Als je je ’s nachts op straat al niet veilig voelt, is een man die je vlak voor je huis lastigvalt het laatste waar je op zit te wachten. Vooral als hij zich voordoet als een agent, maar dat later helemaal niet blijkt te zijn.
Redacteur Gaby werd midden in de nacht benaderd door een man en voelde zich daardoor ontzettend onveilig.
Het was half 1 ’s nachts en ik was vanaf mijn ouders naar huis gereden. Om de hoek zijn daar twee parkeerplaatsen die ik gebruikte als er voor mijn huis geen plek was. Die nacht was dat het geval, dus parkeerde ik daar. Om even een goed beeld te geven: op het eerste oog lijken het geen parkeerplekken, omdat ze heel ondiep zijn. Toch mag je daar gewoon parkeren.
Ik had net geparkeerd en was met de deur open spullen uit mijn auto aan het halen, toen er een donkergrijze auto naast me stil ging staan. De bestuurder deed zijn raampje omlaag en meldde me dat ik daar niet mocht parkeren. Nadat ik hem meermaals had verteld dat ik daar wel mocht parkeren, vroeg ik hem of hij wilde stoppen met praten en weg wilde gaan. Ik voelde me onveilig en geïntimideerd, want hij bleef me vragen waar ik woonde. Het zag er niet naar uit dat hij van plan was om weg te gaan.
In plaats daarvan besloot hij, nadat ik hem al een paar minuten vroeg om alsjeblieft te vertrekken, uit te stappen. Vol angst dook ik m’n auto in en trok ik de deur dicht, terwijl ik hem schreeuwend vroeg waarom hij uitstapte. Met alle deuren op slot hoorde ik hem zeggen: ‘Ik ben van de politie’.
Compleet in de war – en ook wel een beetje beschaamd omdat ik blijkbaar tegen een agent had staan schreeuwen – deed ik mijn deur van het slot toen hij dichterbij kwam en ik het woord ‘politie’ op zijn trui zag staan. Door die schaamte durfde ik ook niet om zijn ID te vragen. Met duizend maal excuses – ‘sorry, ik had het niet door, want je bent in burger’ – ben ik uiteindelijk ingestapt om mijn auto weg te zetten. Ter controle reed hij een minuut later weer langs en stak hij zijn duim op.
Omdat het me nog niet helemaal lekker zat wachtte ik nog even met naar mijn huis te lopen. Ergens voelde het niet logisch dat een agent in burger zich op deze manier zou gedragen, dus voor de zekerheid wilde ik zorgen dat hij me niet zou volgen.
Pas toen ik het mijn vrienden vertelde, voelde ik heel veel woede. Want: als dit echt een agent was, hoe kon hij zich dan in hemelsnaam midden in de nacht zó tegen iemand gedragen. En als het geen agent was, dan moest hier ook melding van gemaakt worden. Zulke mensen wil je niet hebben rondrijden in een woonwijk (of waar dan ook).
Daarom besloot ik de volgende dag de politie te bellen en na te vragen of er die nacht inderdaad een agent in burger een ronde aan het doen was en of ze hem dan eventueel konden aanspreken op zijn gedrag.
Wat bleek? Toen ik de trui van de ‘agent’ omschreef, kreeg ik te horen dat die truien al jaren niet meer gebruikt werden. Mijn voorgevoel zat dus helemaal goed, want ik had te maken gehad met één of andere gek die zich voordeed als een politieagent. Helaas hebben ze hem nooit gevonden op camerabeelden.
Wat die man met zijn act voor elkaar wilde krijgen weet ik echt niet. Het leek niet per se of hij me wilde beroven, al wilde hij natuurlijk wel heel graag weten waar ik woonde. Het voelde eigenlijk meer alsof hij het wel vet vond om zich als agent te gedragen en daarmee macht op een ander uit te oefenen. In elk geval gewoon doodeng als je het mij vraagt.
Mocht je ooit in zo’n situatie terechtkomen: agenten in burger zijn verplicht om – zonder dat je er naar hoeft te vragen – hun identificatie te laten zien. Doen ze dit niet? Dan kun je er eigenlijk al vanuit gaan dat je te maken hebt met een neppert. Je mag er ook altijd om vragen, want agenten (in burger) zijn op het moment dat het gevraagd wordt verplicht hun legitimatie te tonen, maar ik weet nu uit ervaring dat dat heel eng kan zijn.
Wees in ieder geval voorzichtig met de informatie die je deelt op het moment dat je een vreemd onderbuikgevoel krijgt, vraag om legitimatie en bel 112 als je je echt heel onveilig voelt. Is bellen geen optie? Kijk dan even hier hoe je je telefoon op andere manieren kun gebruiken.
Gaby: 'Ik wilde het niet, ook niet toen je jezelf bovenop me forceerde'
