Een groot verschil in salarissen, mannen die niet willen fluiten bij de vrouwen en nog meer discriminatie: het vrouwenvoetbal verschilt té veel van het mannenvoetbal.
Humberto Tan kaart in de documentaire Allemaal gelijk? discriminatie en racisme in de voetbalwereld aan. LINDA.meiden spreekt voetballer Pleun Raaijmakers (25), trainer van een dameselftal Soraya Niewzwaag (23) en onderzoeker sociale ongelijkheid in sport Agnes Elling over de ongelijkheid die zij ervaren en zien.
Pleun voetbalt bij ADO Den Haag en merkt de grootste verschillen in het salaris en de exposure die de vrouwelijke voetballers krijgen. “We trainen net zo hard als de mannen en spelen in de hoogste competitie in Nederland, maar krijgen veel minder betaald én worden veel minder vaak uitgezonden op televisie. Ik en mijn teamgenoten werken of studeren allemaal nog naast onze trainingen, dus kunnen ons niet volledig focussen op het voetbal.”
Ook trainer Soraya merkt de verschillen op. “Mannelijke scheidsrechters die niet willen fluiten bij de vrouwen omdat ze het spel niet goed genoeg vinden of vrouwen die voor mannen moeten wijken om te spelen op het hoofdveld. Of trainers die liever de jongens dan de meiden trainen, waardoor de meisjes getraind moeten worden door ouders en zodoende minder snel serieus kunnen worden.”
Agnes Elling doet onderzoek naar inclusie en discriminatie in alle sporten. “Maar omdat er binnen het voetbal zoveel genderongelijkheid voorkomt, kun je er daar eigenlijk niet omheen. Het ingewikkelde met salarissen is dat het onderscheid tussen mannen en vrouwen in elke sport voorkomt, ook in een sport als hockey. Wat wel steeds meer gelijk wordt getrokken is het salaris op het moment dat je je land vertegenwoordigt. Dat is lange tijd niet zo geweest. Vergeleken met andere vrouwen in de topsport worden vrouwelijke voetballers zelfs nog goed betaald.”
Feyenoord-vrouwen doen mee in eredivisie: 'Mooie dag voor het vrouwenvoetbal'
Volgens Pleun bestaat het verschil tussen vrouwen- en mannenvoetbal nog doordat het ‘vanuit vroeger een mannensport is’. “Maar dat is nu totaal niet meer zo, terwijl nog wel veel mensen het zo zien. Al begrijp ik wel dat het qua salaris heel erg te maken heeft met sponsoring en de hoeveelheid publiek die erop afkomt. Dat is een stuk minder dan bij de mannen.”
Soraya heeft hetzelfde idee als Pleun. “Volgens mij mochten vrouwen tot niet heel lang geleden überhaupt niet voetballen. Ik denk dat vooral oudere mannen het nog steeds op die manier zien. Daarnaast zijn mannen toch anders gebouwd en zijn ze sneller, waardoor mannen het misschien leuker vinden om naar mannenvoetbal te kijken. Maar dat betekent niet dat vrouwenvoetbal niet iets moois is om naar te kijken. Het is gewoon iets heel anders.”
Agnes legt uit dat vrouwen inderdaad pas relatief kort professioneel mogen voetballen. “Tot 1971 mocht er onder de vlag van de bond niet door vrouwen gevoetbald worden. Het was geen sport voor vrouwen. Het zou namelijk schadelijk zijn voor de reproductieve organen. Dat gold voor meerdere sporten, maar vooral voor voetbal. Als je dat weet, is er eigenlijk al enorm veel progressie geboekt. Vooral als je ziet hoeveel aandacht het vrouwenteam in Nederland krijgt in de media, vergeleken met jaren geleden. Dat was twintig jaar terug nog onvoorstelbaar.”
Maar hoe kunnen we ervoor zorgen dat er nóg meer aandacht komt voor het vrouwenvoetbal? Pleun: “Dat begint al bij de Nederlandse competitie. Momenteel wordt daarvan maar één wedstrijd per week op ESPN uitgezonden. Dat is al superleuk, maar je kunt elke wedstrijd van de mannen bekijken. Ik denk dat het al helpt als we vaker wedstrijden op televisie kunnen kijken, omdat het daardoor populairder wordt en er daardoor meer gesponsord zal kunnen worden.”
Oranjeleeuwinnen zetten boycot 'Veronica Inside' door na racisme-debat
Soraya denkt ook dat aandacht het belangrijkste is. “Er moet constant over gesproken worden. Dan gaan mensen heus wel kijken en massaal kaartjes kopen voor de wedstrijden. Bij internationaal voetbal zit een tribune wel vol, maar als er ook genoeg interesse komt voor de eredivisie kunnen we van daaruit ook geld genereren. Én als er vaker over gesproken wordt in praatprogramma’s, zou dat bijdragen aan het grotere geheel.”
Agnes vindt niet per se dat iedereen ineens moet gaan kijken. Zij ziet juist hoe goed het al gaat. “Het vrouwenvoetbal profiteert heel erg van het mannenvoetbal. Het is al geweldig dat er zoveel aandacht voor is. De massaliteit is al enorm. Stadions zitten steeds voller en we zien ook steeds vaker dat ze bij vriendschappelijke wedstrijden steeds beter gevuld zijn. Ook zie je dat er steeds meer aandacht vooraf komt, zodat mensen weten dat er gespeeld wordt én vrouwenvoetbal wordt momenteel gezien als een van de belangrijkste sporten.”
“Bedenk ook dat vrouwen uit andere takken van sport bijna jaloers zijn op de Oranje Leeuwinnen. Het is logisch dat je je als vrouw binnen het voetbal minder gewaardeerd voelt. Ze spelen nog niet op hetzelfde veld en de waardering is nog niet gelijk. Zeker niet in salaris. Maar inmiddels krijgt het vrouwenvoetbal soms al meer aandacht dan veel andere Nederlandse teams die er alleen maar van dromen.”
Benieuwd naar de documentaire? ‘Allemaal Gelijk?’ is nu gratis te bekijken op www.veiligewedstrijd.nl. De film is een initiatief van het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (het CCV) in opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid en maakt deel uit van het actieplan ‘Ons Voetbal Is Van Iedereen (OVIVI) – samen zetten we racisme en discriminatie buitenspel’.
Belgisch vrouwenvoetbalteam krijgt menstruatiecoach: 'Kan onze speelsters helpen'
