Simone (28) heeft een gigantische kinderwens, maar een kind krijgen is nog niet gelukt. Een aantal partners – en dus ook break-ups – later heeft ze er daarom voor gekozen het alleen te gaan doen.
LINDA.meiden belde haar om alles te weten te komen hierover.
Die kinderwens zat er bij Simone al vroeg in. “Toen ik het op mijn zeventiende met vriendinnen over kinderen had en of we het zouden houden als we nu per ongeluk zwanger zouden worden, zei ik altijd vol overtuiging dat ik dat zou doen.”
Op haar negentiende krijgt ze een relatie waarin ze die kinderwens bijna in vervulling ziet gaan. “We hadden al besloten vanaf wanneer we het wilden gaan proberen. Ik had de huisarts gesproken over het verwijderen van mijn spiraal en we hadden al een doos met rompertjes en andere spullen in huis. Er lag zelfs al een geboortekaartje – mét naam – klaar voor als het zo ver was. Met de kinderkamer die een vriend van ons wegdeed hebben we gelukkig uiteindelijk niets gedaan, al hebben we er wel serieus over nagedacht. Als ik daaraan terugdenk, denk ik: meid, wat was je aan het doen?”
Onverwachts gaat de relatie uit en Simone ziet haar gedroomde toekomst in duigen vallen. “Ik had de tien jaar die daarop volgde al helemaal ingevuld en dat viel ineens weg. Het idee dat ik daardoor niet voor mijn 24e moeder zou worden, vond ik heel lastig. Ik was er gevoelsmatig al helemaal klaar voor.” De leeftijd waarop ze graag moeder wil worden, verschuift met elke relatie die uitgaat. “Op een gegeven moment heb ik dat overboord gegooid, omdat het iedere keer leidde tot een teleurstelling.”
“Mijn relaties na hem waren met vrouwen, wat het nog zoveel ingewikkelder maakte om mijn wens in vervulling te laten gaan. Mijn eerste vriendin wilde helemaal geen kinderen, dus dat is uiteindelijk – niet alleen om die reden – stukgelopen. Mijn laatste vriendin had wel een sterke kinderwens, maar vertelde me later dat de druk die ik legde op het op korte termijn willen van kinderen een bepaalde weerstand opwekte. En dat het idee haar tegen ging staan.”
Donorkind Inge (41) is op zoek naar haar donor: ‘Al drie halfzussen gevonden'
Simone merkt dat haar kinderwens invloed heeft op haar relaties. “Tijdens eerste dates gooide ik meteen op tafel dat ik super graag kinderen wilde en als hij of zij dat niet wilde dat het niets ging worden. Ik bereikte het tegenovergestelde van wat ik wilde. Het zorgde er misschien ook wel voor dat ik partners uitkoos op basis van slagingskans als het gaat om snelle voortplanting en dat ik daardoor minder kritisch was.”
Zeven maanden geleden gaat haar laatste relatie uit en besluit ze er in haar eentje voor te gaan. “Ik dacht: waar wacht ik nog op? Ik ben nu 28 en de kans dat ik voor mijn dertigste een relatie ga krijgen met iemand waar ik stabiel genoeg mee ben én een kind mee wil is heel klein. En waarom zou ik mezelf afhankelijk blijven maken van een ander?”
De psycholoog in de vruchtbaarheidskliniek waar ze uiteindelijk naartoe gaat vertelt haar dat ze vaker mensen met een sterke kinderwens ziet waar die wens hun liefdesrelaties in de weg zit. “Zij vertelde me dat die mensen na het vervullen van hun wens vaak heel andere partners gaan kiezen die veel beter bij hen passen.”
Hoewel Simone niets liever wil dan een kind, is het donortraject – waar ze op dit moment middenin zit – niet altijd makkelijk geweest. “Je vraagt je soms toch af: wil ik dit wel in m’n eentje doen? Is het wel goed voor een kind? Maar mijn kinderwens is te groot en ik weet dat ik een fantastische moeder zal zijn met veel steun om me heen.”
Daar startte haar zoektocht naar een donor. “Ik had een aantal opties. De wachttijd bij de Nederlandse donorbank is twee jaar, maar dat vond ik te lang duren. De Europese donorbank in Denemarken is commercieel, waardoor je je donor tot in detail zelf kunt uitkiezen, maar daar betaal je heel veel voor. Een ander alternatief was zelf op zoek gaan naar iemand in mijn omgeving of op een soort Marktplaats voor doneren. Dat laatste wilde ik eigenlijk niet, omdat ik het liefst met een anonieme donor in zee wilde.”
“Maar omdat tijdens mijn gesprek met de psycholoog duidelijk werd dat kinderen in sommige gevallen tijdens hun puberteit graag willen weten wie hun biologische vader is, besloot ik dat toch te proberen. Ik belde en sprak af met een man die zelf wel een kind wilde, maar geen actieve rol als vader voor zich zag. Na een aantal maanden bleek helaas dat we geen match waren, omdat hij tóch begon te verlangen naar een minder passieve rol in het leven van zijn kind.”
Een onbekende donor is uiteindelijk de fijnste optie voor Simone. “Maar wel iemand van wie de identiteit bekend wordt als het kind zestien is.” Samen met haar vriendinnen is ze vervolgens door stapels documenten gegaan. “In die pagina’s staat alles over de donoren: uiterlijke kenmerken, hobby’s, kinderfoto’s, handgeschreven briefjes, echt van alles. Dat maakt de keuze niet veel makkelijker, omdat je uit zoveel eigenschappen kunt kiezen.”
Na lang twijfelen maakt Simone uiteindelijk een keuze. “En dan is het een soort Bol.com bestelling: je betaalt, het donorzaad wordt verzonden, je krijgt een track & trace en dan ligt het klaar. Nu ligt het bij de kliniek in Nederland, dus ik kan beginnen met de ovulatietesten en gaan.”
Dat zou over twee weken waarschijnlijk al kunnen. “Het is spannend, maar ik wil dit al tien jaar. Tien jaar waarin ik mijn wens al meerdere keren opzij heb gezet, omdat ik toch hoopte op dat gezin en de liefdevolle relatie. Het is zo vaak niet gelukt, dat ik dit nu echt heel graag wil gaan doen. Dit kind gaat zó geliefd zijn.”
Lindsey (33) bestelde haar spermadonor online: 'Het is eigenlijk net als bol.com'
