Na een vijfdaagse autorit kwam Nathalie aan in de hoofdstad van Koerdistan, waar haar oma woonde, de moeder van haar vader. “Mijn vader vertelde dat ik bij mijn oma zou blijven. Zo kon ik de taal en cultuur leren. Hij zou later terug komen met zijn gezin, hij had namelijk een nieuwe vrouw en kinderen. Een week na aankomst vertrok mijn vader weer naar Nederland en heb ik niets meer van hem gehoord. Een paar maanden later overleed mijn oma en had ik niemand meer. Ik heb overal en nergens gewoond.”

Oorlog

Toen Nathalies oma overleed moest ze weg uit de hoofdstad van Koerdistan. “Sadam Hussein was toentertijd net gepakt en het was alles behalve veilig in het land. Ik verhuisde naar een andere stad waar – zonder te overdrijven – drie bommen per dag ontploften. Naar buiten gaan was geen optie. Ik mocht soms even naar buiten om boodschappen te doen, dat was het. Altijd wanneer ik dan de deur uitging was ik bang dat dat mijn laatste dag zou zijn.”

Omdat ze geen Irakees paspoort heeft kan Nathalie niet naar school. “Ik zat een poosje op een internationale school, maar kon geen examens doen omdat ik niet ingeschreven stond. Ik ging van huis naar huis en had een soort Assepoester-lifestyle. Ik sliep in woonkamers, vaak op de grond. Ik diende als schoonmaakster of oppasser.”

Fleur (23) viel in handen van een lovergirl: 'Ik ontsnapte aan een bende in mensenhandel'Lees meer

Nederlandse ambassade

In de vier jaar dat Nathalie in Irak woont is het aantal keer dat ze haar vader spreekt op twee handen te tellen. “Hoe ouder ik werd, hoe moeilijker het was voor mensen om mij in huis te nemen. Omdat zij een bijvoorbeeld een zoon hadden. Mijn paspoort was verlopen dus ik kon niet reizen. Er was op dat moment ook geen Nederlandse ambassade actief in Irak. Op een dag in 2008, toen ik 16 was, heb ik mijn vader opgebeld en gezegd dat ik daar écht weg wilde.”

“Mijn vader heeft me in contact gebracht met mijn moeder, die mij binnen een maand kwam ophalen. Niet zonder problemen want om mijn paspoort te vernieuwen was toestemming van beide ouders nodig. Uiteindelijk heb ik bij de gate op het vliegveld op mijn knieën gesmeekt of ik mee mocht. Ik zei: ‘Ik ga niet meer terug het land in. Als je me niet door laat, maak ik me hier ter plekke van kant’.”

De Nederlandse ambassade wordt gebeld. Ze willen Nathalie spreken. “Ze wilden horen of ik wel Nederlands kon. Ik begon in totale paniek mijn verhaal te vertellen. De man van de ambassade onderbrak mij en sprak de verlossende woorden: ‘Fijne reis, stap maar in’.”

Documentaire

Eenmaal in Nederland heeft Nathalie, omdat ze vier jaar geen onderwijs heeft gehad, een enorme leerachterstand. “Ik was te oud om nog naar de middelbare school te gaan, dus ging naar mbo niveau 1. Inmiddels doe ik een hbo-opleiding, waar ik enorm trots op ben.” Haar vader heeft ze in Nederland niet meer gezien. In 2009 is hij uit Nederland verdwenen. “Hij is met zijn nieuwe vrouw en zijn kinderen vertrokken naar Irak. Weer zonder dat iemand daar vanaf wist.”

Naast studeren is Nathalie bezig met een documentaire, over haar ontvoering. “Daarvoor ben ik dit jaar twee keer naar Irak gegaan. Om mensen te spreken, maar ook om sommige dingen te herbeleven. Daar kwam ik op het pad van mijn vader. Ik heb met hem gesproken, wat ik heel eng vond. Het was een hele oude, zielige man, die snakte naar vergiffenis. Dat heb ik hem gegeven. Voor mezelf.”

Janna's (25) oma werd drie dagen vermist: 'We hadden niet verwacht haar levend te vinden'Lees meer