Stan van der Meulen (26) speelt op zaterdagochtend een voetbalwedstrijd als hij opeens een bal in z’n ballen krijgt. De ergste pijn die hij ooit heeft gevoeld overvalt hem en daarom besluit hij om naar het ziekenhuis te gaan.
In het ziekenhuis komen ze erachter dat hij teelbalkanker heeft.
“Toen de bal in mijn ballen kwam, ging ik meteen naar de grond. Ik kon let-er-lijk niks meer van de pijn. Het was een pijn die ik nog nooit eerder had gevoeld en ik besefte: ‘dit is niet goed’. Ik ging met de hulp van mijn teamgenoten van het veld af, maar de pijn was zo erg dat zelfs praten niet meer ging. Drie kwartier later besloot ik om met een teamgenoot naar het ziekenhuis te gaan.”
Voordat Stan naar het ziekenhuis kan, moet hij eerst naar de huisarts. Daar wordt al snel duidelijk dat er iets mis is. Hij wordt doorverwezen naar de spoedeisende hulp. “Samen met mijn teamgenoot kwam ik bij een uroloog terecht. Uit het gesprek met hem bleken er echo’s nodig te zijn om te bevestigen wat er mis was: ik had teelbalkanker.
Ik voelde op dat moment even helemaal niks. Voor mijn gevoel stond de tijd stil. Het woord ’teelbalkanker’ werd uitgesproken en ik geloofde het bijna niet. Mijn teamgenoot keek me aan en zei niks, maar al snel sprongen mijn gedachten over naar: ‘Wat nu?'”
Kristie (28) hield teruggekomen kanker geheim voor vrienden en familie
“Natuurlijk word je niet op zaterdagochtend wakker met het idee dat je teelbalkanker hebt, dus ik besloot snel mijn ouders te bellen. Toen mijn moeder aankwam, startte het overleg. De arts vertelde me dat ik binnen 48 uur geopereerd moest worden, maar dat als ik mijn zaad wilde veiligstellen, de operatie pas maandag kon plaatsvinden. Dat was iets wat ik wel graag wilde.
Tijdens de operatie wordt de hele bal verwijderd, waardoor de kans bestaat dat je onvruchtbaar wordt. Ik ben nu 26, maar in de toekomst wil ik wel nog kinderen. Dat dit niet heel romantisch is, hoef ik denk ik niet uit te leggen, maar het was wel noodzakelijk, dus deed ik het.”
“Tussen de diagnose en de operatie in was ik niet echt gespannen. Ik had vertrouwen in het ziekenhuis en mijn eigen lichaam, dus het enige wat ik kon doen was wachten. ‘Stressen heeft geen zin’, dacht ik. Op zondag heb ik zelfs nog een leuke middag gehad met mijn vrienden. We hebben rustig een drankje gedronken en alle gebeurtenissen besproken.”
Op maandagochtend gaat Stan naar het ziekenhuis. “De operatie was kort, dus binnen een half uurtje was het weer klaar. Natuurlijk zag ik er tegenop, maar die tumor moest weg.”
Zo checkt je partner zich op prostaat-of teelbalkanker
Diezelfde avond krijgt Stan te horen of hij uitzaaiingen heeft of niet. “Mijn andere bal was gelukkig hartstikke goed. Uitzaaiingen waren gelukkig niet aan de orde én ik kreeg het goede nieuws dat ik nog steeds vruchtbaar ben.
Ik sta nog wel onder controle. Om de drie maanden moet ik terug naar het ziekenhuis voor een CT-scan. Via een infuus krijg ik dan radioactieve vloeistof toegediend, die op een scan te zien is. Als die stof naar een bepaalde plek toetrekt, dan weten ze dat er iets mis is. Maar gelukkig is dit nog niet gebeurd.”
Lichamelijk heeft Stan weinig problemen gehad van de operatie. Hij heeft een litteken onderop zijn buik, maar dat is het. Mentaal was het wel zwaar. “Op een gegeven moment realiseerde ik me wat me was overkomen. Het ging allemaal zo snel, want ik werd binnen twee dagen geopereerd. Daardoor had ik in het begin last van slaapproblemen. Ik werd ’s nachts een paar keer wakker en was overdag erg moe.
Gelukkig is dit nu anders. Ik heb het kunnen verwerken door in de zomer veel leuke dingen te doen, zoals naar festivals gaan. Ook heb ik er met familie en vrienden goed over kunnen praten, wat goed hielp. Daarnaast prijs ik mezelf gelukkig dat er geen uitzaaiingen zijn aangetroffen. Dat scheelt heel veel.”
In de maand november wordt er stilgestaan bij prostaatkanker, teelbalkanker en de algemene gezondheid van de man. Achteraf beseft Stan dat hij al een langere periode last had van zijn bal. “Als ik mezelf eerder had gecheckt, was ik er eerder bij geweest. Daarom wil ik iedereen meegeven dat je jezelf moet checken. Ik merk dat veel mannen dit niet doen, maar de kans op een goed herstel is extra aanwezig als je er op tijd bij bent.
Speciaal hiervoor heb ik een campagne opgezet, genaamd ‘Voel je klote(n)’. Zondag 20 november heb ik met mijn vrienden de zeven heuvelen van vijftien kilometer gelopen en hebben daarbij geld op gehaald voor kankeronderzoek. Maar bovenal willen we met deze campagne iedereen erop wijzen om jezelf te checken, oftewel ‘voel je klote(n)’.”
Santoecha (34) verloor door borstkanker één borst: 'Alsof ze me door tweeën probeerden te zagen'
