Vandaag is het Wereld Autisme Dag. Autisme wordt bij vrouwen nog lang niet altijd herkend, terwijl 1 op de 5 mensen met autisme een vrouw is.
Naomi is een van deze vrouwen en deelt met LINDA.meiden hoe het voor haar is om autisme te hebben.
Naomi (28) heeft autisme: 'Medicatie kan het leven makkelijker maken'
Jeugd
“Als klein meisje was ik heel vrolijk, maar toch ook wat onwennig in sociale situaties. Dat ik autisme heb, wisten we toen nog niet. Wel hechtte ik toen al veel waarde aan bepaalde routines en wees ik het een af, waar ik juist een sterke voorkeur gaf aan iets anders. Zo vond ik het bijvoorbeeld heel moeilijk om zonder mijn ouders bij andere kinderen te spelen. Dan miste ik mijn vertrouwde omgeving, mijn ouders en het speelgoed waarmee ik gewend was te spelen.”
“Ook vond ik het moeilijk om contact te leggen met anderen. Als dat contact er dan eenmaal was, vond ik het lastig om dat te onderhouden. Een combinatie van verschillende factoren maakte daarbij dat ik een goed doelwit bleek te zijn voor pesters, wat resulteerde in pesterijen die anderhalf jaar standhielden. Uiteindelijk besloot ik naar een andere school te gaan. Dat was echt een verademing, want daar waren de mensen heel anders. Aan die tijd heb ik goede herinneringen.”
“Toen ik rond mijn dertiende van school wisselde, werd er een onderzoek naar mijn mentale problematiek gedaan. Ik had last van verschillende klachten die moeilijk te plaatsen waren en voelde me regelmatig angstig. Uit de onderzoeken bleek dat ik PDD-NOS heb, een lichte vorm van autisme. Inmiddels bestaat die diagnose niet meer, waardoor ik mezelf op mijn zesentwintigste opnieuw heb laten diagnosticeren. Toen kwam daar ASS (Autisme Spectrum Stoornis) uit; de relatief nieuwe, overkoepelende term voor alle verschillende vormen van autisme.”
Marleen (25) uit 'Je Zal Het Maar Hebben' kreeg de diagnose autisme: 'Zonder routine ga ik niet naar de wc'
Diagnosticering
“Vanaf het moment dat ik de diagnose kreeg, ben ik heel verbaasd geweest. Vandaag de dag is autisme bij vrouwen namelijk een steeds bekender fenomeen, maar dertien jaar geleden, toen ik gediagnosticeerd werd, was dat echt niet zo. Toch kon ik me – hoe meer ik me over het onderwerp ging inlezen – ook toen al wel vinden in de diagnose. Het klinkt misschien gek, maar het voelde een beetje alsof alle puzzelstukjes in elkaar vielen.”
“Daarnaast ben ik blij dat de diagnose autisme bij mij op mijn dertiende al is gesteld en niet veel later. Vaak worden meisjes en vrouwen eerst of zelfs volledig verkeerd gediagnosticeerd, bijvoorbeeld met ADD, borderline of depressie. Daardoor blijven ze heel lang met autisme rondlopen zonder dat ze zich hier bewust van zijn en krijgen ze ook nog eens een behandeling die vaak niet of maar een beetje aansluit. Dat is echt heel zonde.”
“Mijn omgeving heeft gelukkig nooit raar op mijn diagnose gereageerd. Sterker nog: ze zijn er heel goed mee omgegaan en dat doen ze nog steeds. Dat vind ik heel fijn, want ik bèn niet mijn autisme. Ik ben Naomi en ik hèb autisme. Zo benadert mijn omgeving het ook. Soms ben ik overprikkeld of is mijn spanningsboog op, dan ga ik op feestjes bijvoorbeeld wat eerder naar huis of kies ik ervoor om even alleen te zijn. Ook wordt er veel met me meegedacht; dagjes weg worden bijvoorbeeld in drie onderdelen verdeeld en na elk onderdeel wordt me gevraagd of ik nog aan het volgende onderdeel wil deelnemen. Dat werkt heel rustgevend en prettig voor mij.”
ADHD of autisme is al bij baby’s te ontdekken: 'Zo kunnen we de behandelingen verbeteren'
Acceptatie
“Het heeft lang geduurd voordat ik mijn diagnose leerde accepteren. Enerzijds door het taboe dat nog altijd op autisme bij vrouwen rust, anderzijds was er voor mij destijds online weinig herkenning te vinden. De community van vrouwen met autisme wordt inmiddels steeds groter, waardoor er meer herkenning en daarmee ook nog meer acceptatie ontstaat. Eerst voelde ik me heel autistisch, dat wordt nu steeds minder.”
“Die acceptatie gaat hand in hand met persoonlijke groei. Het gaat op dit moment heel goed met mij, maar ik loop nog wel tegen dingen aan. Zo vind ik het moeilijk om een goede baan te vinden, omdat veel banen te prikkel-gevoelig zijn voor mij. Ik werkte bijvoorbeeld eerst in de kinderopvang, maar kinderen zijn heel onvoorspelbaar en dat omschakelen lukte me niet. Daardoor ben ik nu op zoek naar iets wat beter bij me past, maar wat dat is, weet ik nog niet.”
“Naast autisme heb ik hypochondrie en OCD. De hypochondrie zorgt ervoor dat ik altijd bang ben dat er iets mis met me is of dat ik ernstig ziek ben, dat kan heel beangstigend zijn. De OCD zorgt er bij mij vooral voor dat ik heel perfectionistisch ben in specifieke opzichten. Zo vind ik het heel fijn als objecten recht liggen, maar kan ik ook heel streng voor mezelf zijn als het op mezelf aankomt. Op zulke momenten hoor ik stemmen in mijn hoofd die me vertellen dat ik niet goed genoeg ben of dat ik beter van het balkon zou kunnen springen.”
“Voor mijn autisme en OCD slik ik daarom sinds een tijdje gelukkig medicatie. Ik slik antidepressiva die mijn angsten remmen en antipsychotica voor de verwerking in mijn brein. Ook al heb ik geen psychoses, de antipsychotica helpen met het filteren van prikkels, waardoor ze minder of minder hard binnenkomen. Ik zeg altijd: medicatie geneest autisme niet, maar het kan het leven wel makkelijker maken.”
Tamara (45) heeft autisme én vier kinderen: 'Ik heb mij als moeder schuldig gevoeld'
Bewustwording
“Ik vind dat er nog altijd te weinig bekend is over vrouwen in het spectrum. In de media wordt er langzaam steeds meer over vrouwen met autisme gedeeld, maar die hoeveelheid is echt nog steeds veel te beperkt. Dat is zonde, want autisme is bij mannen een heel ander verhaal dan bij vrouwen en andersom. Het is belangrijk dat daar meer aandacht voor komt.”
“Wat ik andere meiden met autisme mee zou willen geven, is dat het belangrijk is dat je jezelf durft te zijn. Ga altijd het gesprek aan en deel wat erop je hart ligt. Ook als je ergens tegenaan loopt, is het goed om dat te delen. Op die manier kan je omgeving er rekening mee houden, zodat je er niet alleen voor staat. Die boodschap geef ik de volgers van mijn Instagram-account, waarop ik mijn persoonlijke ervaringen met autisme deel, ook mee. Je bent goed zoals je bent.”
Danique (26) praat open over haar autisme in 'Lang Leve De Liefde': 'Aangeleerd om sociaal te doen'
