Negen maanden lang spuugde Mobina (22) bloed. Al die tijd had ze geen idee wat er met haar aan de hand was. Pas toen ze voor een second opinion naar het buitenland ging, kreeg ze hulp.
Aan LINDA.meiden vertelt ze hoe deze periode was, waarom de Nederlandse huisarts haar niet doorverwees en wat er gebeurde tijdens haar second opinion.
Van de ene op de andere dag spuugt Mobina bloed. “Ik kwam veel thuis te zitten en stopte met eten, waardoor ik tien kilo afviel. In de negen maanden die volgden ben ik meerdere keren naar de huisarts gegaan, maar daar kreeg ik niet de hulp die ik nodig had.”
Mobina herinnert zich hoe ze in die tijd haar huis verlaat om boodschappen te doen. “Ik stapte mijn auto uit en liep richting het appartement van mijn moeder. Opnieuw kwam het gevoel van duizeligheid en misselijkheid. Voor ik het wist lag er een plas bloed op de straat. In paniek belde ik mijn moeder. Die zei dat ik het moest filmen, dus dat deed ik.”
Ze maakt een afspraak met de huisarts, met de bedoeling daar de video te laten zien. “Helaas was de huisarts zelf niet aanwezig en kreeg ik een assistent in opleiding. Ik liet de video zien, maar de assistent schrok niet eens. Terwijl iedereen tegen me zei: ‘Dit is echt niet goed, je moet naar het ziekenhuis!'”
Sevcan (21) lag twee weken in coma door oorontsteking: 'Had iedereen al afscheidsberichten gestuurd'
“De assistent vertelde me: ‘Voor deze klachten heb je maagremmers nodig.’ Dus die nam ik. Wekenlang heb ik ze geslikt, maar het hielp niet. Meerdere keren ging ik terug naar de huisarts voor nieuw advies, maar steeds werd ik weer geholpen door een assistent of een huisarts in opleiding.” En meer dan een verhoogde dosis maagremmers konden ze Mobina niet bieden.
Pas na zo’n tien keer bellen met haar huisarts krijgt Mobina eindelijk een endoscopie. “Onder invloed van een klein roesje bekeek de maag-darm-leverarts mijn maag, maar daar kwam niks uit. Hoe kan ik niks hebben en wel bloed kotsen, vroeg ik me af. De moed zakte me in mijn schoenen: ik wist niet meer wat ik moest doen.”
Haar verloofde is klaar met de onzekerheid en onduidelijkheid en komt met het idee om voor een second opinion naar Turkije te gaan. Daar kun je zonder verwijzing naar een privéziekenhuis. “Aangekomen in Turkije gingen we naar het ziekenhuis voor een check-up. Ik legde het verhaal uit en naar aanleiding van mijn klachten verwees de arts mij direct door.
Ik kreeg een MRI waar wederom niks uitkwam en begon de hoop eigenlijk al op te geven. Het zit tussen mijn oren, dacht ik, maar mijn arts stond erop dat ik nog een endoscopie kreeg. Twee uur later lag ik weer op een ziekenhuisbed met een roesje. Mijn verloofde mocht niet in de ruimte zijn, maar werd er na een minuut toch bij geroepen. Het was foute boel.”
“Eenmaal wakker vertelde de arts dat ik kleine scheurtjes van ongeveer één centimeter in mijn maag had. Op de foto’s zag je dat deze aan het bloeden waren. De arts zei: ‘Als je niet eerder was gekomen, dan waren de scheurtjes gaten geworden. In dat geval had je een zware operatie moeten ondergaan en had je waarschijnlijk voor altijd aan de sondevoeding gemoeten.’ De maagremmers verergerden de scheuren volgens hem alleen maar.”
Het is nu één maand geleden dat Mobina in Turkije is geweest. “Ik heb nieuwe medicijnen gekregen en mijn levensstijl moeten aanpassen: gezond eten en stoppen met roken. Ik merk dat de medicijnen aanslaan, want het bloed spugen is al veel minder.”
Nikita (24) heeft parkinson: 'Zonder medicijnen kan ik niet lopen, praten of denken'
We hebben geprobeerd te achterhalen waarom ze in Turkije wel zagen wat er mis was en in Nederland niet, maar hier hebben we geen antwoord op kunnen krijgen. Contact met mijn huisarts hier heb ik niet meer. Over zes maanden moet ik terug naar Turkije om opnieuw te laten kijken naar de scheuren in mijn maag, maar ik heb goede hoop dat ze herstellen.
Mijn kijk op de zorg is flink beïnvloed door artsen die mij voor zo’n lange tijd een machteloos gevoel hebben bezorgd. Ik wil iedereen meegeven: laat je niet aan de kant zetten door een huisarts die jouw klachten niet serieus neemt. Als jij zelf overtuigd bent van het feit dat er iets niet klopt: ga erachteraan. Jij kent je eigen lichaam het beste.”
Om na te gaan hoe dit heeft kunnen gebeuren, heeft LINDA.meiden om een reactie gevraagd van het Nederlandse Huisartsen Genootschap. Zij laten weten dat ze geen uitspraken kunnen doen over Mobina’s specifieke behandeling.
‘Wij als NHG stellen richtlijnen op voor huisartsen. Dit zijn wetenschappelijke handvaten waarmee huisartsen handelen. Of een patiënt doorverwezen wordt, wordt door een huisarts op basis van onder andere de ernst van de situatie en mogelijke oplossingsrichtingen besloten. Hier zijn dus geen concrete richtlijnen voor.’
Naomi (25) heeft prikkelbaar darm syndroom: 'Op een date nieste ik en liet ik een keiharde scheet'
