Summer of love

Het was die ene zinderende namiddag in Sri Lanka geweest, die de toon zette. Ik was nog aan het bijkomen van mijn massage toen ik hem aan de andere kant van de weg zag lopen. Binnen één oogwenk was ik geboeid geweest. Door zijn energie, de manier waarop hij liep, zijn unieke, uitgesproken uiterlijk en het contact dat hij maakte met de mensen om hem heen. De draad van het telefoongesprek dat ik probeerde te voeren was ik twintig seconden later kwijt: “Hallo??? Hoor je wat ik zeg???”, klonk het aan de andere kant van de lijn. Ik had mijn vriendin Heep niet gehoord. Maar ik kon in de dagen die daarop volgden niet ophouden over het oogcontact dat ik met deze mythische man had gemaakt.

Delulu

Call me delusional, maar ik geloof erin dat aantrekkingskracht alleen bij de gratie van twee mensen bestaat. Je kunt iemand aantrekkelijk vinden, zo van: hij is hot, maar ook voelen dat het niet wederzijds is. Aantrekkingskracht daarentegen voelt als een genetisch veld dat zich vermenigvuldigt of vergroot doordat het gedeeld wordt. En daar zijn twee mensen voor nodig. Ik had vuurwerk gevoeld. Nadat de goden mij hadden verzocht en ik hem een paar dagen later weer in het wild tegen het lijf liep, was ik zo verbolgen geweest over het toeval dat ik hem vergat te vragen naar zijn naam, nummer of Instagram. Heep kon haar oren niet geloven toen ik haar met het schaamrood op mijn kaken opbelde en vond het geheel out of character dat deze man weer door mijn vingers was geglipt. Ik had het al dagen over hem en nu had ik de kans…

Maud: 'Hij vond dat ik er 'zielig' uitzag, dus kwam hij aan mijn tafel zitten'Lees meer

Blauwtje lopen

“Ja, maar hij toch ook?”, deed ik nog een dappere, maar tevergeefse poging om mijn zwaktebod te verbloemen. Toen ik hem voor de derde keer tegenkwam (toeval bestaat niet en drie keer is scheepsrecht), liet ik geen kans onbenut. Diezelfde avond nog troffen we elkaar gebogen over een fles wijn en leek de avond aan ons voorbij te razen, terwijl we verdronken in elkaars gezelschap. Ik had het goed gevoeld, in dat korte moment dat onze blikken elkaar vonden, aan de overkant van de straat. En hij had hetzelfde gevoeld, zei hij. Die broeierige zomeravond bleek de eerste van velen en onbewust het startschot van de summer of love. Want wat nou als ik niet op hem af was gestapt? Uit angst om een blauwtje te lopen of te horen dat de interesse niet wederzijds was geweest en bevestigd te krijgen dat ik inderdaad delusional ben. Dan had ik deze romantische anekdote nu niet met je kunnen delen en was ik een paar waanzinnige herinneringen – die ik koester – armer geweest.

Uiteindelijk blijft deze potpourri aan gelukzaligheid toch veel langer hangen dan het feit dat een random gast afgelopen zaterdag zijn Instagram niet wilde delen, omdat hij niet begreep waarom ik geïnteresseerd was en geen chemie voelde. Een illusie armer, maar in alle gevallen een verhaal rijker. Je kunt niet altijd eindigen met glazen muiltje en prins op het witte paard, maar wie niet waagt…

Maud: 'Ik hoop niet dat zij mij zagen, want dat moet er creepy uit gezien hebben'Lees meer