Het leed dat daten heet. Redacteur Gaby heeft nogal wat gedatet de afgelopen jaren en komt nu tot de conclusie dat daarbij een aantal trauma’s zijn ontstaan. Tijd om ze aan te pakken.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Ik hou van daten, maar daten hield niet altijd van mij. De grote hoeveelheid mismatches die ik heb gehad in de afgelopen drie jaar zorgen nu voor de nodige nasleep. Die heb ik een tijdje goed weten te negeren, maar dat ik er trauma’s aan heb overgehouden is me inmiddels meer dan duidelijk.
Het is natuurlijk nooit leuk om toe te geven dat uitgerekend mannen (!) ervoor hebben gezorgd dat er in mijn hersenpan iets is veranderd, maar ik kan je met zekerheid zeggen dat de laatste jaren absoluut iets hebben aangetast. Nu ik eindelijk te maken heb met een man die me behandelt zoals ik behandeld hoor te worden, wordt dat besef ineens pijnlijk duidelijk.
Om even een voorbeeld te noemen: ik ben er zo aan gewend geraakt dat mijn dates er na een maand of twee wel klaar mee zijn óf dat ik na twee maanden merk dat het toch niks gaat worden, dat mijn onderbewustzijn begint te schreeuwen als het na die tijd nog steeds goed gaat. Het resultaat? doemgedachten, niet-bestaande problemen en een heleboel onzekerheid.
Gaby: 'Geloof hem nou maar als hij zegt dat hij geen relatie wil'
En omdat ik nu aan mezelf merkte dat ik, zonder ook maar één rode vlag in zicht te hebben, begon te overthinken, mezelf had overtuigd dat hij me vast nu ongeveer wel stom zou moeten gaan vinden en me daardoor ook anders ging gedragen, besloot ik mijn psycholoog te bellen. Die ene die ik de vorige keer ook om hulp heb gevraagd, toen het (meer dan terecht zie ik nu) even niet zo lekker met me ging.
Toen ik haar belde vroeg ze of er spoed bij kwam kijken, want dan kon ik dezelfde avond nog komen. Het voelde ergens wel urgent, maar ik dacht ook: er zullen mensen zijn die het harder nodig hebben. Dus ik antwoordde dat het volgende week ook prima kon. Gelukkig kent ze me inmiddels een beetje en weet ze dat ik niet zomaar bel. Ik kon een paar uur later bij haar terecht.
Wat ik (en jij ook) goed moet beseffen is dat je niet per se iedere nacht gillend wakker hoeft te worden om psychologische hulp te mogen zoeken. Een mentale APK, of een mentale massage zoals ik het inmiddels noem, is zó goed voor de rust in je koppie. En één gesprek kan soms al voldoende zijn. Na mijn gesprek met mijn psycholoog ging ik nog net niet huppelend de deur uit, op weg naar huis om alles wat ze me geleerd had toe te passen.
En met succes, want sinds dat eerste gesprek is er zoveel meer ontspanning in m’n hoofd, maar ook richting degene voor wie ik mijn trauma’s met alle liefde wil aanpakken. Hij mag van mij niet de dupe zijn van alle achterlijke idioten die hem voor zijn gegaan. Ik denk namelijk dat je relatie nóg fijner wordt als je dealt met de trauma’s die je daarvoor hebt opgelopen. Ook als je huidige datingfase of relatie helemaal goed zit.
Disclaimer: je hoeft zeker niet ineens trauma-vrij te zijn, want dat is nogal een opgave. Maar beseffen dat er dingen zijn waar je moeite mee hebt en erover praten met een professional is al een hele mooie stap in de goede richting.
Dus heb je het idee dat zaken uit het verleden je op de een of andere manier tegenhouden in de relaties die je nu hebt (of nog gaat krijgen) óf gewoon in je dagelijkse single leven? Please, neem een mentale massage en kijk er ook echt zo naar. Voor mij voelt naar de psych gaan nu als een avondje ontspanning, net als een lichamelijke massage of het laten doen van mijn nagels. Alles van me afpraten en er daarna de vruchten van plukken. Het is een fucking delight.
Gaby: 'Als hij helemaal afgetraind is, hoeft het van mij eigenlijk al niet meer'
