We hebben er (te) lang op moeten wachten, maar vanaf donderdag 8 augustus is It Ends With Us eindelijk in de bioscoop te zien. De verfilming van Colleen Hoovers boek wordt al sinds de start overspoeld met kritiek, maar is dat wel terecht?
LINDA.meiden-redacteur Misha kijkt de film als één van de eersten in Nederland en deelt haar eerlijke mening. (Spoiler: dit is een must-see!)
Twee jaar geleden, nog midden in de coronapandemie, ging het boek It Ends With Us van Amerikaanse schrijver Colleen Hoover compleet viraal op TikTok. BookTokkers prezen het eerlijke, rauwe en pijnlijke verhaal de hemel in. In de young adults-roman gaat hoofdpersoon Lily Bloom een relatie aan met Ryle Kincaid. Wat begint als een romantisch liefdesverhaal, verandert al snel in een drama als blijkt dat Lily’s vriend een gewelddadige partner is. De verliefde vrouw wordt geconfronteerd met huiselijk geweld, seksueel misbruik en onvruchtbaarheid.
Het verhaal werd massaal gelezen, wat resulteerde in een filmdeal. Colleen kondigde via Instagram aan dat twee grote acteurs de hoofdrollen zouden vertolking in de verfilming van haar hitboek. Blake Lively (Gossip Girl) werd gecast voor de rol van Lily Bloom en Justin Baldoni (Jane The Virgin) zou in de huid van Ryle Kincaid kruipen.
Nog voordat de eerste draaidagen van start gingen, werden de filmmakers overspoeld met kritiek. Dat begon met leeftijdsdiscriminatie; lezers vonden namelijk dat de gecaste acteurs ’te oud’ waren om Lily en Ryle te spelen. Toen de eerste foto’s vanaf de filmset naar buiten gebracht werden, leverde dezelfde groep kritiek op de eclectische kledingstijl van de hoofdrolspeler.
Maar, weet je wat: het past allemaal perfect. LINDA.meiden-redacteur Misha krijgt als een van de eersten in Nederland de kans om de film te kijken. En zij heeft zich geen seconde gestoord aan de ‘oudere’ acteurs, Lily’s kledingkeuzes of zelfs veranderingen aan het verhaal.
Ben je anti-spoilers? Dan is dit je laatste kans om dit artikel weg te klikken. Anders: doorlezen op eigen risico.
Met een handjevol journalisten neem ik een paar weken geleden plaats in een kleine bioscoopzaal. De film die zo start, It Ends With Us, heeft hoge verwachtingen om aan te voldoen. Als fervent lezer is het altijd maar de vraag of een verfilming ook de essentie van het boek weet te vangen. Boy, did it ever! Let op: het verhaal van de film heeft een iets ander verloop dan in het boek. Persoonlijk vind ik het niet storend. De film begint met romantiek en eindigt met ware liefde, maar niet hoe je denkt. Dus is het net als het boek? Nee, beter!
Tijdens de meet-cute van Lily en Ryle staar ik met vlinders in mijn buik naar het bioscoopscherm. Zie je, het kan dus wel. Je kunt wél iemand ‘in het wild’ tegenkomen. Dat de neurochirurg zich al snel van zijn pusherige kant laat zien, schuif ik even opzij. Ja, hij is een love bomber, maar laten we eerlijk zijn: Lily is héél leuk. Hij kan niet anders dan als een blok voor haar vallen en zijn frustratie bij afwijzing is hartstikke logisch. Toch? Not!
Voor het middenstuk van de film raad ik aan een doos tissues bij de hand te houden. Want huiselijk geweld, emotionele manipulatie en zelftwijfel voeren de boventoon. Slaat Ryle Lily per ongeluk of toch expres in het gezicht? Valt ze door eigen toedoen van de trap of geeft hij haar een zet? Ik weet het antwoord, maar toch lukt het de filmmakers om mijn overtuigingen aan het wankelen te brengen.
