Het leed dat vreemdgaan heet. Redacteur Gaby is er van overtuigd dat haar ex tijdens hun relatie voornamelijk emotioneel- en misschien zelfs fysiek flink buiten de pot gepist heeft.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Als ik je vertel welke rode vlaggen ik tijdens mijn vorige relatie heb genegeerd, ga je me waarschijnlijk ter check naar een oogarts sturen. Liefde maakt zo verschrikkelijk blind; hij had waarschijnlijk voor m’n neus een ander ten huwelijk kunnen vragen en ik had hem na een flinke ruzie weer lachend teruggenomen. Laten we zeggen dat ik veel heb geleerd en dat ik me – hoe groot het bord voor m’n kop ook is – nooit meer zo in de maling laat nemen.
Maar wat heeft-ie je dan geflikt, Gaby? Dat vraagt hij zich waarschijnlijk ook af nu hij dit leest, want ik ben ervan overtuigd dat hij zichzelf heeft wijsgemaakt dat hoe hij met andere vrouwen sprak echt wel door de beugel kon. Nou, doe je stoelriem maar vast (ja, jij ook anonieme ex), want dit wordt er weer eentje.
Het eerste breukje ontstond toen we ongeveer een half jaar aan het daten waren. Om de situatie te schetsen: hij zou die avond naar mij komen, maar was op het station een vriendin van vroeger tegengekomen. Hij vroeg of het oké was als hij met haar ergens iets zou gaan drinken.
Het feit dat ik eigenlijk met hem had afgesproken en het feit dat ik achttien en super onzeker was, zorgde ervoor dat ik hem liet weten me daar niet heel fijn bij te voelen. Ik had nog nooit van deze meid – waar hij dus blijkbaar al jaren bevriend mee was – gehoord, dus alle alarmbellen gingen af. Hem het verbieden deed ik niet, want hij moest uiteindelijk zelf weten wat hij deed. Uiteindelijk besloot hij alleen even met haar te kletsen op centraal en daarna naar mij toe te komen.
Toen ik na een paar uur appte waar hij bleef, zei hij: ‘We drinken even ons drankje op’. Na het zetten van vraagtekens, overtuigde hij me ervan dat ze écht niet ergens op een terras waren gaan zitten, maar gewoon even wat te drinken hadden gekocht op het station. Ik moest me vooral niet druk maken.
De volgende dag, toen ik met een vriendin in de stad was, belde hij me hysterisch op. Hij gaf toe dat hij had gelogen over de avond ervoor. Hij was wel met haar naar een restaurant gegaan, maar alleen omdat zij zo aandrong. Hij had daar uit schuldgevoel zogenaamd niet gegeten. De reden dat hij het nu wel toegaf? Ze had een foto van hun diner op Instagram geplaatst en hem erin getagt. Anders had ik het dus nooit geweten.
Na duizend keer ‘sorry’ besloot ik hem te vergeven, maar hem vertrouwen bleef moeilijk. Vooral omdat hij zijn telefoon beschermde met zijn leven: als hij naast me zat deed hij er alles aan om te zorgen dat ik zijn scherm niet kon zien en ’s nachts ging-ie uit. Als ik hem vroeg waarom hij zo geheimzinnig deed, zei hij: ‘Ik bespreek dingen met m’n moeder die jij niet hoeft te lezen’. Inderdaad, zijn ‘moeder’.
Zes maanden na het eerste voorval vond er wederom een bizarre situatie plaats. Hij zou een paar weken naar het buitenland gaan, maar kreeg op de dag van vertrek ineens serieuze bedreigingen toegestuurd. De reis werd gecanceld, maar hij kon zich niet indenken waarom iemand hem iets zou willen aandoen. Tot hij iets dieper ging nadenken, en bedacht dat het weleens zou kunnen liggen aan een bepaald gesprek dat hij had gehad.
Wat bleek? Hij had een bericht gekregen van een vrouw die daar vandaan kwam, maar was er – zei hij achteraf – vanuit gegaan dat het een prank was van zijn vrienden. In plaats van als een normaal mens zijn vrienden te contacten en met hen te lachen om de hilarische prank (hij dacht echt dat ik dit zou geloven), besloot hij serieus op haar avances in te gaan en zelfs een afspraak te maken voor als hij daar zou aankomen. Pas toen hij dreigende berichten kreeg van haar partner, ging er volgens hem een belletje rinkelen dat het tóch zijn vrienden niet waren. Goh.
