Ruth Snijders (20) heeft op haar vijftiende wekelijks een afspraak met haar sociaal hulpverlener (destijds 43). In een impulsieve bui appt ze de man dat ze hem knap vindt, waarna hun contact omslaat.
Ruth deelt haar verhaal in de hoop dat andere slachtoffers van seksueel misbruik er erkenning in vinden. “Het is nooit jouw fout”, wil ze anderen verzekeren – tegelijkertijd kampt ze zelf nog steeds met gevoelens van schaamte en schuld.
Trigger warning: seksueel misbruik en suïcide.
Op haar vijftiende wordt voor Ruth besloten dat ze sociale ondersteuning nodig heeft. “Het ging niet goed met mijn mentale gezondheid, omdat ik op mijn twaalfde ben mishandeld en verkracht. Daarom kwam ik bij een hulpverlener terecht, met wie ik kon praten over mijn gevoelens.”
In eerste instantie bezoekt Ruths hulpverlener haar tussen de lessen door op school. “Dat duurde maar een paar weken, omdat het voor mij te zwaar werd om nog naar school te gaan.” Ruth stopt in overleg tijdelijk met het vmbo. “Vanaf dat moment kwam de man wekelijks bij een van mijn ouders (die gescheiden zijn) over de vloer. Daardoor kreeg hij een vertrouwde rol binnen mijn familie.
Soms gingen we wandelen, zodat ik wat meer privacy had. Ik durfde alles tegen hem zeggen – ook de dingen die ik liever niet aan mijn ouders vertelde.”
Na een van hun afspraken, ontvangt Ruth een appje van haar hulpverlener. “Hij vroeg naar onze volgende afspraak, waarop ik reageerde met: ‘Ik kijk wel of ik kom’. Meteen kreeg ik reactie: ‘Ja, als je me wilt zien’. Ik voelde me opgelaten door zijn bericht. Hoewel hij 43 was en een vrouw en kinderen had, kon ik niet ontkennen dat ik hem aantrekkelijk vond. Ik appte hem terug: ‘Een knappe man als jij altijd’.”
Vanaf dat moment verandert de dynamiek tussen de twee. “Hij ging in op mijn opmerking, waarna ik toegaf dat ik soms geil van hem werd. Ik vond het spannend om zo tegen hem te praten. Terwijl hij op het toilet van zijn werk zat, vroeg hij me wat ik aanhad en of ik me wilde uitkleden. Het voelde fout, maar ook onschuldig. Ik ging er – als naïeve vijftienjarige – in mee.”
Lara's (22) privévideo werd doorgestuurd: 'De mannen in die groepsapp maakten er een spelletje van'
Ruth voelt zich na de appjes verward en bespreekt het die avond met een vriend. “Hij was verbaasd. ‘Het zijn maar een paar appjes’, maakte ik hem, en mezelf, wijs.”
Haar vriend weet dat ze vaker seksuele gesprekken heeft met mannen. “Ik was op die leeftijd erg op zoek naar liefde van anderen – in welke vorm dan ook.” Door haar turbulente jeugd, heeft Ruth zich vroeger niet vaak geliefd gevoeld. “Dat gemis wilde ik onbewust compenseren. Als mannen me mooi noemden, zeiden dat ze van me hielden of me misten, voelde ik me gewaardeerd. Achteraf kijk ik er niet trots op terug, maar destijds voelde dat goed.”
De week na hun appgesprek, komt Ruths hulpverlener weer langs. “Hij maakte Instagram voor me aan, zodat hij niet via zijn werktelefoon hoefde te appen. Ik vond dat lief, omdat hij blijkbaar ook buiten werk om wilde praten. Daarnaast vroeg hij me of ik al onze berichten voortaan wilde verwijderen na het lezen. Ik zei tegen hem dat dat goed was, maar bewaarde stiekem alles.”
Jill (19) 'bevroor' tijdens verkrachting: 'Ik overleefde juist omdat ik me niet verzette'
Het contact tussen Ruth en de man wordt steeds intiemer. Zo delen ze naaktfoto’s en video’s met elkaar. Ruth zoent de man tijdens een van hun wandelingen. “Hij zoende me terug. Dat vond ik leuk, tot ik opeens zijn hand tussen mijn benen voelde glijden. Ik schrok van wat hij deed en verstijfde. Later appte hij dat hij het lekker vond. Ik loog dat ik het ook fijn vond, omdat ik hem niet teleur wilde stellen. Dat zo’n oudere man dit met mij wilde doen, voelde speciaal.”
Als hij een paar weken later vraagt of hij Ruth’s kamer mag zien, vergrijpt hij zich aan haar. “Eenmaal boven vroeg hij of ik mijn broek uit wilde trekken en een knuffel voor mijn hoofd wilde houden. Hij kuste me en stak daarna een vinger in me. Ik schrok. Hoe had dit zo ver kunnen komen? Ik had verwacht dat hij ergens een grens had als hulpverlener.”
