Als tiener valt Danushika Friederichs tot twee keer toe in de handen van loverboys. “Het is niet dat ik in elkaar geslagen werd en gedwongen werd een kamer in te gaan. Sterker nog: ik werd de hemel in geprezen”, vertelt ze LINDA.meiden.
De nu 32-jarige vertelt hoe seksuele uitbuiting haar tot het uiterste heeft gedreven én hoe ze de kracht vond om uit die gevaarlijke wereld te ontsnappen.
Trigger warning: dit artikel gaat over mensenhandel, seksueel geweld en suïcidale gedachten.
Als kind wordt Danushika door haar moeder te vondeling gelegd langs de weg. “De start van mijn leven is heftig geweest. Het blijkt dat ik geboren ben in een gezin waar veel geweld voorkwam. Na mijn adoptie kwam ik bij een gezin terecht waar alles veilig, warm en stabiel was. Maar ik zocht naar spanning die ik thuis niet vond.”
“Op de middelbare school was die spanning binnen handbereik. Ik zocht aansluiting bij een populair groepje en deed me stoerder voor dan ik was. Ik wilde er gewoon bij horen. Zij brachten mij in contact met een man, rond de dertig, voor wie zij soft drugs verkochten. Ik zou hem niet omschrijven als een typische loverboy, maar het was wel iemand die misbruik van mij maakte en geen normen en waarden had. Het duurde niet lang voor ik ook drugs verkocht, maar al snel voelde het niet goed. Ik sms’te die man dat ik het niet wilde doen. Dat accepteerde hij niet en hij keerde zich tegen mij. Hij sloeg me in elkaar en heeft me verkracht, dat was mijn eerste keer seks.”
Het blijft niet bij die ene verkrachting, vertelt Danushika. “Meerdere keren werd ik gedwongen seks te hebben met vreemden. Één keer heb ik zelfs een betaling gezien. Het heftigste aan de situatie was dat ik uit een beschermde wereld en fijn gezin kwam. Dit was de eerste keer dat ik erachter kwam dat niet alle volwassenen te vertrouwen waren. Een harde realiteit en achteraf gezien de hardste klap voor mij.” Op een gegeven moment verdwijnt de man die de tiener uitbuit uit beeld. “Hij deed een boel foute dingen, dus ik gok dat het daarmee te maken had.”
Wat haar is overkomen, deelt ze op dat moment niet met anderen. “Ik wist niet hoe ik dit aan mijn ouders moest vertellen, zij waren niet bekend met dit soort problemen. Daarnaast had ik ook het gevoel dat het mijn eigen schuld was; ik wilde ergens bij horen en ben in deze illegale praktijken gerold. De gedachte die steeds door mijn hoofd schoot was: het is gelukt om het geheim te houden. Maar ik was ernstig beschadigd en raakte mezelf kwijt. Drinken, roken, diefstal; ik deed allerlei dingen die niet bij mij pasten. Mijn beste vriendin is uiteindelijk gaan praten over mijn situatie. Zo zijn mijn ouders erachter gekomen wat er is gebeurd. Zij zochten professionele hulp voor mij.”
Op 19-jarige leeftijd leert Danushika via Hyves een jongen kennen. “We stuurden berichten naar elkaar en spraken af. Hij was dé perfecte guy. Hij was lief en behandelde mij als een prinses. Ook zei hij anti-drugs te zijn en stelde me voor aan zijn familie. Ik voelde me veilig genoeg om hem over mijn verleden te vertellen en had grote steun aan hoe hij zich daarin opstelde.”
Ze wordt de eerste twee weken wakker met lieve berichten, maar dat blijft niet zo. “De veranderingen waren langzaam. Het perfecte plaatje begon af te pellen tot hij zijn ware aard liet zien. Ik bleek opnieuw in contact te zijn met een ronselaar. Vanaf het moment van kennismaking duurde het drie maanden tot ik in de prostitutie zat.”
In de tussentijd raakt Danushika verslaafd aan (hard) drugs en is er van haar grenzen nog weinig over. “Ik ben zo in de tang gehouden. Het is niet dat ik in elkaar geslagen werd en gedwongen werd een kamer in te gaan. Sterker nog: ik werd de hemel in geprezen. Ik wilde opleven naar dat beeld van mij.”