Een jaar later onderschepte ik nóg een bericht. Hij was eerder naar het buitenland geweest om daar zijn moeder te verrassen. Daar had hij via zijn neef afgesproken met een meisje dat hij zelf niet kende. Dit hoorde ik pas achteraf, toen ik zijn bericht aan haar las: ‘Ik kan niet wachten om je weer te zien’. Mijn vraag ‘waarom hij in godsnaam zoiets naar een meisje dat hij één keer gezien had zou sturen?’ werd weggewuifd. Zo bedoelde hij het toch helemaal niet? Hij had het gewoon gezellig gehad en zou het leuk vinden haar ooit nog een keer te zien als ze weer in Nederland zou zijn. Meer niet.
Ik weet wat je denkt: wat dééd je daar nog? Heel eerlijk? Ik heb geen idee. Hij was zó overtuigend, dat ik het allemaal gewoon maar toe liet. Vreemdgaan was gewoon niet iets wat hij mij ooit zou aandoen, daar was ik na alles nog steeds van overtuigd. Toch kwam er een moment dat ik er helemaal klaar mee was en wist dat we ermee moesten stoppen.
Herinner je je die beste vriendin van vroeger nog? She kept coming back. Wel alleen op de momenten dat ze single was. Vond ik heel opvallend, hij totaal niet. Nu was het zo dat hij eigenlijk bijna nooit thuis was door zijn werk en zijn sporttrainingen. Waar hij wél was? In een auto met haar, onderweg naar zijn training die hij deed met háár. Hoe ik dat wist? Ze legden alles vast op hun socials, dus ik kon uitgebreid meegenieten van hun quality time. Tijd die ik zó graag met hem door wilde brengen, maar die hij voor mij niet vrij kon maken.
Het was zelfs zo erg dat ik een keer de vraag kreeg of ik nog wel samen was met hem. Mensen dachten door de posts dat hij inmiddels een relatie met haar had. Dat was voor mij het moment om tegen hem te zeggen dat ik het niet fijn meer vond om constant geconfronteerd te worden met al het beeldmateriaal. Hij liet weten het niet meer door te plaatsen en ook zij stopte met posten. Uiteindelijk kreeg ze weer een relatie en verwaterde het contact, dus de rust was wedergekeerd.
Tot het bij haar weer uit ging en er weer dagelijks contact was tussen hen. Voor het eerst in onze relatie vroeg ik hem mijn gevoel te respecteren en alsjeblieft het contact te verminderen. Na veel huilen (van mijn kant) gaf hij eindelijk aan te stoppen met haar te berichten. En dat was dat. Tenminste, dat hoopte ik.
Tijdens onze laatste vakantie had ik wederom een heel duidelijk onderbuikgevoel. Er klopte iets niet, dus ik besloot, toen hij aan het zwemmen was, in zijn telefoon te kijken. Daar zag ik in zijn dm’s een vrijwel lege chat met haar. Het enige wat erin stond was een reactie van hem waar bij stond dat-ie niet verwijderd kon worden omdat er geen internetverbinding was. De reactie was niets bijzonders, maar het feit dat hij weer mijn vertrouwen had geschaad was een duidelijke indicatie dat hij er nooit mee zou stoppen.
Die vakantie besloten we dan ook dat het beter was om uit elkaar te gaan. Uiteindelijk duurde het nog een paar maanden voordat we de knoop echt doorhakten, maar waar ik die vakantie achter was gekomen was de druppel. Of hij écht fysiek is vreemdgegaan in onze relatie weet ik tot op de dag van vandaag niet zeker. Ik heb het hem nog regelmatig gevraagd toen het al jaren uit was, maar hij heeft altijd gezworen dat er nooit iets gebeurd is. Toch geloof ik hem niet.
Conclusie? Een partner hoeft niet eens fysiek vreemd te gaan om jouw vertrouwen compleet te beschadigen. Het zijn berichten en situaties zoals deze – het emotionele vreemdgaan – die laten zien dat dit niet de partner is die helemaal voor jou zal gaan. En dat is ook oké, want hoe pijnlijk en moeilijk het ook is: hier leer je van. Zo kun je uiteindelijk nóg beter aanvoelen welke persoon wel perfect is voor jou.
Gaby: 'De man van mijn ex-schoonmoeder had zonder reden een hekel aan me'
Gaby Boterkooper (28) is journalist, redacteur en columnist bij LINDA.meiden.
Het zwarte schaap van haar familie – tenminste, dat vindt ze zelf. Dat heeft ervoor gezorgd dat ze ervan houdt om tegen alles wat volgens de maatschappij ‘normaal’ is aan te trappen. Heeft op precies het goede moment een huis gekocht en leeft sindsdien ver boven haar stand. Je kunt haar uittekenen met een flesje Desperado’s.
