Het leed dat daten heet. Redacteur Gaby is niet vies van een beetje daten, maar tot nu toe heeft dit nog niet z’n vruchten afgeworpen. In gesprek met haar psycholoog kwam ze erachter waarom.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Ik heb mezelf de laatste maanden vaker dan eens afgevraagd hoe het toch kan dat mensen überhaupt een relatie kunnen krijgen. Kwam ik al die tijd de verkeerde mannen tegen? Of lag het aan mij? Het antwoord: het ligt waarschijnlijk aan mij. Niet aan de ander (vaak ook wel, maar niet altijd). Confronterend, maar waar.
Ook wel fijn eigenlijk, want in mijn langste relatie lag het – volgens hem – altijd aan hem en kon ik dus niets doen om iets aan de situatie te veranderen. Nu weet ik, door een gesprek met mijn psycholoog, waar het aan mijn kant mis gaat en kan ik daar iets mee. Misschien wel fijn als je jezelf ook weleens afvraagt waarom je na een aantal dates standaard geskipt wordt.
Toen ik een paar weken geleden naar mijn psycholoog ging, stelde ze me een aantal cruciale vragen waardoor ik een gigantische eyeopener had. Ik kreeg een paar tips, die voor vrouwen die daten ook verschrikkelijk vinden, misschien wel zorgen voor de uitkomst waar je vanaf het begin al op hoopte.
Allereerst: het constante overdenken. Vindt hij me nog wel leuk? Waarom laat hij niks horen? Heb ik iets verkeerd gezegd? En vooral: ben ik wel goed genoeg? Wij vrouwen zijn na de eerste date meestal al op zoek naar de bevestiging dat de ander ons net zo leuk vindt. Hierdoor vergeten we ons weleens af te vragen of wij hem wel echt zo leuk vinden. Net zo zeer als hij na twee weken nog niet kan weten of hij uiteindelijk met jou wil trouwen, ken jij hem ook niet goed genoeg om dat te weten. Dus vraag jezelf af: waarom wil ik die bevestiging al zo graag?
Dat vrouwen sneller onzeker zijn, komt volgens mijn psycholoog doordat we kritischer zijn. Niet alleen op de man waar we mee willen eindigen (wie heeft er na jaren single zijn geen gigantische eisenlijst?), maar vooral op onszelf. We proberen constant de meest perfecte versie van onszelf te zijn, maar niemand is perfect. Dat kun je niet constant volhouden. So give yourself a break.
Hoe date ik het: 'Dít vind ik echt de grootste afknappers bij mannen'
We willen daarnaast vaak een stuk sneller dan mannen balls deep in een relatie stappen. De onzekerheid door de afwezige bevestiging zorgt er voor dat we hem nog leuker lijken te gaan vinden, terwijl dat net zo goed een uiting van verlatingsangst kan zijn. Als hij bij je weggaat lijkt dat namelijk een bevestiging dat hij je inderdaad niet leuk of knap genoeg vond, dus proberen we hem zo snel mogelijk vast te binden.
Vrouwen uiten die onzekerheid vaak op twee manieren. In plaats van dat ze tranquilo afwachten en zien waar het naartoe gaat, gaan ze óf zich volledig vastklampen aan hun crush en vaker dan nodig vragen om bevestiging. Óf ze zijn snel klaar met de onzekerheid en kappen het af voor er teveel gevoelens bij komen kijken. Alles beter dan die twijfel. Ik heb me schuldig gemaakt aan beide.
Beide manieren zorgen voor kortstondige datingfases, waarbij de eerste meestal resulteert in een pre-relatie break-up omdat de man zich geclaimd of verstikt voelt. Zij hebben nou eenmaal vaak iets meer tijd nodig om te ontdekken of ze volledig voor iemand willen gaan. Als er nog geen of weinig gevoelens zijn, is het afkappen van iemand die hen het gevoel geeft te snel te willen gaan niet zo heel moeilijk.
Dat de tweede manier niet per se leidt tot een relatie spreekt, denk ik, wel voor zich. Als je bij het minste of geringste al de handdoek in de ring gooit, is het vrij lastig voor de ander om gevoelens te ontwikkelen. Al moet je natuurlijk wel lekker uit een pre-la stappen op het moment dat je je er echt niet goed bij voelt.
Wat bij die tweede manier ook nog eens kan komen kijken, is dat we – omdat we voor onze eigen gevoelens afstand proberen te houden – kritisch zijn op degene met wie we daten. En dan niet alleen als we over hem vertellen tegen onze vriendinnen, maar ook tegen hem. We verwarren ‘eerlijk zijn’ vaak met ‘recht voor z’n raap zijn’ en houden daarmee niet altijd rekening met de gevoelens van een ander. Iets wat je geen leuker mens maakt om mee te daten.
Een tip van mijn psycholoog: bespreek dingen waar je mee zit vanuit de ik-vorm. Ga niet alleen maar zitten opsommen wat hij allemaal fout doet, maar laat weten hoe jij je voelt bij een situatie. Zeg bijvoorbeeld niet: waarom app je nooit? Maar: ik moet er aan wennen dat jij niet zo’n apper bent. Dan geef je wel aan waar je mee zit, maar beschuldig je niet meteen iemand van gedrag waar hij verder niet zo heel veel aan kan doen.
Dat gezegd hebbende: dit betekent niet dat wij vrouwen het nu massaal fout doen. Zeker niet zelfs. Maar ik merkte aan mezelf dat ik vaak vingers aan het wijzen was en nooit de schuld bij mezelf zocht. Soms is het daarom goed om naar jezelf te kijken. Maar het blijft ook belangrijk om realistisch te kijken naar hoe je je bij een ander voelt. Soms is het ‘probleem’ namelijk gewoon dat het niet werkt. Dan hoef je jezelf en de ander niet aan het lijntje te houden omdat je denkt dat je alles fout doet.
De tip waar ik het meest mee aan de slag moet voor mezelf is de volgende: heb geduld. Ik maakte me de afgelopen jaren – en zelfs nu nog (sorry daarvoor) – meerdere keren schuldig aan het te snel willen weten hoe de ander in de wedstrijd zit (en het meteen afkappen als het antwoord me niet zinde). Ik weet (en wist voorgaande keren) zelf nog niet eens of dit het voor mij is. Dus waarom doe ik alsof ik een marathon aan het rennen ben? Leven met de dag en uitvinden waar het schip strandt. Misschien werkt dat.
Hoe date ik het: 'M'n columns hebben voor best wat gezeik gezorgd'
