De wereld was in shock toen de Netflix-documentaire ‘The man with 1000 kids’ online kwam. De Nederlandse zaaddonor Jonathan Meijer bleek honderden kinderen te hebben, iets wat illegaal is in ons land. Wij spraken één van die kinderen, de 14-jarige Jonas, samen met zijn moeder Suzanne.
Maximaal 25 kinderen bij twaalf gezinnen: dat is het hoogste aantal dat volgens de Nederlandse wet is toegestaan als het gaat om het doneren van zaad.
Het is een grens waar zaaddonor Jonathan Meijer ver overheen is gegaan – de teller staat inmiddels op 550 – en waar hij vorig jaar door de rechter een doneer-verbod voor kreeg opgelegd. Op dit moment doneert hij alleen nog aan gezinnen waar hij al eerder aan gedoneerd heeft – dit is legaal.
Na de enorme hoeveelheid negativiteit die de donor over zich heen heeft gekregen na het uitkomen van Netflix-documentaire The man with 1000 kids, wil zijn zoon Jonas, één van de eerste donorkinderen van Jonathan, samen met zijn moeder een andere kant van het verhaal laten zien. Zij zijn hem namelijk juist heel dankbaar en vinden het feit dat hij zoveel kinderen heeft verwekt niet per se een heel groot probleem.
Suzanne vond donor Jonathan via de site van Verlangen naar een kind. “Vanuit de voorstel-stukjes op de profielen die ik daar zag heb ik een top drie gemaakt, waar hij onderdeel van uitmaakte”, vertelt Suzanne. “Om erachter te komen met wie ik de beste klik had, heb ik op neutraal terrein afgesproken. Uiteindelijk bleek Jonathan de beste match.”
Na acht maanden proberen is het raak en negen maanden later wordt Jonas geboren. Met Jonathan worden duidelijke afspraken gemaakt wat betreft contact. “De eerste tien jaar hebben we alleen met zijn verjaardag en kerst een foto gestuurd, maar wilden we verder geen contact. Met Jonas maakten we, toen hij oud genoeg was, de afspraak dat hij contact met Jonathan kon opnemen als hij zestien was, tenzij hij eerder nieuwsgierig zou worden en er niet mee wilde wachten.”
Jonas heeft altijd geweten dat hij het kind is van een donor. “Eigenlijk al vanaf dat ik een jaar of zes was, wist ik dat ik een vader heb die niet bij mij in huis woont, een donorvader”, vertelt Jonas. “Op zich was ik er verder niet zo mee bezig, ik was ook heel klein toen, maar het is voor mij nooit raar geweest omdat mijn moeder er altijd heel open over is geweest dat ik een donorkind ben. Ik was er gewoon aan gewend.”
Massazaaddonor Jonathan M. wil Netflix aanklagen om docu 'The Man With 1000 Kids'
Tot begin 2021 weet het gezin wel dat Jonas waarschijnlijk een aantal halfbroertjes en -zusjes heeft, maar dan komen ze erachter dat het er een stuk meer zijn dan gedacht. Suzanne: “Ik werd door iemand gebeld die het artikel over hem in de The New York Times had gelezen. Toen zij de naam uit het artikel zei, wisten we dat het om dezelfde donor ging en hij dus meer kinderen had dan hij had verteld.”
“Dat zagen we niet aankomen”, gaat Suzanne verder. “Je valt even achterover van je stoel, maar het is niet zo dat de wereld vergaat.” Jonas weet nog precies hoe hij erachter kwam dat hij veel meer halfbroertjes en -zusjes had dan hij dacht. “Mijn moeder kon het niet geloven en zat nog te lachen toen ik beneden kwam”, zegt hij. “Zij vertelde me dat er waarschijnlijk een stuk of 80 – dat was het aantal dat toen bekend was – andere kinderen van Jonathan rondlopen in Nederland. Toen ik dat hoorde schrok ik wel een beetje, maar ik vond het vooral heel grappig.”
Suzanne: “Zijn eerste reactie was: ‘Wow, ik heb later echt een heel goed verhaal op verjaardagen’. En hij was meteen heel benieuwd of er halfbroertjes of -zusjes in de buurt woonden. Hij vond het vooral heel gezellig klinken.”
Een half jaar later neemt Suzanne contact op met Jonathan. “Toen heb ik hem laten weten dat ik heb gehoord dat er meer kinderen zijn dan zijn voornemen was en dat ik hem niet zou vragen naar aantallen. Wel wilde ik hem laten weten dat wij er helemaal oké mee zijn. Hij heeft mij ooit gegeven wat ik op dat moment het allerliefste wilde.”
Via de moeder van een ander donorkind, komen Jonas en Suzanne erachter dat er Facebook- en WhatsApp-groepen zijn waarin andere ouders contact hebben. “Zo weten we dat er broertjes- en zusjes dagen voor de kinderen van Jonathan georganiseerd worden”, zegt Suzanne.
