Het zal je maar gebeuren: je bent nieuw bij een bedrijf en bij aankomst word je niet geaccepteerd. Sophia kan erover meepraten. Ze liep stage bij een bedrijf, maar ze kon totaal niet met haar leidinggevende omgaan.
Sophia vertelt aan LINDA.meiden voor de Landelijke Dag Tegen Pesten waarom ze na deze ervaring niet meer voor een baas wil werken.
Sophia moest voor haar studie een half jaar stagelopen bij een marketing- en salesbedrijf. “Op de eerste dag van mijn stage ontmoette ik mijn leidinggevende, die ik nog niet kende van mijn sollicitatie: het was dus nogal een verrassing. Ik zou veel met haar gaan samenwerken, dus het werd al gelijk duidelijk dat zij veel voor mij zou beslissen en beoordelen.”
“Op het eerste gezicht leek ze heel aardig, maar toen het echt op werken aankwam zag ik bij haar al snel frustratie. Ik moest veel opdrachten bij haar aanleveren. Wanneer ik dat deed, zag ik gelijk al dat ze teleurgesteld over mij was.”
Sophia vond de manier van werken van haar leidinggevende totaal niet fijn: “Ze keek vaak naar me – wanneer ik iets aanleverde – met het gevoel van: nu al klaar mee? Of: is dit het? Daar kon ik nog mee omgaan, maar later begon het echt vervelend te worden. Ze attendeerde me vaak op spellingsfouten. Wat ik snap, maar ik heb dyslexie, wat ik ook heel duidelijk bij mijn sollicitatie heb aangegeven.
“Toch werd ze enorm pissig als ze zag dat ik een spelfout maakte, vooral omdat zij voor mijn opdrachten verantwoordelijk was. Ze zei weleens: ‘Doe je dit soms expres?’. Ik gaf dan aan dat ik het het gewoon niet zag en het echt niet mijn bedoeling was. Toch stuurde ze het gelijk naar me terug en zei dat ik maar moest kijken hoe ik dit ging oplossen. Dat is bijna onmogelijk om te vragen van iemand met dyslexie.”
Michelle (20) werd gepest op de middelbare school: 'De directeur lachte me uit'
Naast de kritiek op Sophia’s moeite met spelling, werden er ook andere opmerkingen naar haar gemaakt. “Ze beoordeelde me zelfs op mijn kleding. Als ik een rokje aanhad, zei ze dat het te kort was, terwijl anderen en zelfs zij een rokje met dezelfde lengte aan hadden. Ook zei ze het waar veel andere collega’s bijstonden. Dat vond ik heel ongemakkelijk.”
Al die opmerkingen maakten Sophia erg onzeker. “Ik wilde het graag volhouden, anders liep ik namelijk een half jaar studievertraging op, maar mijn leidinggevende maakte het me echt moeilijk. De ene dag kon ze geïnteresseerd zijn, maar de andere dag kwam ze heel gemeen uit de hoek. Waar ik vooral moeite mee had, was dat ik de enige was bij wie ze dit deed. Ze kon helemaal tegen me uitvallen, en daarna een superleuk gesprek hebben met een andere collega.”
“Ik zat in een moeilijke periode van mijn leven op dat moment”, vertelt Sophia. “Ik had net een break-up achter de rug, wat ik tegen haar had verteld. Ik heb alleen nooit wat medeleven van haar gevoeld. Als iemand bij je weg gaat, word je heel onzeker. Dat versterkte zij alleen nog maar. Door al deze gebeurtenissen voelde ik me heel geïntimideerd.
“Ik kwam elke dag heel moe thuis, ik was uitgeput. Ik kon nooit echt rust nemen, ik mocht niet eens naar de dokter en te laat komen was ook niet oké. Die tijd moest ik namelijk inhalen op een andere dag. Ze werd naarmate de stage vorderde, steeds feller. Het leek net alsof ze het expres deed. Toch heb ik nooit met haar durven praten. Ik vond dat ongemakkelijk en wilde er gewoon zo snel mogelijk vanaf zijn. Een reden heb ik nooit echt gevonden, het enige wat ik kon bedenken was misschien een vorm van jaloezie. Ook was ik tien jaar jonger, maar leek ik qua uiterlijk juist wel erg op haar.”
Na 15 jaar moet Angel (19) het uitmaken met haar beste vriendin: 'Ik werd gepest en uitgescholden'
Sophia heeft nooit het gevoel gehad dat ze er met iemand over kon praten. “Mijn leidinggevende was erg populair in het bedrijf, dus er gingen ook vaak collega’s bij haar zitten om te kletsen. Het leek erop dat ze mij daar niet bij wilde hebben. Ze was tegen die collega’s erg begripvol en gaf altijd goed advies, wat ze bij mij nooit deed.”
Een onderwerp wat vaak terugkwam in die gesprekken met collega’s, was de persoon van wie Sophia de functie had overgenomen. “Ze praatte altijd heel positief over haar en vond het erg dat ze weg was. Ze had zelfs allemaal foto’s op haar telefoon met haar op bedrijfsfeestjes. Ze praatte nooit met mij op bedrijfsfeestjes. Daardoor begon ik echt te denken: ben ik zo ontzettend anders dan dat zij is?”
Hoewel een laatste stagedag vaak leuk wordt afgesloten, was bij Sophia het tegenovergestelde het geval. “De laatste dag kwam ze weer fel en onaardig uit de hoek. Ik had een vlucht geboekt om er na mijn stage er even tussenuit te gaan. Omdat ik had gespaard om net deze vlucht te kunnen betalen, moest ik iets eerder weg van stage. Ik had zelfs mijn koffer al meegenomen naar kantoor. Er was alleen op die dag een belangrijk project, waarbij ze het nodig vond tegen me te zeggen dat als ik het niet af had, ik absoluut niet mocht gaan.
“Ik ben op een gegeven moment in mijn stage in huilen uitgebarsten en zei dat ik dit niet meer kon. Op dat moment werd ze opeens ontzettend begripvol en hebben we een goed gesprek gevoerd. Hoewel ik hierna nog een andere baan heb gehad, heb ik wel geleerd dat ik het gewoon niet fijn vind als iemand alles voor me bepaalt, ook door mijn pestverleden. Het is lastig als je mensen niet vertrouwt, maar tegelijkertijd ook aardig gevonden wil worden. Nu ben ik hartstikke gelukkig als zelfstandig ondernemer.”
Dit artikel verscheen eerder op de website van LINDA.meiden.
Soundos El Ahmadi: 'Van gepest worden op de middelbare school, naar op bezoek bij de koning'