Richting het einde van de film zie je hoe Lily voor zichzelf opkomt. Hoe zij wil voorkomen dat de geschiedenis, waarin haar vader haar moeder met regelmaat lichamelijk mishandelde, zich herhaalt. Zelfs een ongeplande zwangerschap – van de man van wie ze uiteindelijk wegvlucht – zorgt er niet voor dat ze van gedachten verandert: zij zal het anders doen. Zij zal ervoor zorgen dat haar dochter niet opgroeit met een man die bij het minste of geringste kan uithalen. En zoals de allerlaatste zin van de film luidt: “It ends with us.” Dat is pas ware liefde, voor jezelf en je kind.
Om de 384 pagina’s uit het boek naar het filmdoek te vertalen, moest het verhaal hier en daar aangepast worden. Dít zijn de meest opvallende dingen:
🎬 Lily Bloom, gespeeld door Blake Lively, is véél grappiger in de film dan in het boek. Ze is enorm gevat en daardoor ook authentieker dan haar boekvariant.
🎬 In het boek gaat het huiselijk geweld veel langer door dan in de film. Een goede aanpassing, als je het mij vraagt. Door de personages ouder te maken, merk je dat zij ook volwassener met situaties omgaan. Waar boek-Lily als twintiger niet weet hoe zij uit haar benarde situatie moet ontsnappen, weet film-Lily sneller wanneer de maat vol is. Over huiselijk geweld lezen en het daadwerkelijk zien op een scherm is een wereld van verschil. De makers hebben er goed aan gedaan om het geweld grotendeels suggestief in beeld te brengen, zonder kijkers te confronteren met beelden waar zij mogelijk gevoelig voor zijn. Het is respectvol gedaan, waardoor het geweld niet ingezet wordt voor shock value en het slachtofferschap niet uitgemolken wordt.
🎬 Zware onderwerpen als huiselijk geweld, emotionele manipulatie en jeugdtrauma’s worden met respect, de nodige voorzichtigheid en een lach en een traan benaderd. Die verschillende aspecten worden naadloos met elkaar afgewisseld, waardoor het het zware openbreekt. You can’t hate on that. Dat is een groot verschil met het boek, waar zware hoofdstukken elkaar op de voet volgen en de lezer geen ademruimte krijgt.
🎬 Isabela Ferrer kruipt in de huid van jonge Lily. Zij is zó goed gecast dat ik meermaals heb getwijfeld of ze Blake een masker hadden opgedaan. Niet alleen lijkt ze bizar veel op de actrice, ze praat, lacht en loopt zelfs hetzelfde. Insane!
Tekst loopt door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
🎬 Had je dankzij de paparazzibeelden moeite met Lily’s outfits? Ik ook, maar geloof mij als ik zeg: het is totaal niet storend op het scherm. Ja, in de film heeft Lily een kledingstijl die enorm verschilt met haar personage in het boek, maar het werkt gewoon. Ik kan het niet uitleggen, je moet het zelf zien, maar het klopt.
🎬 Personages die in het boek veel ‘zendtijd’ krijgen, zijn tot het minimale gereduceerd in de film. Zo is Ryle’s zus Allysa (gespeeld door Jenny Slate) niet zo’n groot onderdeel van het verhaal en is ook Atlas (gespeeld door Brandon Sklenar) slechts een paar keer in beeld. Je kunt dat jammer vinden, maar ik vind juist dat het meer ruimte geeft om dieper in de relatie van Lily en Ryle te duiken. Hierdoor voel je ook meer mee op het moment dat het allemaal sideways gaat.
Rating: ⭐️⭐️⭐️⭐️ een must-see.
Eens of oneens? Dat kun je pas zeggen als je ‘m hebt gezien. Dus hup, naar de bioscoop jij! En kijk vooral nog even de trailer boven aan dit artikel voordat je gaat.
Eindelijk: dít zijn de eerste exclusieve beelden van langverwachte film 'It Ends With Us'
