De carrièreladder beklimmen on your own terms. In ‘MEIDEN aan de macht’ spreken wij mensen met de leukste, spannendste en bijzonderste banen.
Deze keer: Fana Richters (33), beter bekend als kunstenaar AiRich.
De carrièreladder beklimmen on your own terms. In ‘MEIDEN aan de macht’ spreken wij mensen met de leukste, spannendste en bijzonderste banen.
Deze keer: Fana Richters (33), beter bekend als kunstenaar AiRich.
Het werk van kunstenaar AiRich wordt omschreven als ‘afrofuturistische portretseries die een kleurrijke en bekrachtigende wereld en toekomst vieren vol extravagante Zwarte mensen’. Zelf omschrijft AiRich haar werk als een mengelmoes van ‘fotografie, mode, kleur, schilderen en Black culture’.
Eerder dit jaar werd een droom, die tien jaar in de maak was, werkelijkheid toen haar eerste solotentoonstelling een feit werd. “Kunstenaar worden was een heel logisch gevolg. Ik denk dat iedereen het wel zag aankomen, maar ik fantaseerde soms ook wel over andere beroepen. Ik heb verschillende dromen gehad. Als iemand die is opgegroeid in een kleurrijk huis, mijn beide ouders zijn kunstenaars, wilde ik altijd iets artistieks doen. Er was zelfs een tijd dat ik zangeres wilde worden. Dat ik niet kan zingen was bijzaak. Al vroeg kwam ik erachter dat ik goed was in beeldende kunst en op mijn 13e wilde ik documentaires maken.”
Maar haar opvallendste kinderdroom heeft niks met kunst te maken. “Ik heb voetbalcommentator altijd zo’n tof vak gevonden. In mijn volgende leven wil ik dat doen. Niet per se omdat ik zo van voetbal houd, maar omdat ik het indrukwekkend vind wat commentators doen. Zij zijn eigenlijk live storytellers. Hoe zij een zaal kunnen meekrijgen door alleen te vertellen, daar gaat echt passie in zitten. Da’s toch mooi? Het theatrale en intense trekt mij heel erg.”
De meeste kinderdromen verdwijnen naar de achtergrond, behalve die van een documentaire maken. AiRich volgt namelijk de studie audiovisuele vormgeving en animatie op het Mediacollege. “Daar leerde ik veel technieken en werden mijn ogen geopend voor programma’s als Photoshop. Opvallend genoeg lette ik nooit goed op tijdens de fotografielessen, terwijl dat is wat ik nu doe. Wat ik wel oppikte is op een andere manier naar beeld te kijken; hoe je bepaalde effecten creëert, hoe je met kleur een sfeer kan bepalen en hoe je reacties opwekt bij het publiek.”
Na haar studie gaat AiRich aan de slag als filmmaker. “Ik had geleerd om in een bepaalde tijd een bepaald verhaal te vertellen. Om iets op film te zetten ben je vaak afhankelijk van een groot team, maar bij fotografie was het team juist klein. Ik had alleen een camera en een model nodig. Het voelde ook als een verlichting en uitdaging om met één beeld een verhaal te kunnen vertellen. Voor mijn gevoel had ik het licht gezien. Nu ik dit een aantal jaar doe merk ik dat mijn foto’s vaak op stills uit films lijken. Ook heb ik wel eens gehoord dat het lijkt alsof er beweging in zit.
De presentatie van fotografie komt sneller bij mensen binnen. Dat wil niet zeggen dat ik film helemaal heb losgelaten. In de aankomende jaren wil ik een eigen film maken, waarbij ik mijn verhaal met bewegend beeld kan vertellen. Waarbij ik mijn skills als filmmaker en fotograaf met de wereld deel.”
Tekst loopt door onder de post.
De werken van AiRich zijn fascinerend, kleurrijk en hebben een futurische slag. Deze specifieke richting van haar fotografie is van nature gekomen. “Ik ben altijd into scifi geweest. Daarnaast ben ik opgegroeid met (educatie over) de Zwarte en Afrikaanse cultuur; het heden en het verleden. Dat heeft me aan het denken gezet hoe de toekomst eruit zal zien, en daar kwam uit waar ik nu zit.”