Drie jaar geleden gaat Jonas voor het eerst naar zo’n dag, om daar een deel van zijn halfbroertjes en -zusjes te ontmoeten. Suzanne: “Het is heel bizar om de foto’s van die kinderen te zien, omdat ze zoveel op elkaar lijken.” Jonas: “Het was zo bijzonder dat je die mensen helemaal niet kent, maar toch een soort connectie met elkaar hebt. En dat terwijl je heel anders bent opgegroeid.”
Eva Jinek in de clinch met massazaaddonor Jonathan Meijer: 'Ik verzin dit niet, hè?'
Tijdens de eerste bijeenkomst ontmoet Jonas een halfzusje met wie hij nu nog steeds dagelijks contact heeft. “Zij vertelde me dat ze Jonathan weleens had ontmoet en dat maakte me heel nieuwsgierig.”
Niet veel later, op één van de andere bijeenkomsten, vindt de allereerste ontmoeting tussen Jonas en Jonathan plaats. “Dat was eigenlijk supergezellig. Ik heb die dag een beetje met hem gepraat en we hadden het leuk. Het was niet zo dat ik meteen het gevoel had van ‘dat is m’n vader’, maar ik voelde wel een soort connectie. Het was apart, heel lastig uit te leggen.”
In de zomer van 2023 zien de twee elkaar weer, dit keer op het strand bij een andere broertjes- en zusjesdag. “Daar zijn we wat gaan drinken en hebben we gekletst. In de tussentijd hebben we niet altijd veel contact gehad, maar sinds een half jaar heb ik z’n nummer en appen we ongeveer één keer in de week kort met elkaar. Dan hebben we het bijvoorbeeld over hoe het op school gaat, wat ik later wil worden, hoe het met me gaat etc. Maar ook over dat ik last heb gehad van paniekaanvallen en hij dat vroeger ook heeft gehad.” Afgelopen zondag kwam Jonathan langs bij het gezin om te eten. Toen werd onderstaande foto gemaakt.
Tekst gaat verder onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
In tegenstelling tot de families die aan het woord komen in de documentaire, zijn Jonas en Suzanne juist helemaal niet negatief over de donor. “De docu voelt voor mij als een messteek na, omdat hij in 2019 al is gestopt met doneren. Daar heb ik dus zelf een beetje moeite mee”, legt Suzanne uit. “Hij geeft zelf ook toe dat hij is doorgeslagen, maar ook dat het lastig is om ‘nee’ te zeggen als je mensen er zo’n groot plezier mee doet. Daar komt bij dat er eigenlijk maar relatief weinig mannen zijn die spermadonor willen zijn, maar er wél enorm veel vraag naar is. En als hij er nu rijk mee was geworden, had ik het een ander verhaal gevonden. Wij hebben toen alleen zijn reiskosten vergoed.”
Dat Jonathan nog steeds doneert voor gezinnen waar hij al eerder donor voor is geweest, vindt Suzanne niet meer dan normaal. “Als ik de behoefte nog had gehad om een tweede kind te krijgen, zou ik ook heel graag dezelfde donor willen, zodat het broertje of zusje van Jonas genetisch dezelfde afkomst zou hebben.”
Wat Suzanne moeilijk vindt, is dat het beeld dat in de documentaire wordt geschetst er één is waar zij niet achter staat. “Ik ervaar dat gewoon heel anders en Jonas ook. Die maakt er al sinds hij het weet grapjes over. Wij staan er best luchtig in, dus het is niet leuk om te zien hoe je kind wordt vergeleken met een smiley die ergens op de wereldkaart oppopt.
Door de docu wordt Jonas ineens gedwongen om ergens mee bezig te zijn, wat eerder nooit een issue was. Vooral nu er gedaan wordt alsof iedereen op wie hij verliefd wordt een halfbroertje of -zusje kan zijn. Dat vind ik een beetje overtrokken. Als je het afzet tegen hoeveel mensen er in Nederland wonen, over hoeveel kinderen heb je het dan? Daarnaast verschillen alle kinderen heel erg in leeftijd.”
Jonas vindt het vooral lastig dat mensen nu een heel negatief beeld hebben van zijn vader. “Daarom wilde ik dit interview ook doen, om de andere kant te laten zien. Veel mensen die ik amper ken, komen door de docu naar me toe, zoals vandaag in de pauze, om te vragen of Jonathan mijn vader is. Dat vind ik op zich prima als ze het op een normale manier doen, maar ik krijg ook wel aparte reacties die niet echt leuk zijn.”
Het is vooral een verrijking voor Jonas, vindt Suzanne. “Hij is afgelopen zomer voor het eerst alleen met de trein naar Zwolle en Friesland geweest om zijn halfzusjes op te zoeken. Hoe leuk is dat voor een kind?”
Spermadonor Jonathan uit 'The Man with 1000 Kids': 'Docu is pure sensatie, ik doneer nog steeds'
