Niets heeft me kunnen voorbereiden op de vermoeidheid die het krijgen van een kind met zich meebrengt. Al was mijn tijd bij GTST best een goeie training: in de afgelopen jaren vergde dat vaak genoeg mijn volle aandacht, toen ik vier dagen per week draaide en daarnaast moest blokken om de scripts in m’n hoofd te krijgen. En daar kwam nog twee keer in de week een podcast bij.
Bij Special Forces werd duidelijk dat ik totaal geen idee had wat écht afgemat zijn inhield. Daar werd ik namelijk helemaal gek omdat ik niet kon slapen. En net toen ik dacht dat dát ultieme uitputting was, vertelden Bizzey en Kim Feenstra me dat dit nog niks was: “Wacht maar totdat jullie baby geboren is.”
Fast forward naar nu: Nala is er en die zorgde er in de eerste maanden inderdaad voor dat ons slaapritme voelde als een soort permanente jetlag. Inmiddels gaat midden in de nacht wakker worden steeds iets makkelijker, maar in het begin konden die drie voedingsmomenten (met eventuele uitloop als ze niet meteen in slaap kwam) me écht opbreken. Vooral omdat we allebei overdag wilden blijven werken, sporten, gezond wilden eten én tijd voor elkaar wilden vrijmaken.

Voor Nala’s komst kon ik maar op één manier slapen: in foetushouding, met een hand onder m’n kussen. Maar ik kan je vertellen dat je ineens in allerlei andere posities kan maffen als je écht heel moe bent. Het betekent in elk geval wel dat ik de controle over slaap heb kunnen loslaten; zeven uur slaap is gewoon niet haalbaar met een klein kind tussen ons in.
Om het toch goed vol te kunnen houden, hebben An en ik in de afgelopen maanden een taakverdeling bedacht die voor ons werkt. Ik ben echt een ochtendmens, dus ik vind het geweldig om in de vroege uurtjes met Nala in de weer te zijn. Anna is meer een avondmens, dus die neemt de latere uren op zich. En overdag kost het geen enkele moeite om onze kleine meid zoet te houden. Je kan namelijk alles wat een knisperend geluid maakt gebruiken om haar urenlang mee te vermaken.
Maar laten we eerlijk zijn: als je door je dichtvallende ogen een baby’tje met kuiltjes in haar wangen naar je ziet kijken, dat op alles sabbelt en brabbelende, primitieve geluidjes maakt, dan is dat toch al je verloren slaapuren dubbel en dwars waard?•