Alles wat je moet weten over victim blaming (en zo voorkom je dat je het onbewust zelf doet)
Als haar hulpverlener die dag de deur uit is, voelt Ruth zich vies. “Ik wist niet wat ik met de situatie aan moest, maar verwachtte dat dit nog heel vaak ging gebeuren. Ik had het tenslotte zelf zo ver laten komen.” Ook deze keer vertelt Ruth alles aan haar vriend. “Waar ik hem meestal kon overtuigen dat het niets voorstelde, nam zijn bezorgdheid nu de overhand. Hij vertelde alles aan zijn moeder, die het vervolgens aan mijn ouders vertelde.”
Als Ruths ouders haar confronteren, barst ze in tranen uit. “Ik bevestigde alles en voelde me opgelucht dat het geen geheim meer was. Zelf had ik nooit aan de bel getrokken, dus ik was blij dat mijn vriend het had doorverteld. Mijn ouders reageerden geschokt, maar begripvol. Dat verbaasde me, want ik was hartstikke boos op mezelf. Ik was degene die hem knap had genoemd en ik was ingegaan op alles.”
Ruths vader doet aangifte tegen de man. “Ik was het daar eerst niet mee eens, want ik wilde niet dat mijn hulpverlener en zijn familie in de problemen kwamen. Uiteindelijk heb ik wel alles verteld, omdat het puntje bij paaltje onmogelijk voelde om te liegen.”
Op het bureau stelt de politie Ruth gerust. “Ze legden me uit dat ze me niet kritisch gingen ondervragen, maar er juist waren om mij te helpen. Niets aan mijn verhaal vonden ze raar, waardoor ik ondanks mijn schaamte alles durfde te vertellen. Ook deelde ik alle berichten, foto’s en video’s die ik met mijn hulpverlener had uitgewisseld. Het was goed dat ik dat had bewaard als bewijs.”
Stan (25) werd aangerand door goede vriend: 'Overtuigde mezelf dat ik het me verbeeld had'
Ondanks de therapie die Ruth na de aangifte krijgt, lukt het haar niet goed om haar schuldgevoelens te verwerken. “Iedereen vond het erg voor me, maar ik had geen behoefte aan mensen die me zielig vonden. Ik wilde het liefst van de aardbodem verdwijnen. Omgaan met mijn emoties lukte niet goed. Ik had zelfmoordgedachten, deed aan zelfbeschadiging en heb uiteindelijk meerdere suïcidepogingen gedaan.”
Een lichtpuntje voor Ruth gedurende het strafproces is haar Instagram. “Ik deelde mijn verhaal daar en raakte in gesprek met lotgenoten. Daardoor realiseerde ik me dat ik niet alleen was. Iedereen verzekerde me dat het misbruik absoluut niet mijn fout was. Hoewel ik dat zelf niet helemaal geloofde, was het fijn om die steun te krijgen.”
Anderhalf jaar na de aangifte vindt de eerste rechtszaak plaats. Van tevoren is Ruth bang om haar hulpverlener weer te zien. “Straks raakte ik in paniek, of – erger nog – werd ik spontaan weer verliefd. Gelukkig was dat niet het geval. Ik wist inmiddels heel goed dat wat hij gedaan had niet kon.”
Na afloop wordt Ruths hulpverlener schuldig bevonden voor het uitwisselen van naaktbeelden en aanranding. “Maar hij ging gelijk in hoger beroep. Na weer een lange tijd wachten, vond in april van dit jaar de tweede zitting plaats. Na afloop besloot de rechter dat er alleen voor het uitwisselen van beelden genoeg bewijs was.”
De man wordt niet schuldig bevonden voor aanranding of verkrachting en krijgt uiteindelijk vier maanden celstraf. “Te weinig vind ik, maar ik kan er niets aan veranderen. Ik moet accepteren dat dit zijn straf is – ook al weet ik dat er meer is gebeurd.”
Nu de rechtszaak is afgelopen, voelt Ruth zich rustiger. “Ik ben nog steeds suïcidaal, maar leer er beter mee omgaan. Mijn hond is mijn steun in alles en ik probeer me te focussen op de dingen die ik leuk vind. Mijn Instagram is nog steeds iets waar ik veel energie uit haal. Plannen voor morgen heb ik niet – laat staan voor mijn toekomst. Ik voer nog steeds een strijd in mijn hoofd, een waarbij anderen me kunnen ondersteunen, maar die ik zelf moet oplossen.”
Je kunt terecht bij Slachtofferhulp Nederland voor gratis emotionele, praktische en juridische ondersteuning. Bijvoorbeeld voor een luisterend oor, informatie over aangifte doen, hulp bij schadevergoeding en lotgenotencontact. Kijk voor meer informatie op slachtofferhulp.nl/jong of bel 0900-0101.
Luca (20) werd herhaaldelijk verkracht door haar vriend: 'Ik dacht dat het liefde was'
