Wat begint als een toneelsolo, groeit uit tot een boek. In Schillen laat Thorn de Vries diens kwetsbare kant zien rondom diens transitie en identiteit.
“Het is een zoektocht naar verzoening met mezelf als kind. Ik merkte dat ik alles vóór mijn transitie had achtergelaten. Ik heb er absoluut geen spijt van, maar dacht wel: als je helemaal geen contact hebt met jezelf als kind, is dat best een gemis”, vertelt Thorn in gesprek met LINDA.meiden.
Thorn heeft behoefte aan eerlijkheid, meer nuance én geluk, en schrijft daarom het boek. Het is gemaakt voor Thorns community, maar ook voor ieder ander. “Het thema transitie staat los van een gendertransitie. Iedereen maakt dat mee. Je verhuist, je relatie gaat uit, je hebt een nieuwe baan; eerst ben je kind, dan tiener en daarna volwassene. Je gaat sowieso door fases heen. Op de een of andere manier is het zo menselijk om één fase echt af te sluiten om naar de volgende te gaan.”
LINDA.meiden legt Thorn een aantal rakende passages uit diens boek voor. Wat betekent dit voor de acteur en hoe kijkt hen ernaar?
📖 Op deze school zijn twee plaskettingen, een voor de jongens en een voor de meisjes. Ik hou het wel op.
Is dat een van de eerste momenten waarop je geconfronteerd werd met je gender? “Ja. Op school speelt zich veel daarvan af. Als kind denk je niet op die manier, maar het viel wel op. Als volwassene kan ik op een bepaalde manier medeleven voelen voor dat kind; je had nog geen idee wat je verder te wachten stond. Want dit is het begin, daarna wordt het alleen maar meer als je in de puberteit komt. Het is een begin van veel dat komen gaat.”
📖 ‘Jeetje. Je lijkt wel een jongen.’ Het is het mooiste compliment dat ik ooit heb gekregen. Ik voel mezelf een beetje groeien in mijn voetbalshirt. Totdat ik haar gezicht goed bekijk. Afkeuring.
Wat doen dit soort ervaringen met jou? “Het geeft het gevoel dat je anders bent, en een gevoel van uitsluiting. Ik weet niet echt waarom, maar blijkbaar doe ik iets verkeerd. Ik was een kind dat het graag goed wilde doen en leuk gevonden wilde worden. Je raakt daardoor vervreemd van jezelf.”
📖 Kijk, non-binair is wanneer iemand zich niet identificeert als man en ook niet als vrouw. Je zou kunnen zeggen: een beetje van beiden, geen van beiden, of ergens ertussenin.
Moet je dit nog vaak uitleggen? “Ja, maar wel steeds minder, hoor. Toen ik acht jaar geleden uit de kast kwam, was dat dagelijks. Ik omring me vooral met mijn eigen bubbel, dan hoef je het ook minder vaak uit te leggen. Inmiddels ben ik een beetje moe van die vraag.”
📖 Maar er knaagt iets. Een fantoompijn aan datgene waar ik afstand van heb gedaan.
Kun je die pijn uitleggen? “Dat is het missen. Dat je denkt: o ja, het is er niet meer. Ik ben niet dat meisje en ook nooit geweest. Ik heb gezegd: weg met jou. Toch word ik daar heel vaak in geraakt, in een bepaalde pijn.”
📖 ‘Heb je nog gevoel in je tepels? Ik vind het verwarrend. Maar wat ben je nou écht? Manwijf. Ladyboy. Freak.’
Je schrijft over negatieve reacties die je krijgt. Hoe denk je dat er op het boek wordt gereageerd? “Ik denk dat het naïef is – hoe ik de mediawereld tot nu toe heb ervaren – om te denken dat er geen negatieve reacties zullen zijn. Daar zet ik me schrap voor, maar ik ga me echt focussen op de positieve reacties. Ik vind het zelf een klein kunstwerkje geworden. Als iemand daar iets over te zeggen heeft, snappen ze er echt niks van.”
📖 Jarenlang heb jij – ik – het gevoel gehad dat je een rol moest spelen om aardig gevonden te worden. Dat hoeft niet meer.
Wie is nu de nieuwe jij? “Ik ben in mijn leven zo veel bezig geweest met het thema gender dat ik daardoor andere onderdelen van mijn persoonlijkheid nog helemaal niet heb ontdekt. Ik ben nog aan het ontdekken wie de nieuwe ik is. Hopelijk iemand die iets meer in diens kracht durft te staan.”
“Het kost tijd en is een bepaalde kunst om te denken: ik heb er veel van geleerd en ben geworden wie ik ben”, vertelt Thorn over transities. “Maar dat is ook het gevoel dat ik graag in het boek naar voren wil brengen; die transities maken we allemaal door. We veranderen allemaal. Hoe ga je eigenlijk om met verandering? En met jezelf zijn, jezelf blijven vinden en een connectie houden met jezelf door dat alles?”
Voor Thorn voelt diens ‘oude ik’ als een gemis. Helpt het schrijven ook om dat minder te maken? “Het heeft wel een soort luikje opengezet naar meer herinneringen van mezelf als kind. Eerst komt er veel uit en dat moet je gaan verwerken. Ik zit nog in dat proces.”
‘Schillen’ verschijnt vanaf 25 februari online en in boekenwinkels.
Van ongelijkheid tot internettrollen: hier ligt Thorn de Vries 's nachts wakker van
