Maaike Hofstra (24) kreeg op haar achttiende de diagnose borderline. Op dit moment zit ze in een kliniek voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis.
Borderline is een persoonlijkheidsstoornis die ongeveer 1% van de bevolking heeft.
Maaike Hofstra (24) kreeg op haar achttiende de diagnose borderline. Op dit moment zit ze in een kliniek voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis.
Borderline is een persoonlijkheidsstoornis die ongeveer 1% van de bevolking heeft.
Toen Maaike veertien was, werd bij haar een depressie geconstateerd. “Ik wilde niet meer naar school en was alleen maar moe. Het ging thuis niet lekker en ik werd gepest. Toen ging het nog slechter en ontwikkelde mijn depressie zich tot een persoonlijkheidsstoornis: borderline.” Dit kwam voor Maaike niet als een verrassing. “Iedereen vermoedde het al. Ik had hele heftige emoties. Wanneer ik boos was, was ik écht boos. Ik had woedeaanvallen, raakte in paniek om de kleinste dingen, ervaarde alles enorm intens, zag zaken vooral zwart-wit en was suïcidaal.”
Terugkijkend waren kenmerken van borderline al op jonge leeftijd bij Maaike te zien. “Eén van de kenmerken van iemand met borderline is dat ze mensen heftig kunnen aantrekken, maar ook zo weer kunnen afstoten. Op de basisschool had ik vriendinnetjes, waar ik na een week alweer klaar mee was.”
De depressie die op haar veertiende werd gediagnosticeerd is er nog steeds. “Ik heb veel therapie gehad waardoor ik nu minder beperkt ben in wat ik kan, maar mijn neerslachtigheid is er niet minder op geworden. Het klinkt gek, maar mijn depressie is een deel van mij dat veilig voelt. Het onveilige voelt veilig. Stel ik zou nu een pil kunnen krijgen waardoor alles over zou zijn, weet ik niet of ik hem zou innemen. Ik ben zo gewend om me naar te voelen en om het leven zwaar te vinden.”
“Twee dagen geleden had ik een dag waarop ik me goed voelde en best stabiel was. Toen ik dat hardop uitsprak begon ik spontaan te huilen. Ik weet niet hoe het is om ‘normaal’ te zijn en mij ‘normaal’ te voelen. Ik wil niets liever dan mij beter voelen, maar het is ergens ook eng omdat ik niet weet wat er dan gaat gebeuren. Mensen gaan meer van mij verwachten wanneer ik mij beter voel. Die angst is een combinatie van druk van de maatschappij, angst voor het onbekende en druk van mezelf.”
Borderline kan zich op veel verschillende manieren uiten, en kan daarom soms lastig zijn om te herkennen. “Ik heb last van verlatingsangst. Dat houdt bij mij in dat ik bang ben dat mensen boos zijn en dan weggaan. Ook ben ik sfeerbepalend. Ik kan een feestje echt maken. Maar wanneer ik me niet goed voel hangt er iets zwaars om me heen. Daarnaast ben ik altijd moe en snel overprikkeld. Aan de ene kant heb ik een chronisch gevoel van leegte, aan de andere kant zit ik ook enorm vol omdat ik constant van alles voel en denk. Ten slotte ben ik suïcidaal.”
“Het is niet dat ik constant denk aan zelfmoord, maar het komt wel wekelijks in me op. Ik wil ook niet écht dood. Ik denk dat als je dat wil, je wel dood bent. Maar het leven voelt soms gewoon te zwaar. Ik voel me een alien in deze maatschappij. Ik weet dat ik best iets van mijn leven kan maken. Ik ben lichamelijk gezond, maar mijn hoofd is gewoon mijn allergrootste vijand. Ik zeg altijd dat je afstand moet nemen van toxic mensen, maar ik kan geen afstand nemen van mezelf.”
Eerder voelde Maaike zich alleen suïcidaal wanneer ze erg in haar emoties zat, maar de laatste tijd voelde ze het ook terwijl ze rustig was. “Toen gaf ik aan bij mijn psychiater dat ik echt niet meer wist wat ik moest doen. In dat gesprek is het woord ‘euthanasie’ gevallen. Daar schrok ik erg van, om te horen dat dat een optie was. Soms is het alleen al fijn om daarover te praten en je gehoord te voelen. We hebben toen besloten mij aan te melden voor een kliniek, waar ik nu al twee maanden zit. Ik zit daar nu al twee maanden vier dagen per week en krijg veel therapie.”
Een bekend kenmerk van borderline is dat het voor mensen met deze persoonlijkheidsstoornis niet makkelijk is om vriendschappen en relaties te behouden. “Ik vind vriendschappen wel ingewikkeld, maar het gaat bij mij redelijk goed. Eigenlijk denk ik dat ik wel een goede vriendin ben. Ik ben warm, behulpzaam en zorgzaam. Zij begrijpen ook allemaal wat er aan de hand is. Wat wel belangrijk is dat mijn vrienden niet mijn therapeuten worden. Dat is een grens die best dun kan zijn.”
Rosan (25) is aseksueel: 'Ik zie sex als breien, dat boeit me ook niet'Lees meerLoop jij rond met zelfmoordgedachten? Neem dan contact op met de hulplijn voor zelfmoordpreventie via het nummer 113 (chatten kan ook) of bel gratis naar 0800-0133.