Het duurt twee jaar voordat Danushika de kracht heeft verzameld om haar ronselaar achter zich te laten. “Mijn hele leven was in duigen gevallen; ik zag mijn vrienden niet meer, kwam amper thuis en kreeg daardoor ook wrijving met mijn ouders.”
“Ik was liever van huis weg dan thuis. En als ik thuis was, zei mijn moeder dat ik niet echt aanwezig was. Dat ik met mijn hoofd ergens anders zat. In die tijd werd ik mishandeld, gemanipuleerd en werd meerdere keren doorverkocht aan verschillende netwerken (binnen de mensenhandel, red.). Constant vroeg ik me af wat er met mijn leven was gebeurd, maar ik wist niet hoe ik eruit moest komen. Op een dag werd ik op straat wakker en kon ik niet begrijpen dat dit mijn leven was. Ik zag mezelf nog als een kind in dat beschermde gezin, nu verkocht ik mijn lichaam. Er moest wat veranderen, nu!”
Er komt verandering in de situatie wanneer de toen twintiger ruzie krijgt met haar ronselaar. “Hij zei: ‘Pak je spullen maar en ga weg.’ Dit zei hij wel vaker en ik kwam altijd met hangende pootjes terug, maar deze keer niet. Het was alsof het licht aanging, ik moest voor mezelf kiezen. Die dag pakte ik mijn spullen en vertrok. ’s Middags kreeg ik een bericht van hem waarin hij deed alsof er niks aan de hand was. Ik stuurde terug: ‘Volgens mij begrijp je het niet. Dit is de dag dat ik niet meer terugkom.'” En daarmee weet ze te ontsnappen.
Opnieuw probeert Danushika haar ervaringen geheim te houden, net als toen ze vijftien was. Als het contact met haar ouders verbetert, komt naar buiten wat haar is overkomen. “Ik had heel veel trauma’s opgelopen, waardoor ik suïcidale gedachten en herbelevingen had. Mijn ouders zochten professionele hulp voor mij, maar daar kwam ik in een andere hel terecht.”
Ze wordt opgenomen op een gesloten afdeling, waar ze beseft dat ze er niet de hulp zal krijgen die ze nodig heeft. “Ik zat tussen mensen die het allemaal niet meer in de hand hadden. Er heerste een onveilige sfeer, waardoor er een onveilige situatie werd gecreëerd. Ik lag in bed en zocht veiligheid, maar dat was daar niet te vinden tussen de mensen met psychoses en andere mentale problemen.”
Op een dag in de rokersruimte gaat het helemaal mis. Danushika krijgt een woedeaanval door de traumatische ervaringen en de asbakken vliegen door het hok heen. “Ik zat gewoon met veel verdiet en het enige wat ik zocht was liefde en aandacht. Dat kreeg ik niet. Ik werd benaderd door een hulpverlener, maar binnen de kortste keren stond er acht man om mij heen en werd ik in een houtgreep gehouden om vervolgens in een isoleercel getrapt te worden. Ja, ze trapten mij er letterlijk in met hun voeten. Ik werd uitgekleed, ze gingen op mij zitten en spoten me plat. In de isoleercel kreeg ik geen eten, verzorging of aandacht. Er was geen toiletmoment, mijn behoeftes moest ik doen in bakje van eierdoosmateriaal. Opnieuw werd ik als een beest behandeld. Mijn tijd daar was slopend en zou ik omschrijven als zware emotionele mishandeling.”
Na een kleine twee maanden ging Danushika van de gesloten afdeling naar ervaringsdeskundige Anita de Wit, die een opvang heeft voor mensen die uit de mensenhandel komen. “Zij heeft mijn leven gered. Ik was tot op het bot beschadigd. Zij heeft een hele kluif aan mij gehad, maar we hebben ons er samen doorheen geslagen. Ik heb vijf jaar bij haar gezeten en zo heb ik mijn leven terug gewonnen. In de tussentijd vond ik steun bij mijn ouders en broer. Soms heb ik het gevoel dat als zij er niet voor mij waren geweest, dat het allemaal heel anders was gelopen.”
