Montana Aerts (22), dochter van beroemde kickbokser Peter Aerts, werkt zelf ook keihard aan een kickbokscarrière in Japan: “Naast het sporten, studeer ik en heb ik de ambitie om model te worden.”
Hoe is het om de dochter van een wereldberoemde kickbokslegende te zijn en in zijn voetstappen te willen treden? Rutger Leistra zocht haar op voor LINDA.meiden.
“Montana, Montana, Montana!!!”, roept het publiek in de Ryōgoku Sumo Hall in Tokio, het Nationale Sumo-stadion van Japan. In de tweede wedstrijd van de Rise World Superseries 2023 Final Round wint de Nederlandse Montana Aerts op 16 december 2023 voor het oog van duizenden fans met 3-0 van haar Japanse tegenstandster Nonoko Kato. Haar vader Peter Aerts, die in de jaren 90 drie keer het prestigieuze K1-toernooi in Tokio won en ook haar kickboksende tweelingbroer Marciano supporten Montana als coach en verzorger.
Tekst gaat verder onder de foto.
Twee dagen na haar overwinning wonen we samen een Japanse theeceremonie bij, gekleed in traditionele kimono’s. Montana draagt een witte met bloemen, haar haar is gevlochten en er zijn bloemen ingestoken door de medewerksters. “Superleuk zo’n ceremonie, ik heb het niet eerder gedaan, maar ik houd van de Japanse cultuur. Alles is zo gedetailleerd en netjes.” Eerder die ochtend heeft ze mij haar bont en blauw geschopte benen nog laten zien.
“Onze ouders hebben ons altijd vrijgelaten in wat we willen doen.” Tussen de serene theeceremonie door, waarin we matcha-thee leren maken, vertelt Montana over haar carrière als kickbokser. Vader Peter is dertig jaar na zijn eerste overwinning in K-1 nog steeds een legende en kan – anders dan in Nederland – niet over straat in Japan zonder herkend te worden. “Iedereen boven de 30 jaar kent hem hier”, vertelt zijn trotse dochter.
Half december 2023 lanceerde de levende legende op een persconferentie in Tokio de organisatie Legend by Peter Aerts en een sportschool waar hij hoopt nieuwe kickboksers groot te maken. Zijn vrouw Esther en de tweeling zijn meeverhuisd naar Tokio, maar spenderen ook nog veel tijd in tweede thuisbasis Enschede.
Montana ervaart niet per se druk als de dochter van Peter Aerts. “Omdat mijn ouders heel relaxed zijn en ons totaal niet pushen. Toch zou het wel een beetje als een afgang voelen als ik zou verliezen, want dan werkt het weer tegen me dat ik een Aerts ben.”
Ruby (27) brak haar nek, maar werd drie jaar later tóch wereldkampioen kickboksen
Montana begon toen ze klein was met ballet en heeft daarna getennist voor ze bij het kickboksen terechtkwam. Dat zij dezelfde carrière als haar vader nastreeft is dus geheel haar eigen keuze geweest. “Toen ik 15 was heb ik zelf gevraagd aan mijn vader of ik een keer een wedstrijd mocht draaien. Dat beviel zo goed dat ik sinds die tijd nooit meer gestopt ben en elke dag in de sportschool te vinden ben om te trainen voor de wedstrijden.”
Montana heeft nu in totaal 32 wedstrijden gevochten waarvan ze er 24 gewonnen heeft, 6 verloren en er 2 onbeslist zijn geëindigd. Niet winnen vindt ze lastig: “Verliezen is eigenlijk nooit een optie in mijn hoofd. Daarom kan het hard aankomen als ik verlies, al hoort het natuurlijk wel bij de sport. Ik moet het accepteren.”
Ze bereidt zich daarom altijd extra goed voor zodat er minimale kans is op verlies. “De aanloop naar een wedstrijd is vaak wel pittig: twee keer per dag trainen, diëten en daarnaast nog naar school. En natuurlijk gaan niet alle trainingen zoals gepland, maar daarbij is je mindset gewoon heel belangrijk, Hoe graag wil je iets en wat wil je bereiken? Dat zijn dingen ik mezelf altijd voorhoud op het moment dat ik een zware training heb gehad of moeite heb met diëten. “Maar”, zegt Montana, “als vervolgens in de ring je hand de lucht in gaat, is het ’t allemaal waard.”
Naast haar kickbokscarrière, waarvoor ze zes dagen per week traint, is Montana op dit moment in afwachting of zij haar eindscriptie voor de studie commerciële economie: sportmarketing en management aan de Hogeschool van Saxion in Enschede heeft gehaald. “Het was vermoeiend hoor, om dit ook nog te doen. Ik was er echt even helemaal klaar mee, maar heb gelukkig mijn scriptie nu ingeleverd.”
Maar dat is niet alles, want naast haar vechtsportcarrière en studie is Montana ook nog model in wording. Die droom begon toen ze nog een tiener was. “Met een vriendin ging ik dan naar zo’n evenement waar je castings doet voor verschillende bureaus. Helaas waren we toen voor niets naar het westen van Nederland afgereisd.”
In Japan is ‘princess long legs’ – zoals ze daar genoemd wordt – geliefd om haar lange benen. Naast fotoshoots wil ze graag shows lopen op de catwalk. “Op dit moment doe ik al klussen voor onze sponsor Gorilla Wear en sta ik hier ingeschreven bij een modellenbureau. Ik zou het leuk vinden om meer klussen binnen te slepen en dit te combineren met het kickboksen. In Japan groot worden zou natuurlijk een droom zijn.” Montana krijgt in elk geval tips van haar moeder, die in haar jonge jaren een veelgevraagd fotomodel was.
Montana heeft wel standaard blauwe plekken na een wedstrijd. Ze probeert in de dagen daarna rust te nemen, gaat minder zwaar trainen en zwemt graag. “Het kan er heftig uitzien na een wedstrijd, maar gelukkig trekken blauwe plekken ook snel weer weg. Als ik een fotoshoot heb, doen ze er gewoon extra veel concealer op. Op die manier kan ik boksen met het modellenwerk combineren.”
“We zijn superhecht als gezin”, vervolgt Montana. “Het sporten bindt ons, maar we wonen natuurlijk ook samen in Tokio. In onze vrije tijd doen we eigenlijk ook altijd wel van alles gezamenlijk.” Toch mist ze haar vrienden in Nederland ook. Ze heeft twee beste vriendinnen, met wie ze dagelijks belt. “Ik vind het heel fijn om van hun leven op de hoogte te blijven. Een van hen heeft zelf veel gebasketbald; dat sporten schept een band. Samen gingen we afgelopen zomer naar Mallorca. Of we daar hebben gefeest? Nee, we stonden elke dag vroeg op om eerst te sporten en vervolgens op het strand te liggen. In de avond gingen we wel lekker uiteten.”
Voorlopig brengen Montana en haar familie steeds meer tijd door in Japan om hun dromen waar te maken. “Ik zie mezelf hier echter niet voor altijd wonen. Ik waardeer het namelijk ook heel erg om in Nederland bij mijn familie te zijn. Mijn beide oma’s wonen er en het is lastig voor hen om hierheen te komen. Als ik een leuke relatie zou krijgen, zou ik ook liever in Nederland willen gaan samenwonen dan hier.”
Rachel (19) werd kampioen op EK kickboksen: 'Ik dacht: nog twee minuten rammen'
