In onze samenleving wordt eenzaamheid vooral aan ouderen gelinkt, maar wist je dat veertien procent van de jongeren zich ook eenzaam voelt? Indira Deelstra (18) is een van deze jongeren.
LINDA.meiden spreekt haar over de oorzaak van haar eenzaamheid, wat het met haar doet en hoe en waar ze hulp heeft gezocht.
In het begin van Indira’s jeugd is de eenzaamheid nog nergens te bekennen. Ze heeft een groep vrienden en op school gaat het goed. Totdat ze afscheid moet nemen van het reguliere onderwijssysteem. “Ik heb altijd problemen gehad met mijn ADHD en dit heeft ertoe geleid dat ik op mijn zestiende naar een andere school moest.”
Ze komt in het voortgezet algemeen volwassenenonderwijs (vavo) terecht. “Als zestienjarige voelde ik me enorm geïntimideerd door alle twintigjarigen die daar rondliepen. Het contact met mijn vriendengroep van de middelbare school verwaterde, met als gevolg dat mijn sociale vaardigheden achteruitgingen en ik steeds moeilijker uit mijn woorden kwam.”
Op een gegeven moment wordt Indira van school gestuurd en belandt ze in een depressie. “Al was ik me daar niet meteen bewust van. Toen ik het doorhad, was het eigenlijk al te laat. Ik had geen contact meer met vrienden, zat alleen maar op mijn kamer, kwam in een sociaal isolement en wist niet hoe ik daaruit moest komen.”
Hoe voelt die eenzaamheid voor haar? “Woede, verdriet, leegte, wanhoop en irritatie. Zo zou ik eenzaamheid omschrijven. Ik voelde me in de steek gelaten en ben hierdoor onwijs gesloten geworden. Daarnaast was de band met mijn moeder nooit goed en in de loop van de tijd ging die nog meer achteruit. Mijn vader heb ik helaas nooit gekend”, vertelt Indira.
Coach (29) richt jongerengroep op tegen eenzaamheid: 'Online kunnen we veel bereiken'
“Ik denk dat mijn eenzaamheid met meerdere factoren te maken heeft. Ik ging door een depressieve fase en externe factoren hadden voor een positieve verandering kunnen zorgen.” Toch trok ze zichzelf bewust terug, zodat ze ook zichzelf de schuld kon geven.
“Maar mijn oude vriendengroep had wel aan de bel kunnen trekken”, vervolgt Indira. “Ik vind dat ze me in de steek hebben gelaten. Ze wisten dat ik depressief was en dat ik kampte met gevoelens van eenzaamheid. Ik verwijt ze niks, maar soms ben ik toch teleurgesteld. Mensen wachten vaak te lang om op iemand af te stappen.”
Via social media komt Indira bij de organisatie Join Us terecht. “Ik kwam een advertentie tegen met de tekst: ‘Hoe vaak voel jij je eenzaam?’ Toen ik dat las heb ik me direct aangemeld, en binnen een week nam de organisatie contact met me op. Ik had een intakegesprek over hoe ik ben als persoon, en ze gaven me de optie om een meeting bij te wonen.
Join Us brengt jongeren samen die eenzaam zijn, om zo het contact met anderen weer op te bouwen. Wat ik zo fijn vindt, is dat je alles mag doen op je eigen tempo. Begeleiders passen zich aan en iedereen heeft respect voor elkaar. Tijdens de meetings ging ik met een groep allerlei leuke activiteiten doen, zoals spelletjes, karaoke en lasergamen.”
Door Join Us zijn Indira’s sociale vaardigheden verbeterd. “Een gesprek opstarten gaat makkelijker. Ik ben minder bang, maar contact met vreemden blijft een grote uitdaging. Op dit moment ben ik bezig mijn sociale vaardigheden in de praktijk te gebruiken. Op school gaat dit aardig, maar het sluiten van een vriendschap is nog lastig.
Ook zit ik nog steeds in een depressie. Hierdoor maak ik kleine stapjes. De angst dat ik een vriendschap niet kan volhouden of dat het verwatert heb ik nog regelmatig. Maar op dit moment is de basis gelegd, waar ik ontzettend trots op ben. Nu ben ik bezig om voor mezelf op te komen en juist die vriendschappen wél weer aan te gaan met mensen.”
Hoe help je iemand die eenzaam is? 'Draai er niet omheen'
