Vakkenvullen en kassa draaien is niet voor Eline (17) weggelegd. Daarom besluit ze haar bijbaantje op te geven en in de zorg te gaan werken. Inmiddels werkt ze al bijna een jaar met dementerende ouderen.
Aan LINDA.meiden vertelt ze met welke situaties ze te maken krijgt tijdens haar diensten.
Of het nu kinderen of ouderen zijn; het zit in Elines aard om voor mensen te zorgen. Zo is het haar droom om basisschooljuf te worden en past ze graag op kinderen. Dat ze ook graag voor ouderen zorgt, ontdekt ze pas later. Elines carrière begint namelijk in een winkel, waar ze vakken vult en achter de kassa zit. Het werk is eenzijdig en geeft haar zo weinig voldoening dat het als tijdverspilling voelt.
Daarom solliciteert ze een jaar later in de zorg. Op dat moment mag ze namelijk nog niet voor kinderen zorgen, maar wel voor ouderen. “Ik had een diploma nodig om met kinderen te werken, maar er stond wel een vacature open voor de ouderenzorg. Ik wist toen nog niet dat ik met dementerende ouderen ging werken. Dat was even wennen.”
NS geeft 'treincoupés' aan verpleeghuizen voor dementerenden: 'Om herinneringen op te halen'
In eerste instantie verwacht Eline dat ze de ouderen soms met kleine dingen moet ondersteunen, maar ze merkt tijdens haar eerste werkweek al hoe weinig de ouderen zelfstandig kunnen. “Ik had verwacht dat de ouderen een beetje vergeetachtig waren, maar het zit veel dieper.”
De ouderen kunnen namelijk lang niet altijd voor zichzelf zorgen. Zo lukt het hen soms niet meer om zelfstandig te eten en weten ze in het ergste geval hun eigen naam niet meer. “Vaak stuur ik ze dan zelf een beetje en wijs ik naar de plek waar ze naartoe moeten gaan.”
Verantwoordelijkheid krijgt Eline genoeg, want het is ook haar taak om toezicht op de huiskamer te houden en eten klaar te maken. Zo moet ze tijdens ochtenddiensten het ontbijt klaarzetten en tijdens avonddiensten het avondeten klaarmaken. Ook dit is in het begin niet makkelijk. “Ik had helemaal geen kookervaring, dus dat moest ik echt leren. Uiteindelijk hoefde ik me nergens druk om te maken, want ik werd goed ingewerkt en ik wist al snel waar ik mee bezig was.”
Wanneer Eline keukendienst heeft, houdt ze ook rekening met de tafelverdeling. Door de stemmingswisselingen van de bewoners en het onbegrip voor elkaars ziekte kan niet iedereen even goed met elkaar overweg. “Wanneer er iemand per ongeluk knoeit tijdens het eten, kan een ander niet begrijpen dat dat kan komen door de dementie. Dus als ik niet naar de tafelverdeling kijk, kunnen mensen heel boos op elkaar worden of spontaan in huilen uitbarsten.”
Carola's man is pas 47 en lijdt aan dementie: 'Ze dachten aan een depressie'
Door de stemmingswisselingen voelt ze zich allang niet meer gekwetst als een bewoner haar plotseling uitscheldt. Door middel van een dossier kan Eline precies zien welke bewoner wat nodig heeft wanneer er een woedevulkaan dreigt uit te barsten. “Zo is er één bewoner die ik altijd een pop geef. Omdat zij denkt dat die pop haar kind is, wordt ze gelijk rustig.”
Soms moeten er zelfs maatregelen genomen worden als bewoners te snel agressief worden. “We hadden een bewoonster die moeilijk kon lopen en daardoor een stok kreeg. Dat werkte goed, maar ze kon soms zo boos worden dat ze personeel en bewoners met die stok ging slaan. Daarom hebben we haar nu maar een rollator gegeven”, vertelt Eline.
Naast drama en woede zijn er ook ouderen die nog heel goed weten hoe liefde en blijdschap werkt. Er zijn namelijk twee bewoners die – toen ze elkaar ontmoetten – op slag verliefd werden. “We hebben het met de families besproken en zij vonden het enkel heel erg lief. Nu gaan ze soms ook op kleine tripjes samen en dat vind ik ontzettend schattig.”
En wanneer Eline het druk heeft in de keuken, is er altijd iemand die hulp aanbiedt. “Er is een bewoner die elke dag opnieuw denkt dat ze in een bed and breakfast zit. Ik denk dat zij er vroeger zelf eentje gehad heeft. Zij vraagt altijd of de bedden al verschoond zijn en of ze kan helpen met afruimen. Ik geef haar soms heel kleine taakjes, zodat ze lekker bezig kan zijn en tevreden is.”
Verder vindt Eline het leuk om activiteiten met de bewoners te doen. Als ze een momentje heeft, gaat ze graag met hen schilderen of spelletjes spelen. “Dat vind ik heel leuk aan mijn werk.”
Hoewel het nog steeds haar plan is om later juf te worden, is ze er ook achter gekomen dat ze van de zorg houdt. “Ik blijf hier sowieso tot ik mijn diploma heb, want ik ben heel gelukkig met mijn bijbaan. En als ik ooit een carrièreswitch zou moeten maken, zou ik gegarandeerd de zorg ingaan.”
Desiree is mantelzorger: 'Mijn ouders woonden vier jaar in onze garage'
