Als je vol in het studentenleven duikt met je nieuwe studievriendin, blijkt écht praten over gevoelens nog best wel lastig. Maar wat doe je als je merkt dat het steeds slechter gaat met je bestie?
Indy* (24) kwam voor de moeilijke keuze te staan en vertelt LINDA.meiden hoe dat ging.
Trigger warning: dit artikel gaat over depressie en zelfdoding.
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.meiden-dossier over suïcide. Meer weten?
Indy leert haar, inmiddels beste, vriendin Merel* kennen op de allereerste dag van hun studie. “We zaten in dezelfde studiegroep en kwamen erachter dat we ons hadden aangemeld voor dezelfde studentenvereniging. Vanaf moment één waren we al super hecht. Zij was super extravert en energiek en trok iedereen naar zich toe. Ze had al een eigen kamer en danste op de bar; zij was in mijn ogen de ideale student. Ik keek enorm tegen haar op, want ik was juist heel onzeker.”
Toch merkt Indy na een tijdje dat het Merel minder voor de wind begint te gaan. “We gingen vaak naar feestjes, waar ze op een gegeven moment een jongen leerde kennen met wie ze een knipperlicht-relatie kreeg. Het ging binnen die relatie steeds slechter en ze zei steeds vaker dat ze het studentenhuis waar ze in woonde ook niet zo leuk vond. Toen ze haar huur opzegde en weer bij haar ouders ging wonen omdat – volgens haar – haar huur te duur werd en ze niet meer wilde lenen, wilde ik graag geloven dat dat de reden was dat ze ging verhuizen. Toch leek er meer aan de hand te zijn.”
In die tijd slaapt Merel steeds vaker bij Indy. “Ik merkte dat ze steeds vaker begon te liegen. Ze ging na een tijdje niet meer naar college en zei dat ze naar de bieb zou gaan om te studeren. Maar als ik daar ’s middags kwam, was ze er niet en zat ze ook niet bij mij thuis.”
Het gedrag van Merel krijgt steeds meer effect op Indy’s schoolprestaties. “Op een dag was ze ’s ochtends heel hard aan het huilen, omdat ze wilde dat ik niet naar college zou gaan en bij haar zou blijven. Ze wilde me niet te vertellen waarom. Nadat ik haar vroeg of ik haar ergens mee kon helpen, zei ze dat het wel goed zou komen. Ze zei verdrietig te zijn over haar relatie en niet goed te weten wat ze aan moest met haar studie.”
“Ik wist gewoon niet meer zo goed wat ik met haar aanmoest en ik moest ook gewoon mijn tentamens gaan maken, dus ik heb de deur achter me dichtgetrokken en ben naar school gegaan. Toen heb ik haar nog wel tekeer horen gaan, maar ik ben blij dat ik toen voor mezelf heb gekozen.”
Aivy (26) over leven na poging tot zelfdoding: 'Ik ben zangeres, zweminstructeur, nagelstyliste en surfer'
Als Merel zichzelf steeds meer van haar vriendinnen begint af te schermen, en ’s nachts alleen op gekke tripjes gaat, maakt Indy een groepsapp voor hun vriendinnen aan. “Ik stuurde daarin dat ik het vermoeden had dat het niet goed ging met Merel en kreeg terug dat zij het ook hadden gemerkt. Niemand had er met haar over durven praten, dus we besloten haar ouders in te lichten. We dachten dat het goed zou zijn als zij ons leerden kennen en zouden weten waar zij altijd uithangt. Plus, we wisten ook dat we dit niet alleen konden dragen.”
“Dat was heel heftig, want blijkbaar ging het met haar moeder ook niet goed. Daar hadden we geen idee van. Haar moeder schrok omdat ze dacht dat haar dochter het altijd leuk bij ons had. Niemand wist eigenlijk wat er daadwerkelijk aan de hand was.”
Als Merel erachter komt dat haar ouders ingelicht zijn door haar vrienden, neemt ze dat hen ontzettend kwalijk. “Daar waren we al bang voor, al was dat volgens ons het beste wat we konden doen. Het is logisch dat ze zich gekwetst voelde, omdat wij al die tijd haar veilige haven waren waar niet te ver werd doorgevraagd. Die plek was er nu niet meer voor haar.”
De weken daarna doet de groep alsof hun vriendschap niet onder het voorval lijdt. “Maar dat deed het wel. Onderling, buiten haar om, hadden we het er veel over. Elk appje werd gescreenshot en aan de anderen voorgelegd, om te zorgen dat we met z’n alleen één boodschap naar haar zonden. Afzonderlijk van elkaar praatten we wel met haar en gaven haar de ruimte om haar gevoelens met ons te delen, maar ze zei dat het juist veel beter ging met haar.”
Niet veel later blijkt dat toch niet zo te zijn. “Ik was een keer op een borrel toen ze me vijf keer had gebeld. Ze belde me heel vaak, dus ik zocht er niet per se iets achter en nam niet op. Tot ik door haar broer gebeld werd; hij vertelde dat hij Merel had gevonden met heel veel slaappillen en alcohol in haar systeem. Ze leefde nog, maar hij kon ons niet vertellen hoe ze eruit zou komen. Uiteindelijk weten wij – en zij zelf ook niet – hoeveel ze precies heeft genomen en of dit een serieuze poging was. Zij kan zich dat niet goed herinneren.”
Indy heeft veel spijt dat ze de telefoon niet heeft opgenomen toen Merel haar nodig had. “Ik bleef in m’n hoofd herhalen hoe ik haar op dat moment wel had kunnen ompraten, als ik wél had opgenomen. Later vertelde ze dat ze haar halve contactenlijst had gebeld om iemand te kunnen spreken, maar niemand had opgenomen. Ze heeft het me dus nooit persoonlijk kwalijk genomen.”
“Ze zag ook wel in dat ik haar altijd zo goed als ik kon heb geprobeerd te helpen; door haar bij mij te laten slapen, altijd te vragen hoe het met haar ging en door haar ouders in te schakelen.”
Merel wordt na haar poging opgenomen, waarna ze professionele hulp krijgt. “Die hulp duurde door de lange wachtrijen nog best lang. En ik denk ook omdat zij altijd heel goed mooi weer kon spelen en kon doen alsof er niets aan de hand was, ze ook minder snel werd geholpen.”
Inmiddels gaat het veel beter met Merel en is ze nog steeds Indy’s beste vriendin. “Achteraf gezien had ik veel eerder eerlijk tegen haar willen zijn. Ik had moeten zeggen dat het niet goed met haar ging en haar moeten helpen met hulp zoeken in plaats van het accepteren wanneer ze zei dat het goed met haar ging. Toch weet ik ook dat ik als achttienjarige niet heel veel meer had kunnen doen dan ik nu heb gedaan.”
*Indy en Merel zijn een gefingeerde namen. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie. De foto bij dit artikel dient ter illustratie.
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar. Wil je zelf een training volgen om te oefenen met het openen van een gesprek? Doe dan de VraagMaar online suïcidepreventie training op www.113.nl.
Zó ga je met iemand het gesprek aan over zelfdoding: 'Wees direct'
