Het leed dat daten heet. Het is redacteur Misha opgevallen dat de mannen in haar leven zich plots tot boomerang transformeren. Wat blijkt? Ze komen altijd, écht altijd, terug. Of ze daar blij mee moet zijn, is de vraag.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden voor ‘Hoe date ik het’ over hoe het er bij hen voor staat op gebied van flirts, seks en relaties.
Voor wat voelt als de miljoenste keer scrol ik op TikTok langs een tarot kaartlezing. Ik wil eigenlijk door naar het volgende filmpje maar blijf plakken. Ik weet al wat de vrouw in mijn scherm te zeggen heeft: “He’s really coming back. But he’s not sure how to approach you.” Ja, dikke vinger.
Onder het genot van een spiritueel geluidje en rookpluimen van een wierookstokje kijk ik aandachtig naar de rondvliegende kaarten en lees ik de onduidelijke ondertitelingen. En steeds maar met één persoon in gedachte. Maar als hij ooit terugkomt, vergaat de wereld.
Mensen, ik weet het zeker: het einde der tijden komt eraan. De man van wie ik dacht dat hij als een zak met stenen naar de bodem van een troebel meer (gevuld met mijn tranen) zou zakken, heeft zich getransformeerd tot een boomerang. Ja, op vrijdagnacht kroop hij om 05.23 uur in zijn telefoon om mij een berichtje te sturen.
Geen bootycall of een spannende boodschap. Nee, hij wilde op dit onchristelijk tijdstip weten hoe het met me ging. Ik zal jullie de details besparen, maar in de daaropvolgende weken knoopten we een aantal keer een gesprek met elkaar aan.
Een kleine maand na zijn eerste berichtje, kreeg ik (wederom op een ungodly hour) een lap tekst zó door mijn WhatsApp-strot geduwd. Niet zomaar een tekst, maar heuse excuses. ‘Voor als ik je ooit op de een of andere manier slecht behandeld heb.’
Na een paar minuten vol ongeloof naar mijn scherm te hebben gestaard, begon ik aan een serie spraakberichten, noem het gerust een podcastaflevering, aan mijn besties. Alle ongefilterde gedachtes en gevoelens schreeuwde ik in het kleine microfoontje en slingerde het met kracht naar de overkant.
In de eerste instantie was ik blij met de woorden van deze man. Na jarenlang mezelf op mijn kop te hebben gezeten over hoe het allemaal was gelopen en alle schuld (voor twee) te hebben geabsorbeerd, gaf hij me eindelijk waar ik naar verlangde: erkenning. Maar dat gevoel was van korte duur, want toen hij opmerkte dat ik een cruciaal onderdeel van zijn groeiproces was geweest, werd ik pissig. Sorry, maar ik ben hier niet voor jouw persoonlijke karakterontwikkeling.
Nadat ik het even op me had laten inwerken, werd het me duidelijk. Dit waren een soort Hallmark-excuses. Het was algemeen genoeg om niet in detail te hoeven treden, maar niet zó generiek dat de boodschap verloren ging. Hij zei geen sorry om mijn hartpijn te verzachten of omdat hij wist waarvoor hij zijn excuses moest aanbieden, maar om zichzelf van schuldgevoel te ontdoen. Dit had niets met mij te maken. Vijf jaar na onze breuk had ik de scherven van mijn hart namelijk op eigen kracht aan elkaar gelijmd.
Zijn ge-sorry werd gewaardeerd, maar niet geaccepteerd. Hiermee wil ik eigenlijk zeggen: als jouw ex plots weer op het toneel verschijnt en zich verontschuldigt, vraag je dan af voor wie die dit doet. Vergeet niet dat toen jij in zak en as zat na een verbroken relatie, en dit (hoogstwaarschijnlijk) kenbaar hebt gemaakt, je er alleen voor stond. Waarom zou jij er een ander jaren later wel doorheen slepen? Ja, je bent een beter mens, maar dat betekent niet dat je alles maar hoeft te accepteren. Doe vooral wat voor jou goed voelt.
Leuk hoor, dat die mannen altijd terugkomen, maar de vraag is: wat wil jij? Denk daar maar eens over na voor je opnieuw stinkt in die stomme tarot kaartlezingen, “deze letter is jouw soulmate”-video’s of Hallmark-sorry’s.
Misha is 32 jaar en woont alleen in Amsterdam. Ze heeft een relatie van vier jaar en een van zes maanden gehad, inmiddels is ze zeven jaar single.
Misha: 'Dus ik verdien pas liefde wanneer ik 'genoeg' van mezelf houd? Onzin!'
