Waar de kortste dag van het jaar kan zorgen voor knusse avondjes, kan het voor veel mensen ook voelen als een avondklok. Want alleen naar buiten gaan als het donker is; dat kan een onveilig gevoel oproepen.
Daarom proberen veel mensen al hun buitenactiviteiten (lees: hardlopen, boodschappen doen of wandelen) voor het donker af te vinken. Heb je dat ook? Je bent helaas niet de enige.
Met de intrede van de herfst gaat de zon steeds eerder onder, en eind deze maand gaat de wintertijd weer in: dat betekent dat het nóg een uur eerder donker is. Maar waarom kunnen we ons zo bang voelen, buiten in het donker?
Omdat het naast alle keren dat er niets gebeurt, helaas ook voorkomt dat je wél in een onveilige situatie terechtkomt. Wat ook als het goed afloopt, nog steeds als ontzettend onveilig kan voelen. De redactieleden van LINDA.meiden kunnen erover meepraten en delen wat zij en hun vrienden na zonsondergang hebben meegemaakt.
Misha (33): “
Ilja (25) over straatintimidatie: 'Ineens duwde hij zijn hand tussen mijn benen'
Marie (24): “Na een geslaagde avond uit fietste ik van de stad waar ik studeerde naar het dorp van mijn ouders. Een vertrouwde route van 10 kilometer. Hoewel het een rustige weg is tussen de weilanden, voelde ik me altijd veilig.
Aan het begin van de rit kwam een man (van minimaal twee keer mijn leeftijd) naast me fietsen en begon complimenten te geven over mijn uiterlijk. Ik versnelde mijn tempo, maar hij bleef me volgen. Hij bleef mijn uiterlijk bewonderen en ik durfde niet te reageren of boos te worden uit angst dat hij me de bosjes zou intrekken.
Mijn ouders wonen bij een rotonde aan een grote weg, maar ik wilde mijn adres niet onthullen door naar het huis te fietsen.
En zo fietsen we een half uur rondjes over de rotonde naast elkaar. Ik vertelde hem dat ik hier niet mee zou stoppen tot ik iemand zou zien of totdat hij weg zou gaan. Gelukkig gaf hij uiteindelijk op en nam een andere afslag.
Hij heeft niet aan me gezeten, dus in die zin zeg ik vaak dat er ‘niets’ gebeurd is. Maar ik heb daarna nooit meer zo onbezonnen en zingend naar huis gefietst in het donker. En hoewel het niet aan mijn outfit lag, propte ik vanaf toen toch maar een joggingbroek in mijn tas voor op de weg terug.”
Jurriaan (24): “
Belgische student bedenkt app 'SaveMe' die je vrienden inlicht als je je onveilig voelt op straat
Gaby (28): “Nooit heb ik me – vooral door het nageroepen worden op straat -echt veilig gevoeld om in het donker naar buiten te gaan, maar wat er afgelopen week gebeurde was het zoveelste voorbeeld waardoor ik het liever niet meer doe.
Samen met mijn beste vriendin liep ik tijdens het ondergaan van de zon een rondje door de polder. Overdag hadden we allebei geen tijd gehad om te bewegen, dus we wilden graag wandelen, al hield het donker ons bijna tegen. Onder het mom van ‘het moet toch gewoon kunnen dat twee meiden een rondje lopen om zeven uur’ gingen we toch.
Op een donker weggetje zagen we ineens een man staan. Met zijn rug naar ons toe, dus we besloten allebei te kijken of hij misschien zijn hond aan het uitlaten was. Geen hond, maar het kan natuurlijk dat hij gewoon aan het wandelen was. Waarom hij dan het donkere weiland in stond te kijken snapten we alleen niet.
Aan elkaar vastgeklampt besloten we langs hem te lopen en hem netjes te groeten. Misschien had hij ons niet opgemerkt en was het een heel vriendelijke man. Toen ik als eerste ‘hallo’ zei, zei hij niets terug. Hij keek ons alleen strak aan. Toen mijn vriendin ‘hallo’ zei, zei hij wederom niets. We liepen met het hart in de keel verder en keken nog minstens tien keer achterom.
Er is natuurlijk niet echt iets gebeurd, maar ik heb sterk het gevoel dat er wel iets gebeurd was als één van ons daar alleen had gelopen. Dat er de volgende dag in het nieuws kwam dat er drie meiden in dezelfde stad ’s avonds waren neergestoken maakte het niet veel beter.”
LINDA.meiden vroeg naar jullie ervaringen met straatintimidatie: 'Ik doe áltijd alsof ik telefoneer'
Livia (21): “
Dat jij je ’s avonds onveilig voelt is helaas een probleem dat niet zomaar opgelost kan worden. Het sleutel ligt dan ook niet bij jou, maar we willen je – voor zolang het nog nodig is – een aantal tips geven om je hopelijk veiliger te laten voelen als je toch de straat op gaat.
– Sla belangrijke noodnummers op in je telefoon: (zoals voor in de trein 06 13 18 13 18) en leer hoe je de noodknop op je telefoon gebruikt voor heftige situaties of angst in het donker.
– Laat mensen weten waar je bent. Zeg dus vooraf dat je even weg bent of deel je locatie met je vrienden of je familie.
– Onthoud: laat het mensen weten als je hulp nodig hebt, schreeuw of gil zelfs als het echt een noodsituatie is. Gebruik als ‘help’ niet werkt ‘brand!’.
– Vraag mensen om hulp als je je heel onveilig voelt. Vraag bijvoorbeeld of iemand kan doen alsof diegene jou kent, en leg uit waarom je je angstig voelt. Zij kunnen dan eventueel een stukje met je meelopen.
– Deodorant of haarlak kunnen helpen om jezelf te verdedigen als het er echt op aankomt. Plus: het kan als pepperspray gezien worden. Ook je telefoon kan een goed wapen zijn, omdat het zo’n zwaar voorwerp is is.
– Probeer, ondanks je angst, zelfverzekerd over straat te lopen. Je bent een minder makkelijke ‘prooi’ als je oogcontact met mensen maakt en met je hoofd omhoog loopt.
– Neem altijd je telefoon mee. En, in paniek: bel dan eerder met mensen in plaats van appen, zo lijk je minder alleen.
Stella over straatintimidatie: 'Hij stapte uit en greep me bij mijn keel'
