Het plan was om na haar knieoperatie beter te kunnen lopen. In plaats daarvan zorgt de narcose ervoor dat Quinty (25) verlamd raakt en nu in een rolstoel zit.
Aan LINDA.meiden vertelt ze hoe haar leven er nu, negen maanden later, uitziet.
Verlamd na narcose
September 2023: er staat een operatie gepland, omdat de knieschijf van Quinty uit de kom blijft schieten. “De operatie had ervoor moeten zorgen dat mijn knie weer stabiel zou worden, maar na de narcose kon ik niets meer bewegen. Meteen dacht ik dat er misschien iets geraakt was, maar dat was niet het geval.”
Quinty en haar familie hadden geen idee dat er tijdens een narcose kortsluiting kan ontstaan in het brein. “Helaas is dat bij mij gebeurd, waardoor de hersenen geen of bijna geen signalen meer sturen naar de zenuwen. Nu voel ik mijn onderlichaam niet meer.”
FNS
Dit betekent niet dat de artsen iets fout hebben gedaan. “Het heet FNS, een functionele neurologische stoornis, die zich in allerlei vormen kan uiten en op verschillende manieren kan ontstaan. In mijn geval dus tijdens de narcose.”
Het is een vrij onbekende stoornis, waardoor er ook nog maar weinig onderzoek naar is gedaan. “Wat ze wel zien, is dat een derde van de patiënten volledig geneest. Voor een derde komt het gevoel aanvalsgewijs terug en voor een derde is het chronisch, dus ik hoop heel erg dat ik bij de eerste groep hoor. Daar werk ik ook hard voor, want ik ben keihard bezig met revalideren. En gelukkig zie ik al een heel klein beetje progressie. Dat is een goed teken, want ze zeggen dat de eerste drie jaar cruciaal zijn voor je herstel.”
Woning
Maar tot het zover is dat Quinty hopelijk weer helemaal herstelt, woont ze nog wel in haar appartement in Hilversum – in een appartementencomplex zonder lift of traplift, voor de duidelijkheid. “Hier ben ik heel gelukkig. Ik woon aan de rand van het bos en heb een hond, dus ik zat hier echt heel goed. Maar nu ik verlamd ben, is het – als er niemand in de buurt is – nogal een onderneming om boven te komen.”
“Doordat ik eerst nog goede hoop had dat het snel goed zou komen en ik veel tijd doorbracht in het ziekenhuis, heb ik pas een maand geleden urgentie aangevraagd voor een nieuwe woning. Het duurt allemaal best lang, maar gelukkig zijn er tot die tijd vaak mensen – een buurman of mijn vriend – die me kunnen helpen.”
Tekst gaat verder onder de video.
Niet alleen in haar eigen huis is het lastig om niet meer te kunnen lopen; ook buitenshuis ervaart ze struggles. “Laatst ging ik uit eten in Groningen. Van tevoren had ik niet gekeken of het daar rolstoeltoegankelijk was, omdat ik dat niet wil laten bepalen waar ik eet. Toen bleken er twee trappen en geen lift te zijn. Maar daardoor laat ik me niet tegenhouden, want ik werd meteen door twee mannen omhoog getild in m’n rolstoel. Iedereen wil je helpen en zo heb ik toch een hele leuke avond gehad.”
Niet beperken
Om te laten zien dat ze zich niet laat beperken door haar rolstoel, post ze op TikTok haar dagelijkse moeilijkheden en hoe ze daar op een positieve manier mee omgaat. “In principe kan ik alles wat je ook lopend kan, behalve lopen en hiken. Het gaat gewoon allemaal iets langzamer, maar je moet zelf die drempel over om dat uit te vinden.”
Inmiddels is Quinty al negen maanden verlamd, maar haar positieve kijk op de situatie zorgt ervoor dat ze ook heel veel uit haar FNS haalt. “Het is misschien een dooddoener, maar je gaat echt veel meer genieten van de kleine dingen, zoals verder helemaal gezond zijn. En je komt mensen tegen die je normaal niet zou tegenkomen. Bijvoorbeeld in het revalidatiecentrum, waar ik mag toekijken hoe mensen die al tien jaar zitten hun eerste stappen zetten. Dat is echt prachtig. Je lichaam is tot zo veel in staat, je hebt echt geen idee.”
Keihard janken
Toch is het ook nog steeds heel moeilijk. “Soms moet je even keihard janken tussendoor en weer door met het leven. Maar ik denk dat ik er vooral zo in sta door de mensen die ik om me heen heb. Die zijn zo lief. En daardoor blijf ik leuke dingen doen en mezelf niet opsluiten. Dan verdrink je niet in verdriet, maar blijf je alle mooie dingen zien.”