Afgelopen week zijn in het centrum van Leiden meerdere vrouwen lastiggevallen, aangerand en in één geval verkracht. Uit de verklaringen van slachtoffers blijkt dat het waarschijnlijk niet om dezelfde dader gaat.
Dat er zoveel vrouwen melding hebben gemaakt, zorgt voor onrust onder studenten in de stad.
Raadslid Elianne Wijnands van Studenten voor Leiden, een partij in de gemeenteraad, vertelt de NOS dat studentenverenigingen hun studenten oproept voorzichtig te zijn. “Ze zeggen dat leden niet alleen naar huis moeten gaan en op elkaar moeten letten. Eigenlijk zou dat niet moeten en moet je hier veilig over straat kunnen. Nu ligt de verantwoordelijkheid bij de studenten zelf en dat is erg jammer.”
Weer zien we dat er níét massaal gewezen wordt in de richting van de – nog vrij rondlopende – daders en dat is nog steeds fucking belachelijk. In welke wereld kunnen we nu nog tegen elkaar zeggen dat vrouwen en queer people misschien even een zelfverdedigingscursus moeten gaan volgen om onderweg naar huis niet verkracht te worden?
Dat slachtoffers nog altijd gezien worden als grootste onderdeel van de oplossing voor het grensoverschrijdings-probleem, is niet nieuw. Met uitspraken als ‘Dan moet je ook niet zo gekleed gaan’, ‘Waarom heb je niet teruggevochten?’, ‘Je moet ook niet zo veel drinken’ en ‘Vrouwen moeten eerder aan de bel trekken’ lijkt het alsof de dader niet degene is die fout zit. Zo’n uitspraak staat ongeveer gelijk aan iemand in haar gezicht tuffen. Dus tipje van mij: hou je mond en lees vooral even verder.
Het is schrijnend dat vooral vrouwen vanaf jongs af aan van hun ouders te horen krijgen dat ze voorzichtig moeten zijn, niet in het donker alleen naar huis moeten fietsen, niet te bloot gekleed moeten gaan, etc. En het is misschien nog wel schrijnender dat dit zich voortzet als we onze eigen vriendinnen zelf gaan waarschuwen. We zeggen dat ze ’s avonds niet alleen naar huis moeten lopen en als ze dat wel doen, ze dat vooral niet door donkere steegjes moeten doen. ‘Loop ergens waar mensen zijn, zoals door het centrum.’
Naomi (29) werd gedrogeerd en verkracht in Kaapverdië: 'Hij moest me daarna nog thuis brengen'
Nu blijkt dat zelfs de weg door het centrum je geen veilige thuiskomst garandeert. Net als drie lagen kleding, samen met een vriendin naar huis vertrekken of met een sleutel tussen je vingers over straat lopen. Denk je dan nog steeds dat het aan ons ligt? Of ligt het heel misschien toch aan de mensen die het niet al te nauw nemen met de grenzen van anderen?
En natuurlijk weten we dat het in de meeste gevallen dat we naar huis lopen goed komt. Niet elk moment buiten eindigt in een achtervolging, aanranding of verkrachting. Maar het gebeurt te vaak wél en dat weten we al vanaf het moment dat onze bezorgde ouders ons vroeger waarschuwden. Stoppen met onze (toekomstige) dochters en vriendinnen te waarschuwen gaat ons niet redden. Triest genoeg is het ook nog nodig, want we zijn helaas nog lang niet veilig.
Mocht het nog niet duidelijk zijn: het heeft nooit aan de slachtoffers gelegen. Dus kunnen we alsjeblieft (het is fucking 2024) onze focus voor eens en voor altijd verleggen naar het échte probleem: de daders. Want zolang er geen actie ondernomen wordt tegen daders die hun poten niet thuishouden, blijft het nodig dat mijn moeder me op het hart drukt dat ik voorzichtig moet doen.
Ik betwijfel of alle vrouwen in hun eentje binnen opsluiten (o, wacht: óók binnen zijn we niet altijd veilig) zodat daders niet in de verleiding komen om zich te misdragen de oplossing is. Dat klinkt overdreven, maar zolang er een gigantische hand boven het hoofd van de dader wordt gehouden – I’m looking at you, victim blamers – lijken vrouwen en queer people geen betere optie te hebben om niet aangerand of mishandeld te worden. Hoe ziek is dat?
Ik kan in ieder geval niet wachten op de dag dat ik mijn vriendinnen niet vraag om voorzichtig te doen. En ik hoop dat, mocht ik ooit een dochter krijgen, zij veilig over straat kan. Niet omdat ze alle nodige maatregelen heeft getroffen, maar omdat de oplossing eindelijk bij het aanpakken van de daders is gevonden.
Stan (25) werd aangerand door goede vriend: 'Overtuigde mezelf dat ik het me verbeeld had'
