Het leed dat daten heet kent naast mooie, ook minder mooie kanten. Zoals de kant waarbij er over je wordt gesproken alsof je niks waard bent of slechts als tussentijds vermaak dient. Daar vindt redacteur Misha wat van.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden over hoe het er bij hen voorstaat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Zoals elke millennial en Gen Z’er breng ik iets te veel tijd door op TikTok (guilty!). Tussen de AI-gegenereerde schoolfoto’s en idiote filters door wordt er nog wel eens wat raaks gezegd op de ‘klok-app’. Zo kwam ik laatst een filmpje tegen waardoor ik me persoonlijk aangesproken voelde. De vrouw in kwestie (@simonaacatalono) zei: “Je gedraagt je als een optie, dat is waarom je zo behandeld wordt.” Eh, miss ma’am, lower your voice.
Ik was verontwaardigd, beledigd en hartstikke op mijn plek gezet door een vreemde op het internet. De blauwe plekken op mijn ego maakten al snel plaats voor begrip, want ja, ik gedraag me op tijden inderdaad als een optie in het speelveld van de liefde. Hoeveel zelfvertrouwen en bad b•tch-energie ik ook uitstraal als ik met vriendinnen spreek, dat is nergens te vinden als ik aan het daten ben.
In WhatsApp-gesprekken wordt mijn kracht ingeruild voor schaamte en onzekerheid. En door me constant beschikbaar te stellen voor iemand die niet snapt hoe een afspraak werkt, onaardig gedrag te accepteren en ghosten goed te praten, ben ik inderdaad niets meer dan een optie. Er zitten bij mij geen consequenties aan het zijn van een douchebag. De enige die er last van heeft, ben ik. Ik zit mezelf op mijn kop, ik praat het onacceptabele gedrag recht bij vrienden en ik neem mijn waarde als partner niet serieus. En dat terwijl ik zou moeten geloven dat ik een keuze ben. Eén die je doelbewust en vol overgave maakt.
Hoe date ik het: 'Ik durf niet te scharrelen, omdat ik onzeker ben over mijn lichaam'
Hoe graag ik ook wil dat ik voor mijn flirts een keuze en geen optie ben, is het niet heel gek dat ik er zo over denk. Niet om het nu goed te praten – oké, misschien een beetje – maar uit de monden van mannen in mijn omgeving hoor ik niets anders als ze het over vrouwen hebben.
Ja, ik woon in het epicentrum van fuckboys (Amsterdam). Een plek waar het goudenpenissyndroom een epidemie is. En het heel duidelijk wordt gemaakt dat je als vrouw inwisselbaar bent of slechts dient als tijdelijk vermaak in een vlaag van verstandsverbijstering of uit pure verveling.
Zo hoorde ik laatst een man op oneerbiedige wijze praten over zijn scharrel van een jaar. Hij zei: “Als ik haar nooit meer zou zien, zou ik daar niet rouwig om zijn.” Andere voorbeelden: ‘Ze betekent echt niks voor mij, het is gewoon oké voor de seks’, ‘Ik wil niet écht haar daten, maar er moet ook geneukt worden’ en ‘Tja, je moet wat met je tijd.’ Mijn reactie op al deze uitspraken is steevast hetzelfde: ik zou door de grond zakken als iemand ooit zó over mij zou praten.
Ik zeg ‘zou’, maar het erge is dat dit waarschijnlijk al is gebeurd. Niet in mijn gezicht, maar ongetwijfeld achter mijn rug, achter gesloten deuren met vrienden. En waarom? Allereerst: mannen, ugh. En daarnaast omdat ik me heb opgesteld als een optie. Een speeltje dat opgepakt kan worden wanneer de verveling toeslaat. Terwijl ik me steeds weer voorneem een ruggengraat te tonen als er weer een ‘Hé’-appje op mijn telefoon verschijnt, is het enige wat ik doe mezelf op mijn kop zitten, toegeven en de gast in kwestie mijn daadwerkelijke ruggengraat laten zien als ik voor hem uit de kleren ga. (Is dit een pijnlijke realisatie? Absoluut, 0/10 would not recommend.) Hiermee praat ik overigens niet goed dat er ooit zó over mensen gesproken wordt. Kap er gewoon mee als je je hier schuldig aan maakt.
Gaby: 'Hij was maanden bezig geweest met het mooiste cadeau ooit'
Het is tijd om uit de duistere put van de optie-energie te klimmen, want ik ben meer waard. En jij ook! Om het weer even op mezelf te betrekken, want: how can I make this about me?, ik weet dat ik niet voor iedereen ben. Net als niet iedereen voor mij is. En dat is oké. Maar als ik me onzeker blijf opstellen, dan zeg ik niet alleen tegen potentiële geliefden dat ik een optie ben, maar ook tegen mezelf. En als er iets is wat ik wil afleren, is het mezelf naar beneden halen.
Dus pak er een spiegel bij. Herhaal na mij, of eigenlijk na Simona: “Je gaat stoppen je zo te gedragen. En beginnen met het uitstralen van de energie dat je een privilege en een eer bent.” Zó!
Misha: 'Ik voel me (bijna) schuldig als ik niet alle dirty details van mijn avonturen deel'
Misha is 33 jaar en woont alleen in Amsterdam. Ze heeft een relatie van vier jaar en één van zes maanden gehad. Inmiddels is ze zeven jaar single.
