Ik kan me nog herinneren dat ik me ’s avonds stoorde aan hoe fel de lichten van het podium waren. Lang naar de optredende artiest kijken lukte mij niet, want het voelde alsof ik recht de zon in keek.

De laatste act van de avond was Skrillex. Samen met mijn vrienden stonden we een beetje achteraan de meute, waar je nog gemakkelijk kon bewegen. De show was indrukwekkend, met veel visuals en nog meer flitsende lichten. Het was mij al snel te veel. En daar had ook de man die voor ons stond last van, want plots zakte hij in elkaar en lag hij op de grond te shaken.”

Epilepsie

Dit was niet de eerste keer dat ik meemaakte dat iemand in mijn bijzijn een epileptische aanval kreeg. Mijn zus heeft ook epilepsie en tot twee keer toe was ik erbij toen het bij haar mis ging. Juist door die ervaring en de kennis die mijn moeder me erover heeft bijgebracht, wist ik precies hoe ik moest handelen. Na een paar seconden in shock te zijn, kwam ik in actie.

In de tussentijd had zich een menigte om de man heen verzameld. Niemand deed wat, ze stonden allemaal te kijken. Ik duwde me langs hen heen en bukte om mijn tas onder het hoofd van de man te leggen. Om mij heen hoorde ik mensen zeggen: “Maybe we should give him some water.” Mijn bloed kookte. Wat gaat er door je botte kop als je denkt dat water de oplossing is voor iemand die op dat moment niet bij bewustzijn is en ligt te shaken? Levensgevaarlijk.

De epileptische aanval duurde best lang, waardoor een omstander de tijd had om een flesje water tevoorschijn te toveren. Nadat hij de dop eraf had gedraaid, probeerde hij het van een afstand in de mond van de man te mikken. Ik ben nog nooit zo kwaad geworden op een vreemde.

Nadat ik had geschreeuwd dat hij ermee moest kappen, kreeg ik het aan de stok met anderen die dachten te helpen. Twee mensen pakten de man bij zijn armen en benen vast. “It’s gonna stop if we do this”, zei een van de twee. Uit ervaring weet ik dat je iemand juist niet moet vastpakken tijdens een aanval, omdat ze zo botbreuken kunnen oplopen. Wederom schreeuwde ik naar vreemden, dit keer om hem los te laten.

EHBO

In de tussentijd stonden ook mijn vrienden er een beetje radeloos bij. Ik droeg ze op om EHBO’ers te halen. De aanval duurde meer dan vijf minuten en in de tussentijd stonden er ruim dertig mensen om ons heen. Hoe kon het dat ik de enige was die wist wat je op zo’n moment moet doen?

Na een paar minuten kwam de hulpverleners toegesneld. Gelukkig was de man al uit de aanval gekomen. Hij lag versuft en verward op de grond. Ze hebben hem toen op een brandcard getild en meegenomen. Ik heb geen idee hoe het verder met hem is afgelopen.

Dit gebeurde ruim tien jaar geleden, maar het is me altijd bijgebleven. Als ik terugdenk aan die avond, voel ik de adrenaline en woede weer door mijn aderen stromen. Ik was met stomheid geslagen dat niemand wist wat ze moesten doen. Nu ligt de situatie bij mij extra gevoelig, maar mocht jij ook niet weten wat je moet doen wanneer iemand een epileptische aanval krijgt, check dan hier alle do’s en don’ts.

Sidney (21) heeft epilepsie: 'Ik wil niet horen hoe ik eruit zie tijdens mijn aanval'Lees meer