Lise van Wijk (23) is geboren met scoliose. Door de jaren heen is haar ruggengraat steeds verder verkromd. Nu is het tijd voor een operatie – en daar ziet ze behoorlijk tegenop.
LINDA.meiden belt met Lise over hoe het is om scoliose te hebben en over haar aankomende operatie.
Als Lise zes jaar oud is, merkt haar moeder op dat er iets niet goed is met haar rug. “Het is een aangeboren afwijking, maar we wisten niet meteen dat ik scoliose had. We ontdekten het tijdens zwemles. Ik stond gebukt langs de kant om het water in te springen tot mijn moeder iets opviel. De linkerkant van mijn rug stond niet recht.
We zijn naar de huisarts gegaan, die ons heeft doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar maakten ze een foto waaruit kon worden opgemaakt dat ik scoliose heb. Mijn ruggengraat stond zó dat mijn linkerkant steeds schever werd.”
Tot waar is menstruatiepijn onschuldig? 'Niet als je structureel thuis moet blijven'
Het was het begin van vele ziekenhuisbezoeken. “Om het half jaar moest ik terug voor een scan. Scoliose kan onvoorspelbaar zijn, waardoor je rug van een kromming van veertig graden opeens naar zestig graden kan gaan. Als je onder de vijftig graden zit is er nog niks aan de hand. Ik zat op mijn dertiende op de 37 graden, maar twee jaar later was het 48 graden. Een aardig verschil dus.
Daardoor moest ik op mijn vijftiende een korset dragen. Daarmee bedoel ik niet zo’n mooi kanten korset, maar echt een houten plank. Die moest voorkomen dat mijn rug nog schever kwam te staan. Met tegenzin droeg ik het korset 23 uur per dag: echt verschrikkelijk. Op mijn vijftiende begon ik borsten en billen te krijgen. Die wilde ik laten zien aan mensen, maar in plaats daarvan werd ik platgedrukt.”
Tekst gaat door onder foto.
In het dagelijks leven valt de pijn bij Lise gelukkig mee. “Ik heb alleen moeite met lange wandelingen als ik een tas draag. Dan komt er extra druk op mijn rug te staan. Hetzelfde geldt bij oefeningen voor de rug: ik kan niet squatten met gewichten op mijn nek. Qua pijn heb ik wel echt geluk gehad. Sommige mensen hebben onwijs veel rugpijn.”
Binnenkort wordt ze geopereerd. “Tot vorig jaar kwam ik niet in aanmerking voor een operatie, maar volgend jaar januari gaat het gebeuren. De ingreep duurt zeven uur, met een herstel van negen maanden. Tijdens de operatie wordt de bocht ingeduwd en met veertien stalen pinnen vastgezet. Ze trekken hem dus helemaal recht. Als dat klaar is zit ik helemaal vast en is het grootste deel van mijn mobiliteit weg. Ik moet opnieuw leren lopen, maar ook oefeningen doen om de flexibiliteit terug te krijgen in mijn rug.
Tekst gaat door onder post.
Dit bericht op Instagram bekijken
“De operatie voelt voor mij vooral zinloos, want ik heb weinig last van mijn rug, maar voor de lange termijn is het handig. Als ik dit niet doe dan kan ik later, op m’n vijftigste, veel problemen krijgen. Op dit moment denk ik vooral: Waarom doe ik dit nu? Het gaat toch goed? Ergens weet ik dat het nodig is, maar ik blijf er tegenop kijken.
Daar komt ook angst bij om de hoek kijken. Dat heeft met name te maken met het herstel. Mijn dokter vertelde me dat dat bij elke persoon anders is. Sommige mensen kunnen binnen een maand weer fietsen, anderen kunnen pas na drie maanden de trap weer oplopen. Gelukkig is het zo dat hoe jonger je bent, hoe beter je herstelt.”
Rohita (34) ging van een J- naar een D-cup: 'Ik kan nu eindelijk mijn rug recht houden'