Als creools Surinaamse vrouw is de Zwarte afrocultuur ook enorm persoonlijk. “Het ligt het dichtst bij mij. Ik vind het interessant – de cultuur, geschiedenis en community. Hoe dit zich verhoudt tot het verleden en de dingen die ik vandaag de dag meemaak. Dit breng ik allemaal samen met fotografie, omdat het voor mij het medium is om die vertaalslag te maken. Mijn werk is een viering van de Zwarte cultuur en bevat een bepaalde intensiteit waardoor je je ogen er niet van af kunt houden als je een ruimte binnenloopt. Die interesse en dat gevoel vind ik belangrijk. Als ik er sta, wil ik er wel goed staan.”
Fotografie is niet het enige wat AiRich doet. Ze geeft ook workshops en presentaties, maakt campagnebeelden en doodles én doet aan bodypaint. De gemeenschappelijke deler? “Als ik eerlijk ben? Het feit dat ik goed ben in vormgeving. Van huis uit is het altijd gesteund en gestimuleerd om te creëren. Het zit echt in mijn bloed. Ik ben gaan kijken naar mijn kwaliteiten en hoe ik mijn leven als kunstenaar kan verbreden.
Exclusief werk maken is een waiting game, wachten op een expositie of verkoop. Er moet tussendoor ook gewoon geld verdiend worden, dus ben ik gaan lesgeven, doodlen en bodypainten. Verschillende manieren om me creatief te uiten werkt goed voor mij, ik ben snel verveeld. Op deze manier kom ik op veel bijzondere plekken, leer ik een hoop mensen kennen en upgrade ik mijn kunst, allemaal tegelijkertijd.”
Dit jaar – van januari tot juni – was de eerste solotentoonstelling van AiRich te zien in het Stedelijk Museum Schiedam. Een droom die uitkwam, noemt ze het zelf. “Verdeeld over drie zalen was een overzicht van tien jaar werk te zien. Dit stond heel lang op mijn bucketlist, al wist ik wel dat het iets was waar ik naartoe moest groeien. Toen ik tien jaar in het vak zat, werd de kans voor de tentoonstelling mij aangeboden. Die heb ik met beide handen aangepakt.
Het zit er inmiddels op. Ik kijk er met een grote glimlach en trots op terug. Dit was dé perfecte viering en het juiste moment om terug te blikken en te reflecteren op wat ik de afgelopen tien jaar heb gedaan.”
Tekst loopt door onder de post.
Denk maar niet dat AiRich achterover leunt. “Ik zit nu midden in het proces van een nieuwe bucketlist opstellen. Wat mij betreft ga ik meer de internationale kant op. Ik wil de wereld zien met mijn kunst. Mijn werk heeft me tot nu toe op plekken, in Nederland, gebracht waar ik anders nooit zou komen. Dat wil ik nu in het buitenland gaan doen. Het is een work in progress. De focus blijft liggen op het maken van tentoonstellingen. Daar ligt mijn passie.”
Daarnaast wil ze een eigen film maken. “En een fotoboek. Als een soort compilatie van mijn gemaakte werk. Ik zie dit als een kroon op mijn werk. Als perfectionist en mijn eigen ergste criticus maakt het mij niet angstig wat andere mensen van mijn werk vinden. Uiteindelijk moet mijn werk ook mij opslokken, dan pas gaat het de deur uit. En dat zal met elk stuk kunst zijn wat ik maak, of het nu een boek, documentaire, foto, doodling of iets anders is.”
Benieuwd naar het werk van AiRich? Haar volgende tentoonstelling is te zien tijdens UnSeen Fair van 19 tot en met 22 september in Amsterdam.
Charlotte en Maxime bouwen aan hun eigen imperium: 'We wisselen al tien jaar lang beautygeheimen uit'Lees meer