Een studentenhuis, samenwonen met je partner of je ouderlijk huis nog even níét verlaten: welke woonsituatie is het beste voor jouw ontwikkeling?
“Het is onvermijdelijk dat je aan een groot studentenhuis wat slechte gewoontes overhoudt “, vertelt psycholoog Steven Pont aan LINDA.meiden.
Op kamers gaan kan volgens Pont goed zijn om volwassen te worden, maar een studentenhuis hoeft niet per se het beste voorbeeld van zelfstandigheid te zijn. “Het zou iedereen verbazen als je een studentenhuis binnenloopt, en je opmerkt dat de boeken allemaal rechtstaan en alles schoon is. Dat krijg je nou eenmaal als je met veel mensen op een kleine oppervlakte woont. Dan kun je wel gaan opruimen, maar de volgende dag is het waarschijnlijk weer een troep.”
Het is volgens Pont ook maar net hoe je zelfstandigheid definieert. “Zo zijn er mensen die heel netjes zijn, maar nooit aan studeren toekomen. Mensen die in studentenhuizen wonen zijn vaak wat rommeliger, maar kunnen misschien wel zes uur per dag in de bibliotheek studeren.”
Vroeg samenwonen met je partner is volgens Pont iets wat minder mensen op vroege leeftijd doen, omdat je vaker bezig bent met veel mensen ontmoeten. “Als je gaat studeren, zoek je de mensen om je heen eigenlijk eerst in kwantiteit, zo veel mogelijk dus. Daarna zoek je ze later nog een keer uit op kwaliteit. Vaak vindt er in deze tijd een ’tweede opvoeding’ plaats, door je leeftijdsgenoten of je partner: een opvoeding na die je van je ouders hebt gekregen, op andere gebieden. Als je onzelfstandig bent, kunnen mensen uit je vriendengroep ook bijvoorbeeld tegen je zeggen: ‘Doe dat eens lekker zelf.'”
Door vroeg samen te wonen word je in bepaalde aspecten dan weer wel zelfstandiger. “Studentenhuizen blinken niet uit in verantwoordelijkheid. In tegenstelling tot vroeg gaan samenwonen met een partner; je krijgt met meerdere dingen te maken om rekening mee te houden. Dat is wel iets waar je veel verantwoordelijkheid mee opdoet. Ook heb je misschien wel een partner die een goede relatie met de buren wil onderhouden, gezond wil eten en de boel een beetje schoonhoudt.”
Studentenhuis Enschede 's nachts knalroze geverfd: 'Om half 7 ging de deurbel'
Als je denkt dat een groot studentenhuis niet bij je past, kan een huis met minder mensen een betere optie zijn. Alleen garandeert dat niet altijd dat je er comfortabeler door woont. Pont legt het uit: “In een groot studentenhuis kun je bijna nooit met iedereen hecht worden. Met minder mensen leef je veel intensiever, dus ook met meer risico’s. Woon je samen met één huisgenoot of je partner, dan voel je je wel meer verbonden.”
Bovendien kunnen mensen nog weleens laks worden in een groot studentenhuis. “Als je met tien mensen samenwoont, ben je maar voor 10 procent verantwoordelijk voor alle taken. Die instelling krijg je dan ook. Natuurlijk, er zijn veel mensen die zich prima verantwoordelijk kunnen voelen voor een klein groepje mensen, maar heb je maar één huisgenoot, dan krijg je die verantwoordelijkheden automatisch(er).”
James (21) werd geweigerd bij studentenhuis: 'De jongens wilden geen homo'
Hoe zelfstandig je als volwassene uiteindelijk wordt, heeft volgens Pont te maken met wat je verantwoordelijkheden waren als kind: “Haalden je ouders veel voor je uit de weg en had je weinig taken, dan zit dat je zelfstandigheid in de weg. Dat blijft dan hetzelfde als je lang thuis blijft wonen. Hetzelfde geldt wanneer in een studentenhuis veel taken voor je worden weggenomen. Maar: had je vroeger te veel taken, dan zit dat juist je ontwikkeling in de weg. Met leeftijdgenoten omgaan is namelijk cruciaal.”
Op een bepaald moment op jezelf wonen zorgt er in de meeste gevallen wel voor dat je meer verantwoordelijkheden krijgt. Een bepaalde leeftijd om op kamers te gaan is er alleen niet echt, maar je kunt volgens Pont wel te jong zijn om op kamers te gaan. “15 is bijvoorbeeld echt te vroeg, maar een 17-jarige kan in sommige gevallen volwassener zijn dan een 27-jarige.”
Voorbeelden die laten zien dat je niet zelfstandig genoeg bent om op jezelf te wonen zijn volgens Pont vooral momenten waarop je dingen te laat doet. “Mensen die echt verantwoordelijk zijn, weten wanneer ze dat van tevoren moeten regelen. Ouders zijn daar natuurlijk eerst verantwoordelijk voor, en dan is het de bedoeling dat je het stapje voor stapje overneemt, zoals de tandarts, een zorgverzekering regelen en het vuilnis naar buiten brengen.”
