Opa Albert was er altijd ongelooflijk trots op dat ik bij LINDA. werk en liet iedereen die het wilde mijn naam in het colofon zien. Daarom wil ik als ode aan opa, die afgelopen week overleed, over hem schrijven.
Daar zou hij ontzettend trots op zijn geweest.
Mijn opa Albert overleed afgelopen maandag om 12:05 uur, vlak nadat hij zijn broer en schoonzus voor het laatst zag en vlak voordat mijn ouders bij hem aankwamen. Een half uur voordat zijn kleinkinderen in alle haast in het ziekenhuis waren aangekomen, maar gelukkig wel in het bijzijn van de verpleegkundige. Zij hield zijn handen vast op dat ene moment waar hij al zo lang bang voor was.
Waar ik voor mijn werk voornamelijk andermans verhalen op papier zet, kon opa niet stoppen met verhalen over zijn verleden vertellen. Hij had een geheugen als een olifant, dus met een indrukwekkende hoeveelheid details duidde hij exact waar, wanneer en met wie (naam en toenaam) het allemaal had plaatsgevonden. Je gooide er een kwartje in en opa zat uren op de praatstoel. Hij was al een tijdje ziek, waardoor het hem de laatste maanden helaas veel energie kostte om te praten, maar áls het ‘m lukte haalde hij weer wat verhalen uit de oude doos.
Daarnaast kon je opa uittekenen met een stapel fotoboeken om zich heen. Herinneringen waren, net als bij mij, één van de dingen waar hij ontzettend gelukkig van werd. Daarom printte hij alle foto’s die hij via de familiegroepsapp binnenkreeg en stopte hij ze netjes weg in een boek, dat we vervolgens als we langskwamen uitgebreid mochten bekijken. Ook toen hij ziek was vulde hij nog een heel album met ‘Alberts Angels’, vol selfies met de verpleegkundigen die langskwamen om hem te helpen.
Tekst gaat verder onder de foto.
Gelukkig heb ik zelf ook genoeg foto’s van en verhalen over opa. Eerder schreef ik al over en onze ‘date’ een jaar geleden. Hij maakte mijn lievelingseten (dat van zijn hand dan): draadjesvlees. Little did I know dat hij de nacht ervoor amper had kunnen slapen omdat hij zo zenuwachtig was voor alles wat hij moest regelen. Cutie.
Ik kwam daar aan en zag meteen dat hij de hele tafel had gedekt, inclusief wijnglazen (wel voor water). Ook had hij ketchup neergezet omdat hij wist dat ik daar vroeger verslaafd aan was, én er lag een pakketje van de Rituals (dat hij nog had liggen) als cadeautje. Want: “Je moet het wel meteen goed doen.” Ik mocht zo veel eten als ik wilde en we hebben het hele diner met elkaar gepraat over hoe het was toen hij en oma met elkaar dateten vroeger. Als klap op de vuurpijl kwam hij voor het toetje ineens met twee glaasjes advocaat met slagroom de keuken uit gelopen. Ik kon wel huilen, zó lief vond ik dat.
Gaby: 'Mijn vakantie was allesbehalve ontspannen, tot mijn vriend dít tegen me zei'
Om onze band te vereeuwigen liet ik niet veel later als verrassing een tattoo van zijn iconische cowboyhoed zetten. Ik vroeg opa om een foto van zijn hoed te maken en die op te sturen. Nadat hij dat had gedaan, was hij meteen nieuwsgierig waarvoor ik die nodig had. Toen ik hem vroeg of ik diezelfde avond kon langskomen, appte hij: ‘Opa heeft altijd tijd voor jullie, al is het middernacht’. Dus die avond ging ik langs en liet ik de tattoo zien.
Opa vond het superlief dat ik dat had gedaan, ondanks dat hij helemaal niets met tattoos heeft. De video die ik van zijn reactie maakte heb ik sinds maandag al minstens twintig keer gekeken. Vooral het einde, als hij zegt: “Met de sterretjes.”
Tekst gaat verder onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Over opa kan ik nog wel honderden dingen op papier zetten, zoals hoe fijn het elk jaar was om bij hem en oma langs te gaan op de camping in Luxemburg, waar hij zo krom als een hoepel elke ochtend met oma naar het zwembad liep. En hoe trots ik was als míj́n opa Sinterklaas speelde in Leerdam, wat ik toen ik heel klein was natuurlijk nog niet doorhad.
Hoe hard ik moest lachen toen hij zei dat ‘ie al hoogtevrees zou hebben als ‘ie op een krant zou gaan staan of als hij deed alsof hij zijn hele ringvinger in z’n neus kon doen (terwijl hij die jaren geleden is verloren bij een ongeluk). Hij was een lieve, fijne, grappige en praatgrage opa die we allemaal enorm gaan missen.
Tekst gaat verder onder de foto.
Daarom was het extra speciaal dat ik opa samen met mijn moeder en nichtje mocht helpen wassen en aankleden na zijn overlijden. Ik had geen idee wat ik daarvan kon verwachten, maar het was uiteindelijk een heel mooie ervaring. We hebben zelfs nog een beetje kunnen lachen; ik liet de verzorger schrikken toen ik zei dat hij een vinger mistte om het een beetje luchtig te houden.
Nadat we opa helemaal gewassen en aangekleed hadden (hij draagt nu het pak dat hij op mijn broers bruiloft aan had), werd hij in de kist gelegd. Nu ligt hij met zijn favoriete ketting om, zijn hoed op de kist en de staf van Sinterklaas ernaast opgebaard. Het is maar gek, zo’n stille opa, zo zijn we hem niet gewend. Gelukkig hebben we meer dan genoeg verhalen om aan terug te denken, foto’s om terug te kijken en herinneringen om op te halen.
Zoals opa op mijn arm vereeuwigd staat, zal hij nu ook vereeuwigd staan op de site van zijn favoriete blad, door zijn ongelooflijk trotse kleindochter. Bedankt voor alles, lieve opa. Het ga je goed daarboven.
Gaby: 'Ik ging op 'date' met drie getrouwde mannen, en zo ging dat'
