Redacteur Gaby ging twee weken op vakantie naar Aruba – met haar schoonfamilie. Iets wat, als ze de mensen aan wie ze dat vertelde moest geloven, een grote nachtmerrie zou worden.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat in hun leven.
Het lijkt wel alsof de term ‘schoonfamilie’ gelijk staat aan ‘de ware hel’. Ik snap het; ik heb vaak genoeg geschreven over de moeder van mijn ex en hoe ik het niet zo goed met haar kon vinden. Als er aangekondigd werd dat er een bezoek aan haar op het programma stond, was mijn dag verpest. Daar kon ik echt niet mezelf zijn en liep ik constant op m’n tenen.
Fast forward naar nu, waar ik het oprecht jammer vind als ik m’n schoonouders een tijdje niet zie. Daarom schreef ik eerder al over het feit dat ik altijd hoop dat zij op het feestje zijn waar we naartoe gaan. Het voorstel om spontaan langs te gaan komt vrijwel even vaak vanuit mij als vanuit m’n vriend, dus toen we werden uitgenodigd voor deze vakantie, kon ik alleen maar in m’n handjes knijpen. Twee weken Aruba met mensen bij wie ik heel graag bij over de vloer kom? Ja, graag.
Voor veel mensen lijkt het misschien een soort alternatief universum om het goed te kunnen vinden met je schoonmoeder. Ik snapte nooit waar het vandaan kwam, maar als ik de video’s op TikTok moet geloven, dan heeft het vooral te maken met jaloezie. Moeders die jaloers zijn op de vriendin van hun zoon, omdat zij nu de belangrijkste vrouw in zijn leven dreigt te worden. Super debiel, maar blijkbaar toch echt een ding.
Thank God ben ik gezegend met een schoonmoeder die vooral niet jaloers is op mij wat haar kind betreft. Zij is volgens mij juist – en dat zie ik ook terug in mijn moeder – zielsgelukkig dat er iemand is die zoveel om haar zoon geeft en goed voor hem is. Hetzelfde geldt trouwens voor m’n schoonvader. Ik kan me nog goed herinneren dat mijn vriend zijn eerste marathon rende en bij de finish met tranen in zijn ogen in de armen van zijn vader viel. Bijna symbolisch duwde mijn schoonvader hem richting mij en zei iets in de geest van: ‘Je hoort nu bij haar’. Alsof hij me officieel de zegen gaf om de zorg over zijn kind te hebben.
Oke, klaar met het sentimentele gedeelte: waarom was die vakantie nou zo geweldig, hoor ik je vragen. Op de eerste plaats omdat we compleet vrij werden gelaten in wat we wilden gaan doen. We mochten mee met uitjes, maar een dagje zelf op pad was ook prima. Toch koos ik vaak voor de uitjes, want mijn schoonouders hebben elkaar ruim dertig jaar geleden op het eiland ontmoet, hebben daar lange tijd gewoond, zijn nog talloze keren terug geweest en kennen daardoor alle mooie plekjes. Daardoor werd de zin ‘vroeger was hier…’ misschien wel het vaakst uitgesproken in die twee weken.
Negen jaar geleden trouwden ze voor de tweede keer, dit keer op Aruba, als verrassing van m’n schoonvader. Op het strand met de zonsondergang op de achtergrond. De zoons in Hawaï-shirts, zij in het wit. Een prachtige hernieuwing van het jawoord, als ik de verhalen mag geloven. Daarom besloten we hen, als bedankje voor de vakantie, nog een derde trouwerij te geven. Niet officieel, want ik was de ceremoniemeester en babs (en ik ben verre van bevoegd). Maar wel met een hele ceremonie in de tuin van het huis waar we verbleven. Met lampjes, nieuwe Hawaï-shirts en zij weer in het wit.
Allemaal schreven we een stukje met daarin wat we zo aan hen waardeerden, hoe fijn de vakantie was en wat hun relatie met elkaar ons heeft geleerd. Er werd een klein beetje gehuild, maar vooral veel gelachen. Vooral toen ze hun – door ons geschreven – geloften voorlazen. We sloten de avond af met een zelf gekookt driegangendiner. Een hele geslaagde trouwerij als je het mij vraagt.
Nu weet ik dat ik extreem veel geluk heb gehad met mijn schoonouders. Dat ik zo’n band met hen heb en nu al zin heb in kerstavond bij hun. Dat ik uren met mijn schoonvader kan praten over allerlei diepzinnige gedachtenspinsels en met m’n schoonmoeder kan juichen voor de tv als Feyenoord weer speelt. Niet iedereen heeft dat, dus ik mag in m’n handjes knijpen dat dat voor mij wel is weggelegd. Dus nogmaals: bedankt voor de prachtige vakantie (en de zoon die jullie hebben gemaakt). Dit ga ik nooit meer vergeten.
Dit bericht op Instagram bekijken
Gaby brengt ode aan haar oma: 'Als je (klein)kinderen zó over je praten, heb je het goed gedaan'
