Olivia* had een relatie van een half jaar met een oud-collega. Toen ze een punt achter de relatie besloot te zetten, begon hij haar te stalken. Dit doet hij tot op de dag van vandaag nog steeds.
*Trigger warning: dit artikel bevat omschrijvingen van partnergeweld, suïcidale gedachten en een negatieve seksuele ervaring.
Met LINDA.meiden deelt Olivia hoe het voor haar is om gestalkt te worden.
“Een tijd geleden ontmoette ik op mijn werk een jongen met wie het goed klikte. We hadden veel met elkaar gemeen en hadden daardoor goede gesprekken met elkaar. Onze collegiale band veranderde al snel in een vriendschap die erg hecht werd. Hoewel ik zelf in de veronderstelling was dat onze band puur vriendschappelijk was, gaf hij toe dat hij meer voor me voelde. Hij was verliefd op me, maar ik niet op hem.”
“Na een tijdje begon ik toch gevoelens voor hem te krijgen, waarna we na een aantal dates een relatie kregen. Op dat moment waren we al bijna een jaar bevriend, dus dat voelde heel vertrouwd. Onze relatie zelf vond plaats tijdens de coronatijd en was eigenlijk heel goed. We waren veel samen, hadden het gezellig en maakten veel lol. Wel hadden we allebei al een tijdje mentale problemen, maar daar waren we eerder elkaars steun en toeverlaat in, dan dat we elkaar tot last waren. We hielpen elkaar, dachten met elkaar mee en steunden elkaar onvoorwaardelijk. Totdat dat niet meer zo was.”
“Uiteindelijk verliep onze relatie steeds minder soepel. Regelmatig maakte hij van mijn problemen zijn problemen, waardoor ik er in mijn problemen voor hem moest zijn in plaats van andersom. Daardoor was ik aan het co-reguleren en raakte ik soms hoog in mijn emoties, wat verre van goed was voor mijn al instabiele mentale gezondheid. Hierdoor twijfelde ik wel vaker over het in stand houden van onze relatie, maar tot een definitieve break-up leidde dat nooit.”
“Tijdens de laatste week van onze relatie, die uiteindelijk vier maanden heeft geduurd, vertelde ik hem over een negatieve seksuele ervaring die ik voor onze relatie had meegemaakt. In plaats van zich te focussen op mijn trauma en verdriet, begon hij over hoe het voor hem was dat ik seks had gehad met andere mannen. Dat soort trekjes, die ik zowel als jaloezie als manipulatie ervoer, had hij tot mijn verontrusting wel vaker.”
“In een andere ruzie diezelfde week, werd hij zo emotioneel dat hij op zichzelf in begon te slaan. Dat deed hij wel vaker, uit radeloosheid. Op zulke momenten was hij echt de weg kwijt. Uiteindelijk waren we een avond samen, waarop hij me extreem ergerde. Ik weet niet waarom, maar op dat moment besefte ik: deze relatie werkt niet meer – en zette ik er een punt achter. Hij werd boos, kalmeerde en ging naar vrienden. ‘Dat verliep relatief rustig’, dacht ik nog, maar niets bleek minder waar.”
Diezelfde avond stromen de eerste gemiste oproepen en appjes binnen. “Hij belde nooit, dus dat vond ik opvallend. Appen deed hij wel, maar niet in zo’n extreme mate. Om antwoord te geven op de vragen die hij had, sprak ik daarom een week later nog een laatste keer met hem af. Ik dacht dat dat zou helpen, maar het resulteerde in een enorme tirade van zijn kant. Het werd zwart voor zijn ogen, hij schold me uit en begon in te slaan op de deuren van de winkels waar we op dat moment langsliepen.”
“Later deed zich een soortgelijke situatie voor, waarin hij me achtervolgde en vastgreep. Hij zei dat hij suïcidale gedachten had en dat zijn leven zonder mij geen zin had. Gelukkig viel zijn telefoon op de grond, waardoor ik weg kon rennen. Met alles wat ik in me had, vluchtte ik een winkel in. De medewerkers van die winkel hebben me naar mijn ouders gebracht, maar eenmaal bij mijn ouders aangekomen, zat mijn ex daar op de stoep. Dat was voor mij echt de druppel, dus toen heb ik voor het eerst de politie gebeld. Zij hebben er helaas niets meegedaan.”
De ex van Olivia laat het niet alleen bij Olivia, maar betrekt uiteindelijk ook haar omgeving erbij. “Na een tijdje kreeg ik een nieuwe relatie met mijn huidige vriend. Dat vond hij verschrikkelijk, waardoor zijn praktijken alleen maar erger werden. De voordeur van het huis van mijn vriend is door middel van graffiti ondergespoten met mijn naam en daar overheen een dodenkruis. De politie heeft hem toen betrapt, waardoor ik eindelijk ook door hen een beetje serieus genomen werd.”
“Sinds ik gestalkt word, voel ik me heel onveilig. Ik had al last van paniekaanvallen, maar die zijn nu alleen nog maar erger. Als gevolg van het feit dat ik niet zeker weet of ik veilig ben, durf ik nergens meer alleen naar toe. De politie heeft me aangeraden om niet naar plekken te gaan waar hij ook kan zijn, maar hij is overal waar ik altijd graag was. Dat vind ik heel verdrietig, want daardoor ben ik veel van mijn levenslust kwijt.”
Op dit moment heeft Olivia een vervolgafspraak staan bij de politie. “Als hij nog een keer iets doet, dan gaan zij een ‘stopgesprek’ met hem aan. Helpt dat niet, dan doe ik officieel aangifte. Dat had ik al veel eerder kunnen doen, maar de kans dat daar serieus iets mee wordt gedaan, is heel klein. De mensen in mijn nabije omgeving zijn gelukkig een grote steun voor me en laten me nooit alleen. Als ik ergens heen wil, dan brengen ze me er naar toe en ze luisteren altijd naar me. Toch doe ik niet anders dan hopen dat het stalken snel stopt. Ik wil mijn leven zo graag terug.”
*De naam van Olivia is gefingeerd en bekend bij de redactie
Hulp of advies nodig? Bel Veilig Thuis via 0800-2000. Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Bel dan naar 0800-0113 of ga naar www.113.nl.
Nina werd slachtoffer van kindermishandeling: 'Met haar trouwring sloeg ze mijn tand kapot'
