Ziek na het plaatsen van borstimplantaten: het overkwam Michelle Kuling nadat ze op 21-jarige leeftijd haar AA-cup liet vergroten. Zes jaar na dato klopte ze met een waslijst aan klachten aan bij haar huisarts.
Aan LINDA.meiden vertelt de 29-jarige meer over de ernst van haar symptomen en hoe die tot op de dag van vandaag invloed hebben op haar dagelijks leven.
“Ik was eenentwintig toen ik mijn borsten liet doen. Ik had een AA-cup, net iets meer dan tepel en wilde graag borsten”, vertelt ze aan de telefoon. “Al vanaf mijn zestiende was ik onzeker over mijn cupmaat en toen ik het geld bij elkaar had, heb ik ze laten vergroten naar een volle C. Het herstel was de eerste drie weken pijnlijk, maar duurde niet heel lang. Na een jaar zaten ze eindelijk goed op hun plek en zag het er mooi uit.
Twee jaar later kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Al linkte ik het niet aan mijn borsten. Ik was druk bezig met afstuderen en mijn toenmalige vriend had onze relatie verbroken. Mijn conclusie was dat de aanvallen kwamen door de stress die ik ervaarde. Maar het bleek een voorbode van meer symptomen te zijn. Ik kreeg last van vermoeidheid, concentratieproblemen en vergat snel dingen. Ik ging met een donkere wolk boven mijn hoofd door het leven. Iets dat ik niet kon verklaren.”
Michelle had niet door dat de klachten die ze ervaarde werden veroorzaakt door haar borstimplantaten en zocht hulp in andere richtingen. “Ik ging naar een psycholoog. Twee jaar lang volgde ik cognitieve gedragstherapie en deed ik traumaverwerking. Helaas mocht de therapie niet baten en werden ook de lichamelijke klachten steeds erger.”
Denk aan haaruitval, gewrichtspijn, droge mond, laag libido, huiduitslag, ‘hersenmist’ en meer, zo valt te lezen in de zeven (!) pagina lange symptomenlijst die ze ons toevertrouwde. “Daarbovenop sliep ik ook slecht en waren mijn hormonen uit balans. Voor alle symptomen zocht ik een oplossing, maar het was niet bij te benen. Toen ik in 2020, vlak na de geboorte van mijn dochter, mogelijk corona kreeg, leek het alsof alles tien keer erger werd.” Artsen konden helaas niet bevestigen dat Michelle daadwerkelijk besmet was met het virus.
Michelle vervolgt: “De rechterkant van mijn lichaam viel uit; mijn arm en been. Toen ben ik met spoed naar het ziekenhuis gebracht en moest ik blijven voor onderzoek. Omdat ik ook neurologische klachten ondervond, maakten ze een CT- en MRI-scan. Ze vonden niks en ik mocht weer naar huis. Maar ik kon niet meer zelfstandig lopen en overwoog een rolstoel aan te schaffen.
Het was verschrikkelijk. Vooral doordat ik alleen met mijn dochter was. Ik bracht de hele dag door op de bank en kon niet echt met haar spelen. Toen sprak ik een vriendin die vertelde dat ze een auto-immuunziekte had ontwikkeld door haar borstimplantaten. Dit was voor mij het moment om zelf onderzoek te gaan doen. Op YouTube kwam ik Amerikaanse meiden tegen die hierover spraken. Eentje had exact dezelfde symptomen als ik. Daardoor besloot ik de mijne te laten verwijderen.”
Manon (23) deelt haar leed op TikTok: 'Ik werd vergiftigd door mijn borstimplantaten'
“Dit was voor het eerst dat ik serieus in overweging nam dat mijn klachten werden veroorzaakt door mijn borsten, en dus wilde ik ze er per direct uit hebben. Dit was dus op eigen initiatief, en niet op advies van een arts.
De verwijdering was niet goedkoop. Ik besloot een donatie-actie op touw te zetten. Hiermee wilde ik 2500 euro bij elkaar sprokkelen. Het bedrag kwam relatief snel binnen en ik belde direct om mijn operatie in te plannen.
Ik liet alleen mijn implantaten, die nog intact waren, en het kapsel om de borstimplantaat heen verwijderen. Uit een echo was gebleken dat er geen siliconen in mijn lymfeklieren of oksels zaten. Twee weken na mijn operatie voelde ik me een stuk beter en ben ik zelfs weer aan het werk gegaan. Het is bizar om te denken dat ik ruim zes jaar lang heb rondgelopen met deze ziekmakende borsten.”
Waar Michelle later achter kwam, was dat haar implantaten (van het merk Allergan) niet meer gebruikt werden. “Ze waren enkele jaren daarvoor van de markt gehaald omdat ze een zeldzame vorm van lymfeklierkanker konden veroorzaken. Ik ontdekte dit zelf. Er was geen enkele arts die me op de hoogte heeft gebracht.
Als ik terugkijk op deze periode ben ik blij dat ik ziek ben geworden. Want er zijn veel vrouwen die dat niet worden, al wil dat niet zeggen dat de implantaten geen kwaad kunnen.”
Het is nu ruim drie maanden na Michelles operatie en ze voelt zich beter dan hiervoor. “In vergelijking met de periode voor de operatie heb ik extreem positieve veranderingen doorgemaakt. Maar ik ben nog niet helemaal de oude. Voor mijn operatie had ik het gevoel dat ik een 80-jarige was. Nu voel ik me 50. Soms kijk ik online naar mensen die uitbundig aan het sporten zijn. Dat kan ik (nog) niet. Het is wel de bedoeling om mijn conditie op te bouwen met fysiotherapie.”
Hoewel ze nu aan de betere hand is, heeft ze last van een terugval wanneer ze ziek is. “Bij een griepje of verkoudheid krijg ik weer last van ernstige vermoeidheid. Verder ben ik sneller geprikkeld en heb ik spier- en gewrichtspijn. Gelukkig verdwijnt het wanneer ik weer beter ben.”
Als het aan de jonge moeder ligt, komen er geen lichaamsvreemde objecten meer in haar lichaam. “Zelfs het zetten van een spiraal vind ik spannend. Als mijn dochter later over borstimplantaten begint, is het antwoord direct nee.”
Michelle liet zich opereren door een diepgewortelde onzekerheid over haar borsten. “Ik heb daar nu helemaal geen last meer van. Ik mis ze niet. Na de operatie was ik bang geconfronteerd te worden met het onzekere meisje dat ik was. Maar in plaats daarvan ben ik een zelfverzekerde vrouw en daar hebben mijn borsten niets mee te maken.”
Jamie (27) lanceert platform tegen borstimplantaten: 'Het zijn tikkende tijdbommen'