Voor de nieuwe bioscoopfilm Loverboy: Emoties Uit deelde Danushika haar ervaringen met regisseur Cyriel Guds. Loverboy: Emoties Uit is een rauwe en intense misdaadfilm die de kijker meeneemt in de duistere wereld van mensenhandel in Nederland. Zelf vindt ze veel herkenning in de film. “Vooral in de manier van omgang; niet alleen met de meiden, maar ook met de ronselaars. Zij worden ook onder druk gezet, mogelijk met hun financiële situatie of dreigingen aan het adres van hun familie. Als ik terugkijk op mijn (laatste) ronselaar, herken ik dat hij ook door anderen geleefd werd. Hij stond onderaan de keten. Ik denk dat hij wel wat voor mij heeft gevoeld, maar hij had geen schijn van kans. Zijn enige taak was om mensen binnen te halen en door te spelen aan het netwerk.”
Hoewel Danushika slechts één van de ervaringsdeskundigen van de film was, zijn haar ervaringen niet een-op-een overgenomen. “De scènes zijn geïnspireerd door waargebeurde verhalen, maar niet exclusief die van mij. Het mooiste aan de film vind ik dat ook de kant van loverboys wordt belicht; met welke struggles zij kampen en hoe iemand met een goed hart kan eindigen als koude loverboy. Het maakt de film anders dan andere films over dit onderwerp, waar vaak alleen de kant van slachtoffers wordt gedeeld.”
Met Danushika gaat het nu goed. Ook heeft ze de hoop op liefde niet opgegeven. “Ik merk dat ik bindingsangst heb, maar ik zou niet zeggen dat ik bang ben voor mannen. Na mijn ervaring met de ronselaars heb ik wel een vriendje gehad. Die heeft mij juist laten ervaren hoe liefde hoort te zijn en daar ben ik heel dankbaar voor. Daardoor weet ik dat het bestaat. Hopelijk mag ik het nog een keer ervaren.”
Ook is ze door de ervaringen niet bij de pakken neer gaan zitten. De dertiger heeft een eigen onderneming opgericht, Speak-out, waarmee ze voorlichting geeft over de praktijken van mensenhandelaren. “Op deze manier kan ik spreken over mijn eigen ervaringen. En kan ik hulpverleners en politie een inkijkje geven over hoe het er in de mensenhandel daadwerkelijk aan toegaat. Dit helpt hen weer met slachtofferbenadering, et cetera. Ik denk en praat graag mee. Ik probeer van het negatieve iets positiefs te maken.”
Als laatst heeft ze nog wat advies voor jongeren, niet alleen meiden maar ook jongens. “Kijk uit met wie je omgaat, want voor je het weet eindig je op een manier waarop je niet wil eindigen. En zorg dat je op de hoogte bent van de tactieken en signalen, ook bij de mensen om je heen. Loverboys worden omschreven als jongens die cadeautjes geven, maar dat is niet (altijd) hoe dat gaat. Doet iemand iets wat je niet wil of doe jij zelf dingen die je niet wil, neem dan iemand in vertrouwen en praat erover. Door erover te praten geef je hen ook de ruimte om je te helpen. Praten is jouw wapen, dat heb ik van Anita geleerd.”
De film Loverboy: Emoties Uit draait vanaf 29 augustus in Nederlandse bioscopen. Bekijk hieronder de trailer.
Disclaimer: dit artikel beschrijft een persoonlijke ervaring. Voor hulp kun je terecht bij een van de onderstaande instanties.
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar.
Heb jij seksueel geweld meegemaakt en wil je daarover praten? Centrum Seksueel Geweld biedt professionele hulp en is 24/7 bereikbaar via het telefoonnummer 0800 – 0188. Je kunt ook terecht bij Slachtofferhulp Nederland via 0900-0101.
Maud (18) werd slachtoffer van loverboy: 'Hij stuurde filmpjes waarin hij andere meiden verkrachtte'
