Het is vandaag de Dag van de Alleenstaande Ouder. Drieëntwintig procent van alle moeders in Nederland is alleenstaand. Mirthe raakte op haar negentiende zwanger en is sindsdien een van hen.
Met LINDA.meiden deelt Mirthe hoe ze het vond om ongepland zwanger te zijn, hoe ze het alleenstaande ouderschap ervaart en welke voor- en nadelen dit voor haar heeft.
“Op mijn negentiende zat ik in het tweede jaar van mijn rechtenstudie aan de Universiteit van Leiden. Ik woonde net samen in Leidschendam met mijn toenmalige vriend toen ik steeds vaker migraine had en misselijk was. Wel werd ik gewoon ongesteld, waardoor ik er niet aan dacht dat ik zwanger zou kunnen zijn. Na een tijdje besloot ik naar de huisarts te gaan. De huisarts constateerde dat de klachten die ik ervoer hormonaal klonken. Het onverwachte bleek waar: ik was zwanger.”
“Achteraf kwam ik erachter dat het heel zelden voorkomt dat je tijdens je zwangerschap gewoon nog ongesteld wordt. Dat wist ik niet, waardoor ik daar zelf nooit aan had gedacht. Het was dan ook tot mijn grote verbazing dat ik wél zwanger was, maar de huisarts die mijn zwangerschap ontdekte, was gelukkig heel lief. Hij zei tegen me dat ik een jonge, slimme meid was en dat ik rustig over mijn keuze na moest denken.”
“Eenmaal terug van mijn afspraak bij de huisarts, stapte ik onder de douche. Terwijl het warme water over me heen stroomde, wreef ik met mijn hand over mijn buik. Het gevoel dat ik toen kreeg, vond ik heel bijzonder. Het was een soort warme, liefdevolle gloed, die ervoor zorgde dat ik besefte dat er een kindje in mijn buik groeide. Vanaf dat moment wist ik dat ik voor dit kindje wilde gaan.”
Nina werd slachtoffer van kindermishandeling: 'Met haar trouwring sloeg ze mijn tand kapot'
“Mijn ouders reageerden heel supportive. Ze zeiden dat ze altijd achter me zouden staan en waren ook niet boos. Mijn vriendinnen zeiden ook dat als iemand van ons dit kon, dat ik het dan was. Dat gaf me veel vertrouwen. De biologische vader daarentegen vond het heel lastig. Hij stond er op dat moment niet achter, wat ik moeilijk vond. In het dorp waar ik woonde, werd er veel over mijn zwangerschap geroddeld. Destijds vond ik dat lastig, maar inmiddels besef ik dat ook dat me wel degelijk sterker heeft gemaakt.”
“Mijn zwangerschap was aan de ene dus kant dus heel mooi, maar aan de andere kant soms ook pittig. Externe factoren, zoals de mensen uit het dorp waar ik woonde die een oordeel over me hadden, maakten het soms lastig. Toch heb ik er altijd het beste van gemaakt.”
“Tijdens mijn zwangerschap schilderde ik in mijn eentje de kinderkamer, regelde alle spullen en meubels en na de geboorte van mijn zoontje Sem was ik degene die ’s nachts uit bed ging als hij huilde. Dat Sem geen aanwezige vader had, heb ik een tijdje heel lastig gevonden. Doordat ik zelf uit een liefdevol gezin kom met ouders die nog altijd samen door de kamer dansen, was dat het beeld dat ik ook voor mijn eigen kind voor ogen had. Ook had ik heel sterk het gevoel dat een kind twee ouderfiguren nodig heeft, waardoor ik het moeilijker vond voor hem dat hij dat niet had, dan voor mijzelf dat ik er alleen voor stond.”
Drie studenten over twee jaar lockdown: 'Ik voelde me schuldig tijdens huisfeesten'
“Inmiddels ziet Sem zijn biologische vader weer een paar uur per week, wat ik heel erg fijn voor hem vind. Ook ben ik er inmiddels van overtuigd dat ik hem zelfs in mijn eentje alle liefde van de wereld kan geven. Iets waar ik ook altijd naar gestreefd heb. Soms vind ik het, los van alle lieve mensen om me heen, toch ook wel eens eenzaam. Ik ben immers als enige de moeder van Sem en dat is een grote verantwoordelijkheid. Uitchecken van het moederschap na een lange dag, als je ziek bent of als je simpelweg eens alleen wilt zijn, kan niet.”
“Sem is het gelukkig allemaal meer dan waard en dat zal hij ook altijd zijn. De band tussen ons is heel bijzonder, juist omdat we vaak met z’n tweeën zijn. Hij is inmiddels ook echt een weerspiegeling van mij geworden, maar dan nog nét een stapje extra. Mijn ouders zeggen dat dat komt, omdat ik vroeger hen als voorbeeld had en Sem alleen mij als voorbeeld heeft.”
“Het is soms lastig geweest, maar ik durf te zeggen dat ik op dit punt het gelukkigst ben. Soms zit ik in de auto en vraag ik me af wanneer er iets zal gebeuren, waardoor dat geluk naar de achtergrond verdwijnt, omdat het soms allemaal zo onwerkelijk voelt dat het zo goed gaat. Mijn bedrijf loopt goed, mijn Instagram-account gaat super en ik heb heel veel lieve mensen om me heen. Met alle kennis van toen en nu zou ik achteraf nog steeds dezelfde keuze hebben gemaakt.”
“Sem zit inmiddels op de basisschool en is een super vrolijk jongetje met heel veel humor. Samen zijn we echt een team. De tijd met hem vliegt sneller voorbij dan ik soms kan bijhouden. Het voelt als de dag van gisteren dat hij als klein kindje in mijn armen lag. Nu smeert hij soms uit zichzelf zijn eigen broodjes. Laatst was Sem jarig en liepen we naar een speelgoedwinkel. Toen zei hij: ‘Mama, jij bent eigenlijk ook een beetje jarig. Omdat jij altijd alles voor mij doet, zodat ik blij word.’ Ik verwacht dat de band tussen mij en Sem altijd zo sterk zal blijven. De start die wij samen zo intensief hebben meegemaakt, neemt niemand ons namelijk ooit nog af.”
View this post on Instagram
Van lipoedeem tot tienermoeder: 5 mooie en indrukwekkende interviews uit 2021
