Ze ligt als baby in het ziekenhuis voor een operatie aan haar darmen, als door een medische fout de rest van haar leven blijvend verandert. Eén van de beentjes van Rosalie stopt door de fout met groeien.
Nu heeft Rosalie (21) een verlenging op de planning staan, om het been zo goed mogelijk gelijk te trekken met het andere.
Rosalie is pas een paar maanden oud als ze in kritieke toestand wordt opgenomen in het ziekenhuis. De doorstroming van haar darmen is niet goed en ze wordt met spoed geopereerd, waarbij een stuk darm verwijderd wordt. “De operatie verliep helemaal volgens plan. Pas daarna, toen de arts een slagader in mijn lies raakte toen hij me prikte om mijn bloedwaardes te meten, ging het mis.”
Door de medische fout belandt Rosalie twee maanden lang aan de beademing. Haar ouders krijgen van de artsen te horen dat ze nooit meer zal kunnen lopen en zelfs na talloze operaties lijkt het erop dat haar been nooit helemaal zal volgroeien. “De slagader was te zwaar beschadigd, dus het beentje bleef achter op de ander.”
In de jaren daarna groeien haar rechterbeen en de bijbehorende voet wel, maar niet zoals ze zouden moeten. “Op mijn zevende was de ene voet korter dan mijn andere. Mijn tenen stonden altijd al scheef. Om toch te kunnen lopen kreeg ik een orthese aangemeten; een hulpmiddel om wat meer stabiliteit te krijgen en rechter te lopen.”
Een jaar later laat de dokter haar tijdens een afspraak in het ziekenhuis een video van een jong meisje zien dat door de gang loopt en haar prothese uittrekt. Ze is verbaasd, want ze zag niet dat het meisje een been miste. “De arts vroeg me of ik ook zo zou willen lopen en gaf aan dat ik voor een prothese in aanmerking zou komen als ik mijn voet zou laten amputeren. Mijn ouders besloten uiteindelijk dat het beter zou zijn om mijn voet eraf te laten halen en daar ben ik nog steeds heel blij mee.”
Na de amputatie wil Rosalie binnen no-time weer alles doen. “Zes weken na de operatie liep ik al rond, immens snel voor een meisje dat net haar voet verloren is. Maar ik was enthousiast om m’n leven weer op te pakken zoals het daarvoor was, dus wilde ik weer skiën, fietsen en zwemmen.”
Als ze twaalf is komt ze erachter dat dat laatste, het zwemmen, iets is waar ze heel veel talent voor heeft. “Een half jaar na mijn eerste proefles werd ik gevraagd voor het Nederlandse team en kwam ik niet veel later terecht bij de Nederlandse bond en uiteindelijk in het Paralympisch team. Ik ben toevallig net terug uit Parijs, om daar m’n teamgenootjes aan te moedigen.”
Tekst gaat verder onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het zwemmen gaat supergoed, maar Rosalie merkt toch dat een carrière in de topsport voor haar niet is wat ze uiteindelijk wil. Dan wordt ze gescout door een modellenbureau. “Ik doe nu al drie jaar modellenwerk en heb net getekend bij een agency in Antwerpen en Londen. Geen idee waarop dit gaat uitlopen, maar het voelt als een mooie, nieuwe stap.”
Een stap die wel wat onzekerheid met zich meebrengt, nu de beenverlengende operatie op de planning staat. “Een jaar geleden kreeg ik te horen dat ik op de lijst stond voor de operatie, dus ik kan nu elk moment gebeld worden dat er plek is.”
Tijs (18) sprong in ondiep water en kreeg dwarslaesie: 'Heb goede vriend in het revalidatiecentrum ontmoet'
Bij de operatie maken de artsen gebruik van een nieuw systeem uit Amerika. Waar er eerst nog een volledige stellage om het been heen zat, wordt er in het geval van Rosalie een pin in haar bovenbeen – dat eerst gebroken wordt – aangebracht. “Met een apparaatje dat je vervolgens op je knie zet, vindt het verlengingsproces plaats. Daardoor ziet het er een stuk minder heftig uit.”
De benen van Rosalie verschillen nu ongeveer vijftien centimeter, dus er moet flink verlengd worden. “Doordat mijn botten niet sterk genoeg zijn, moeten we dit in twee fases doen. Per fase mag ik zo’n negen maanden niet lopen. Dat moet ik daarna weer leren, dus ik moet er rekening mee houden dat ik er in totaal waarschijnlijk zo’n twee jaar uitlig. Daar zie ik wel echt tegenop. Ook omdat mijn dokter heeft aangegeven dat het een pijnlijk proces zal gaan zijn.”
Maar dat gaat het allemaal waard zijn, zegt ze. “Wat voor prothese ik hierna ga krijgen, weet ik eigenlijk nog niet. Maar het gaat zorgen voor een heel groot verschil in mijn dagelijkse leven. Bijvoorbeeld op mijn fiets, met traplopen, op m’n hurken zitten, yoga of andere activiteiten die ik zonder hulpmiddelen niet altijd kan doen. Als ik lang heb gelopen, lang op een stoel zit of bijvoorbeeld met het vliegtuig reis, is het gewoon scheef of heb ik pijn.”
Daarom heeft Rosalie ergens ook zin in de ingreep. “Het revalidatieproces gaat heel lang duren, maar dan heb ik het maar gehad. Ik geloof dat ik er sterker uit ga komen.”
Yente (23) liet benen breken om 6 centimeter langer te worden: 'Ben nog steeds klein'
