Toen Robbert Rodenburg (26) besefte dat hij gay was, wist hij niet hoe hij een toekomst voor zich moest zien. In zijn documentaire God, ik ben gay bespreekt hij zijn conservatief-christelijke opvoeding en de impact die dit op hem heeft gehad.
LINDA.meiden belt hem over het maken van de docu – een project dat voor hem confronterend, teleurstellend, maar ook helend was.
Als Robbert op zijn achttiende naar Amsterdam verhuist, probeert hij zijn verleden achter zich te laten. Hij spendeerde zijn jeugd in een omgeving waar hij zich niet welkom voelde. “Daar wilde ik het niet meer over hebben toen ik verhuisde. Toch kwamen oude gevoelens vaak naar boven – zeker vorig jaar, toen het wat minder goed met me ging.”
Alles waar Robbert zich slecht over voelde, is terug te koppelen naar zijn jeugd. “Ik kon het niet meer negeren. Ik worstelde met te veel vragen waar ik antwoord op moest krijgen.” De eerste keren dat Robbert online over zijn opvoeding praat, krijgt hij meteen veel geïnteresseerde reacties. Hij besluit daarom zijn zoektocht naar antwoorden, samen met regisseur Linda Hakeboom, vast te leggen.
Aan de telefoon vragen we aan Robbert hoe het met hem gaat. “Goed, maar ik vind het ook een heel spannende week”, antwoordt hij. “Ik zou het niet erg vinden als het nu alvast volgende week maandag was.”
Het filmen was voor Robbert persoonlijker dan verwacht. “Ik heb me vaak afgevraagd waar ik aan was begonnen.” In de documentaire gaat hij in gesprek met zijn ouders, zijn middelbare school en oud-klasgenoten. “Van tevoren had ik al bedacht hoe ik wilde dat de gesprekken verliepen – maar die bevestiging kreeg ik niet altijd. Waar ik als presentator altijd in een bepaalde rol zit, was ik nu simpelweg Robbert. Ook de momenten waarop ik boos, verdrietig of gefrustreerd was werden gefilmd.”
Net als iedere tiener, probeert Robbert op zijn twaalfde te ontdekken wie hij is. Als hij zich realiseert dat hij gay is, is hij zelf niet blij met de uitkomst. “Ik hoopte dat het een fase was, want ik hoorde om me heen altijd dat het een zonde was om op mannen te vallen. Mensen keurden me af, zonder dat ze dat wisten.”
Elke maandag gaat Robbert met de tieners uit zijn omgeving naar een bijbelavond. “Ik weet nog goed dat het thema een keer seksualiteit was. De hele avond hoorde ik aan dat gay zijn niet mag en kan. Ik had een knoop in mijn maag. Hoe moest ik mijn toekomst dan voor me zien?”
Na afloop loopt Robbert met een vriend naar huis. “We verdachten elkaar er al jaren van dat we beiden gay waren, maar hadden het toen nog maar net uitgesproken. Beiden voelden we ons die maandag bang en ongelukkig. Pas jaren later kwam ik uit de kast.”
Die figuurlijke kast staat voor Robbert wagenwijd open als hij gesprekken aangaat met zijn school en theoloog Paul Visser. “Het is misschien naïef, maar ik had verwacht dat iedereen begrip voor me zou hebben. Note to self – het is nooit goed om met verwachtingen aan een gesprek te beginnen. Het zorgde voor veel teleurstelling. Alsof ik een kast opendeed waar allemaal pijnlijke dingen uit bleven vallen.”
Toch heeft Robbert ondanks alle moeilijke confrontaties meer rust gekregen. “Ik heb mijn eigen antwoorden kunnen vormen. Het geloof is absoluut niets meer voor mij, al respecteer ik anderen die er wel naar grijpen.” De gesprekken die voor Robbert het meest helend waren, waren die met de mensen van wie hij houdt. “Mijn ouders spraken bijvoorbeeld uit dat hun liefde voor mij nooit is veranderd. Dat waren voor mij heel mooie woorden om expliciet te horen – ook al wist ik dat eigenlijk al wel.”
Met de documentaire – die een dag voor Paarse Vrijdag wordt uitgezonden – hoopt Robbert mensen aan het denken te zetten. “Dat het mensen motiveert om zachter tegen elkaar te zijn en om minder snel te oordelen. De impact van woorden kan groter zijn dan je denkt.”
Zeker in deze tijd, waarin steeds minder jongeren homoseksualiteit normaal vinden, hoopt Robbert dat zijn verhaal verandering kan brengen. “Ik hoop dat deze documentaire de aanleiding kan zijn voor een gesprek. Voor jongeren die het zelf eng vinden om over hun seksualiteit te praten, maar ook voor ouders en scholen. Laatst sprak ik iemand die vertelde dat ze de trailer van mijn docu had gebruikt als aanleiding voor een gesprek met haar zusje en ouders. Dat is waarom ik mijn verhaal wilde delen; om verbinding te brengen.”
Benieuwd naar Robberts verhaal en de gesprekken die hij voerde? Zijn docu ‘God, ik ben gay’ is vanavond om 20.25 uur te zien op NPO 3 en te streamen via NPO Start.
Jurriaan: 'Met haar onmiskenbare directheid vroeg ze of ik gay ben'
