Mina Cools is 17 jaar als ze een positieve zwangerschapstest in haar handen houdt. Nu, bijna twee jaar later, blikt ze terug op haar zwangerschap.
Ook vertelt ze, in een telefonisch interview met LINDA.meiden, hoe de komst van haar zoon Leonardo ervoor zorgde dat ze haar leven weer op de rails kreeg.
Al op jonge leeftijd kijkt Mina Cools (19) ernaar uit om volwassen te zijn. Ze heeft zelfs een plakboek waarin ze bijhoudt hoe ze wil dat haar leven er later uitziet. “Waaronder dat ik een kinderwens had. Ik had niet per se de wens om op jonge leeftijd moeder te worden.”
Op haar zeventiende blijkt het toch al zo ver te zijn als ze onverwachts een positieve zwangerschapstest in haar handen heeft. “Het was totaal ongepland. Ik zat aan de pil. Lange tijd dacht ik dat de klachten die ik had, waaronder misselijkheid en hoofdpijn, kwamen door het coronavaccin. Dat ik niet ongesteld werd, gooide ik ook op mijn inenting. Het grootste deel van mijn vriendinnen had tijdelijk geen menstruatie meer nadat ze de prik hadden gehaald. Er was overigens wel één keer dat ik een lichte menstruatie had, drie dagen in plaats van een week. Het was genoeg om vermoedens van een zwangerschap af te wenden.”
Het is Mina’s moeder die opgooit dat haar dochters klachten overeenkomen met zwangerschapskwaaltjes. “Ik stond op mijn benen te trillen toen de test positief was. Ik kon het niet beseffen. Zelfs na een bezoek aan de dokter, geloofde ik het niet. Al was ik toen al tien à elf weken zwanger.”
Denne (17) maakte hoogzwanger haar examens: 'Tijdens maatschappijkunde was ik aan het bevallen'
Bij het zien van de echo weet Mina het zeker: ze houdt het kindje. Als ze het haar vriend vertelt, is hij ook in shock. “Ik heb toen gezegd dat ik er ook oké mee was als hij uit beeld wilde blijven. Dat ik het kind wilde, betekende niet automatisch dat hij er hetzelfde over dacht. Daar ging hij niet op in. En na van de schrik bekomen te zijn, besloot hij er, net als ik, voor de volle 100 procent voor te gaan. ”
Maar eerst moet de tiener nog een moeilijke zwangerschap doorstaan. Zo heeft ze in het eerste en tweede trimester veel last van misselijkheid. “Ik had hyperemesis gravidarum (extreme zwangerschapsmisselijkheid, red.). Daardoor kon ik amper voedsel binnenhouden. Bij elk geurtje rende ik naar het toilet, waardoor ik mijn baan als kapper verloor.”
Door de misselijkheid valt Mina ook veel af en is haar zwangere buik amper te zien. “Pas in het derde trimester toen de misselijkheid opklaarde, ontplofte ik ineens. De rest van de zwangerschap was ook vreselijk, vol lichamelijke ongemakken. Mijn baby zat naar achteren en schopte tegen mijn ribben aan. Je kon aan de buitenkant zien dat ze blauw waren.”
Het feit dat Mina op het punt staat moeder te worden, dwingt haar om haar leven op de rails te krijgen. “Ik zat op een slecht pad. Vanaf mijn dertiende liep ik regelmatig van huis weg en feestte ik veel, inclusief drank- en drugsgebruik. Aan die tijd heb ik verschillende trauma’s overgehouden. Voor mijn zwangerschap zag ik geen uitweg, ik dacht dat ik verloren was. Zwanger zijn heeft mij een doel gegeven het goed te doen voor iemand anders.”
Door een slechte thuissituatie gaat de zwangere tiener op zichzelf wonen. “Ook heb ik mijn diploma en theorie-examen voor mijn rijbewijs gehaald. Ik heb in korte tijd veel gedaan om mijn leven op te bouwen.”
Sanne (18) is al tienermoeder, maar raakt per ongeluk opnieuw zwanger in het zwembad
In tegenstelling tot haar zwangerschap verloopt Mina’s bevalling verbazingwekkend soepel. “Ik was al over de veertig weken heen, maar er werd nog geen actie ondernomen. Op de dag dat ik ingeleid moest worden, kwamen mijn weeën natuurlijk op gang. Tussen mijn aankomst in het ziekenhuis en mijn bevalling zat vier uur. Het was het minst erge van die negen maanden.”
Inmiddels is Leonardo 1 jaar en Mina 19. Als moeder van een peuter heeft ze een ander leven dan haar leeftijdsgenoten. “Ik heb niet echt vrienden. De vrienden die ik voorheen had en ben verloren, waren mensen uit mijn feest-verleden. Dat ik ze kwijt ben, zie ik eerder als iets positiefs dan negatiefs.”
Tekst loopt door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Toch mist ze het wel, vriendschap. “Vooral het hebben van moeder-vrienden, zodat mijn zoon ook met andere kindjes kan spelen. Ik weet nog dat ik dat vroeger veel deed met de kinderen van mijn moeders vrienden. In het dorp waar ik woon ben ik te jong voor de moeders. En jonge moeders zijn daar niet te vinden. Misschien dat de vriendschappen nog komen als Leonardo naar de basisschool gaat.”
Mina’s vriend is inmiddels de familieman zelve. “Het vaderschap heeft hem veranderd en uit een moeilijke situatie gehaald. Hij streeft nu zijn doelen na.”
De drie vormen een gezin, maar van uitbreiding is nog even geen sprake. “Ik zou later graag nog een kind willen, maar ik zie op tegen zwanger zijn”, biecht Mina op. “Ik wil eerst over die schrik heenkomen. Op dit moment zit ik weer aan de pil, mocht ik daar doorheen opnieuw zwanger raken dan is het zo. Anders stel ik het even uit.”
Van haar keuze om Leonardo op de wereld te zetten, heeft ze geen spijt. “Hij is zo’n leuk kind, speelt lekker en is gezond. Echt een mama’s kindje. Ik ben blij met hoe mijn leven er nu uitziet. Het liefst had ik wat meer opgebouwd voor ik aan kinderen begon, maar ik heb mijn leven in korte periode zo normaal mogelijk voor hem gemaakt. Het is anders gegaan dan gepland, maar ik zou het voor geen goud inruilen. Mijn zoon heeft mijn leven gered. Zonder hem weet ik niet wat er met mij was gebeurd.”
Marije heeft last van extreme zwangerschapsmisselijkheid, maar ging toch voor een tweede
