningen na bevalling: 'Niet genoeg erkend'
Wat doe je als je ergens last van hebt? Je gaat googelen. Dat doet Nathalie ook: “Ik herkende mezelf eigenlijk in alle artikelen die ik over postnatale depressie las. Toen ben ik direct naar de huisarts gegaan.”
Eenmaal bij de huisarts stort Nathalie volledig in. Ze wordt direct doorverwezen naar een Moeder en kind-centrum: een hulpinstelling geheel ingericht om moeders met een postnatale depressie te helpen. “Sommige moeders daar voelen helemaal niks voor hun kindje. Dat heb ik niet, ik heb ontzettend veel liefde voor mijn baby, maar dus wel soms die depressieve gevoelens”, legt ze uit. Daarom komt ze nu twee keer in de week met baby Olivia in het Moeder en kind-centrum voor hulp.
Die hulp krijgt ze in verschillende vormen. Ze komt in contact met andere moeders met een postnatale depressie, waarbij er speciale momenten zijn met de baby’s. Ook zijn er verzorgers aanwezig, die de zorg voor haar baby overnemen, zodat Nathalie met een psycholoog kan praten. “Ik zie daar moeders vertrekken, die er zó goed voor staan, daar haal ik mijn positiviteit uit. De ene dag lukt dit beter dan de andere.”
Op deze manier komt ze veel over zichzelf te weten. Ook komt ze achter de oorzaak van haar depressieve klachten en de reden dat ze pas bij haar tweede dochter ontstonden: “Ik ben erg perfectionistisch en leg mezelf daarom veel druk op. Daarnaast speelt mijn onderbewustzijn een rol. Zo heb ik in mijn eigen jeugd geen makkelijke thuissituatie gehad met mijn broer. Onbewust is dat op gaan spelen sinds ik zelf een tweede kind kreeg. Er komen bepaalde angsten omhoog uit die broer zus-verhouding, die ik projecteer op mijn dochters.”
Simones dochter Jente (21) is depressief en wacht al maanden op hulp: 'Een ware nachtmerrie'
Nathalie heeft dus veel baat bij de hulp die ze krijgt. Aan vrouwen in eenzelfde situatie adviseert ze daarom ook: “Een postnatale depressie kan heel eenzaam zijn, ook al zeggen mensen dat ze er voor je zijn. Ik heb een fijne partner, maar ook hij ziet niet alles. Daarom wil ik moeders op het hart drukken hulp aan te grijpen.
Je hebt soms ook tijd nodig om te ontladen. Het klinkt egoïstisch, maar naast moeder ben je ook je eigen individu. Je moet voor jezelf zorgen, zodat je ook weer beter voor je kind kunt zorgen”, vult ze aan.
Daarmee geeft Nathalie ook advies aan naasten van moeders met een postnatale depressie: “Mensen geven al snel goedbedoeld advies, maar als je net moeder bent geworden, ben je over veel dingen onzeker. Dat advies kan dan snel in het verkeerde keelgat schieten. Vraag daarom eerst waar de moeder behoefte aan heeft. Of zorg dat ze haar handen even vrij heeft, zodat ze iets voor zichzelf kan doen.”
Dit soort adviezen deelt ze ook op haar Instagrampagina @Oliv.andme. Nathalie heeft een duidelijke boodschap: “Ik wil alle moeders met een postnatale depressie een hart onder de riem steken. Het is oké om je zo te voelen. Als vrouw en als moeder wordt er zo’n druk op ons gelegd om alle ballen hoog te houden. Het taboe rondom postnatale depressie mag in 2024 wel eens doorbroken worden en daar sta ik voor.”
'Gooische moeder' Leslie (30) over zwangerschap na postnatale depressie: 'Ik geniet er volop van'
