Tessa* (21) wordt tijdens haar relatie met klasgenoot Max* herhaaldelijk verkracht, maar krijgt bij het melden hiervan geen steun of hulp van haar mentor.
“Ik besefte door de verhalen die ik om me heen hoorde steeds meer dat mijn seksleven niet normaal was.”
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.meiden-dossier over seksueel geweld. Meer weten?
De eerste paar maanden van de relatie tussen Tessa en Max is er nog niets aan de hand. “Ik ontmoette hem drie jaar geleden tijdens mijn studie en werd snel verliefd op hem. Voor we elkaar echt goed kenden hadden we al een relatie.”
Na een half jaar begint Max steeds vaker aan te dringen als Tessa aangeeft niet altijd seks te willen. “Ik was zijn eerste, hij niet de mijne. Op mijn dertiende had ik namelijk een relatie met een oudere jongen die, ondanks dat ik aangaf dit niet te willen, seks met me had. Ergens dacht ik daardoor dat seks tegen je wil in hebben normaal was als je een relatie had. Ook tegen Max zei ik dat ik het niet wilde. Toch bleef hij aandringen.”
Na ongeveer een jaar merkt Tessa dat het opdringerige gedrag steeds vaker voorkomt. “Er waren moment waarop ik niet wilde dat hij doorging, maar als ik dat aangaf luisterde hij niet. Ik kreeg hem gewoon niet van me af. Doordat hij steeds agressiever werd durfde ik op een gegeven moment geen ‘nee’ meer te zeggen. Ik dacht: ‘Ik laat het wel gewoon gebeuren. Dan is het zo snel mogelijk voorbij’. Ik hoopte dat het bij die ene keer zou blijven, maar daarna is het nog heel vaak gebeurd.”
Op een gegeven moment is het zelfs zo dat iedere seksuele handeling vanuit Max tegen de zin van Tessa in is. “Aan mijn vorige relatie had ik een depressie overgehouden. Ik merkte dat ik door wat Max me aandeed weer terug begon te vallen daarin. Ik besefte door de verhalen die ik om me heen hoorde steeds meer dat mijn seksleven niet normaal was.”
Uiteindelijk durft ze de stap te zetten om met iemand te gaan praten. Ze maakt een afspraak met haar mentor en vertelt hem wat haar op haar dertiende is overkomen en wat Max, die bekend is bij de mentor, haar nu aandoet. “Ik vertelde hem dat ik me misbruikt voelde, bang was en niet goed wist wat ik met de situatie aanmoest. Mijn mentor zei daarop: ‘Je hebt een relatie met hem, dus dat soort dingen gebeuren’. Volgens hem kon iemand binnen een relatie geen seks tegen zijn of haar wil hebben. Hij vond dat het mijn eigen schuld was en ik waarschijnlijk had aangegeven dat ik het wel zelf wilde.”
“Door die reactie ben ik nog een half jaar met mijn relatie doorgegaan, omdat ik het gevoel had dat het toch mijn eigen schuld was. Dat is iets waar ik nog steeds moeite mee heb, al weet ik inmiddels heel goed dat het zeker niet mijn schuld was. Als ik ‘nee’ zeg en iemand gaat tóch tegen mijn wil bij mij naar binnen, dan is dat verkrachting. Het maakt het niet uit of dat binnen of buiten een relatie is.”
Dankzij haar huidige vriend durft ze uiteindelijk de relatie met Max pas te verbreken. “Hij heeft me laten realiseren dat wat er binnen mijn relatie gebeurde niet normaal was. Als ik het met hem over seks had omschreef hij het als iets waarbij je je gewaardeerd en geliefd voelt. Ik voelde me daar bijna ongemakkelijk bij, omdat alle seks die ik had gehad nooit zo voelde.”
Aangifte tegen haar verkrachter heeft Tessa nooit gedaan. “Wat voor bewijzen heb je als zoiets in een relatie gebeurt? Al zou ik naar de politie gaan met bij wijze van zijn zaad nog in me, dan zouden ze alsnog kunnen zeggen: ‘Het is je partner, daar kunnen we niets mee doen’. Hoe kan ik aantonen dat ik ‘nee’ heb gezegd en het niet wilde? Dat gevoel werd alleen maar versterkt door de verhalen van vrouwen die met veel geweld verkracht zijn en dán zelfs niet worden geloofd.”
“Het is te bizar voor woorden dat zoveel vrouwen hiermee te maken krijgen. En dat de vrouwen bij wie dit in een relatie gebeurt het gevoel krijgen dat het hun eigen schuld is, is al helemaal verschrikkelijk. Een relatie hebben betekent niet automatisch dat je consent geeft aan je partner.”
Inmiddels gaat het, mede dankzij haar huidige relatie, goed met Tessa. Wel heeft ze nog steeds weleens paniekaanvallen als gevolg van de verkrachtingen. “Ik heb nog geen professionele hulp durven zoeken, omdat ik nog heel lang heb gedacht dat het mijn eigen schuld was. Zelfs nu ik diep van binnen weet dat het niet zo is. De buitenwereld heeft daar zoveel effect op gehad. Wel wil ik graag hulp zoeken, omdat ik soms ineens door herinneringen getriggerd kan worden. Daar heb ik de rest van de dag last van en dan voel ik me onveilig en bang. Het trauma is nog steeds heel erg actief.”
Tessa’s tip aan andere meiden is: “Laat andere mensen je helpen, hoe lastig het ook is. Merk je bijvoorbeeld dat jouw seksleven heel anders in dan dat van je vrienden en voelt wat er met je gebeurt niet goed? Praat erover. Alleen dan kom je erachter dat wat je meemaakt misschien niet normaal is.”
*Deze namen zijn gefingeerd, maar wel bekend bij de redactie.
Je kunt terecht bij Slachtofferhulp Nederland voor gratis emotionele, praktische en juridische ondersteuning. Bijvoorbeeld voor een luisterend oor, informatie over aangifte doen, hulp bij schadevergoeding en lotgenotencontact. Kijk voor meer informatie op slachtofferhulp.nl/jong of bel 0900-0101.
Jade (21) werd verkracht door haar vriend: 'Ik huilde, hij kreunde'
