Het leed dat bedrogen worden heet. Jaren geleden trok redacteur Misha haar onderbuikgevoel in twijfel. Ze vermoedde dat haar toenmalige vriend haar bedroog, maar werd steeds voor gek verklaard. Tot ze bewijs vond.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden over hoe het er bij hen voorstaat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Ik geef toe: ik ben bedrogen. En niet zo’n beetje ook. Dit is er een uit de oude doos. Zo’n ervaring die besmeurd is met pijnlijke herinneringen, waarbij het beeld deels is weggevaagd door de vele tranen die ik erom heb gelaten en waarbij in de hoekjes van foto’s nog sporen van wraakgevoelens zijn achtergebleven. Ik heb het over mijn grote liefde, die als een stoomgemaal over me heen is gewalst en dat deed terwijl hij zijn pik in talloze vrouwen stak.
Ik was jong en verliefd. Ik kon geen genoeg krijgen van de jongen met wie ik aan het daten was. Het gevoel was gelukkig wederzijds. Het liefst brachten we elke seconde van de dag met elkaar door, kregen last van afkickverschijnselen als we gescheiden waren en hielden seksmarathons waar mijn knieën nu niet meer aan moeten denken. Kortom: dit was hét, wij tegen de wereld à la Bonnie & Clyde.
Na de wittebroodsweken, die ruim een jaar duurden, ging het bergafwaarts. Ik lag in de clinch met zijn familie en we verzakten in een routine. Ik zag het niet per se als een slecht iets, maar vreesde wel dat mijn vriend spanning buiten de deur zou gaan zoeken. Die gedachten kwamen op toen mijn onderbuik al tijden pijlen aan het afvuren was. Ergens wist ik dat het niet helemaal pluis was, maar geloven? Ho maar. Hij zou dat nooit doen. Hij zou mij dat nooit aandoen. Of wel?
De tijd verstreek, wij bleven samen, maar ik werd steeds achterdochtiger. Zo merkte ik op dat hij wel eens met rode lippenstift in zijn nek thuiskwam. Hij zei dan dat hij in een drag bar was geweest en een van de queens hem in zijn nek had gekust. Of die keer dat ik sieraden in zijn badkamer vond die niet van mij waren. Van zijn zus of beste vriendin die even was langsgewipt, zei hij dan. De wachtwoorden van zijn laptop en telefoon veranderde hij met regelmaat en op een gegeven moment stonden ook alle meldingen uit. Verdacht gedrag? Ik vond van wel.
Als wij bij een tankstation stonden en hij had zijn telefoon laten liggen, probeerde ik altijd in te breken. (Ik weet het, ik schaam me.) Of als hij in slaap viel terwijl hij een serie op zijn laptop keek, gluurde ik altijd even in zijn fotomap op zoek naar bewijsmateriaal voor ik het dichtklapte. Uiteindelijk vond ik waar ik naar op zoek was maar nooit hoopte te vinden. Berichten over afspraken in hotels buiten de stad, naaktfoto’s en heel veel emotioneel overspel. Gedurende onze relatie ging hij met tien vrouwen, of dat is hoeveel ik er wist te ontdekken. Misschien ligt dat getal wel hoger. Ik wil het eigenlijk niet weten.
Het bewijs dat hij overspel pleegde kwam ik beetje bij beetje tegen. Elke keer als ik weer een stekend gevoel had dat er zich iets had afgespeeld, gooide ik beschuldigingen zijn kant op. Ik kan je niet vertellen op hoeveel manieren hij mij voor gek heeft verklaard. Ik was altijd de persoon die een reden zocht om de relatie te verbreken. Ik was altijd degene die beren op de weg zag. Ik was degene die niet kon geloven dat ik liefde waard was. En ik was degene die hem niet op zijn groene ogen kon vertrouwen. Achteraf bleek dat geheel terecht te zijn. Hij was ook niet te vertrouwen, maar probeerde mij van het tegendeel te overtuigen door mij te gaslighten.
Ik schaam me om dit toe te geven, maar ik bleef. Ik wilde zo graag geloven dat ik inderdaad het slechtste in hem zag. En dat er niets aan de hand was. Zelfs met het bewijs in mijn handen zocht ik nog naar een andere verklaring. Hoe dom kan je zijn?
De eerste vermoedens van vreemdgaan werden gewekt na ons eerste jaar samen. Daarna ben ik nog ruim twee jaar bij hem gebleven en dat terwijl de stapel van naaktfoto’s en achtergebleven items groeide. Maar ik kon het niet, hem verlaten. Ik had er simpelweg de kracht niet voor. Weer vrijgezel zijn leek toen nog erger dan in een relatie zitten waar overspel tussen ons in sliep. Het klinkt misschien gek, maar elke keer weer hoopte ik dat dit de laatste keer was. Hij gaf zijn daden nooit toe. Zelfs niet toen ik hem de bewijzen op een zilveren dienblad aanreikte.
Na al die jaren had ik mijn ruggengraat gesterkt met het zout uit mijn tranen. Ik maakte het eindelijk uit. Voorgoed. Daarna lag ik zeven maanden in bed, stelde mijn afstuderen uit en probeerde mijn eigenwaarde weer op te krikken. De gebeurtenissen liggen inmiddels ver in het verleden, maar hebben hun sporen nagelaten. Ik heb altijd moeite gehad anderen blindelings te vertrouwen. Sinds het einde van die relatie is dat vertienvoudigd. Ik had namelijk nooit gedacht dat iemand die meende zó veel van mij te houden zich kon omdraaien en mij opzettelijk zó veel pijn kon doen.
Bedrogen worden heeft me beschadigd. En ja, ik loop nog steeds rond met een open wond. Gelukkig wel een kleine.
Misha: 'Stop met vragen of ik kinderen wil, mijn antwoord is altijd hetzelfde'
Misha is 33 jaar en woont alleen in Amsterdam. Ze heeft een relatie van vier jaar en één van zes maanden gehad. Inmiddels is ze zeven jaar single.
