REAL LIFE
In vriendschappen hou je iedereen op afstand, en als je lover met een verlovingsring komt, denk je: runawáááy bride. Het liefst willen we ons nergens aan binden.
Julia Leijzer (24) uit Nijmegen doet een master Arts and Culture. Ze ging in therapie vanwege angst voor commitment.
“Mijn vriend en ik kregen acht maanden geleden een relatie. Hoewel ik heel blij was, voelde ik soms ook angst. Ik heb moeite met commitment omdat ik bang ben verlaten te worden. Dat komt door mijn jeugd: mijn ouders zijn gescheiden. M’n psycholoog zei: ‘Probeer er in je relatie open over te zijn.’
Omdat ik dat lastig vond, is mijn vriend een keer meegegaan. Dat was fijn. Door het er met hem over te hebben, ben ik minder bang. Toen ik een relatie kreeg, kreeg ik het benauwd als ik dacht aan veel ‘verplichtingen’.
‘IK HEB EEN RELATIE, MAAR OOK EEN EIGEN LEVEN’
Ik vreesde dat ik alles met hem samen moest doen. Maar het viel reuze mee, we hebben juist een goede balans gevonden. Hij is nu drie maanden in Afrika. Ik vind het fijn dat we veel contact hebben, maar dacht ook: wie weet raak ik weer gewend aan het alleen-zijn. Het tegendeel is waar: ik kijk uit naar zijn terugkomst. Ik ben blij met mijn relatie, maar ook met mijn eigen leven. Doordat we niet totaal verstrengeld zijn geraakt, hebben we ons op een gezonde manier kunnen binden.”
Tesse Reversma (24) uit Utrecht werkt bij een bibliotheek en geeft les in creatief schrijven. Ze verbrak haar relatie omdat ze niet wilde committen.
“Ik was 22 toen ik mijn relatie na vierenhalf jaar beëindigde. Hij woonde in Zuid-Limburg, ik in Utrecht. Als we elkaar in het weekend zagen, gingen we gezellig samen koken en muziek luisteren. Er was niets mis met onze relatie, het was vertrouwd en fijn. Tijdens een van die weekenden begon hij over samenwonen, hij zou bij me kunnen intrekken. Het overviel me. Hij stond in mijn kleine studiootje en ik zag hoe krap het zou zijn met hem. Ik dacht: wil ik dit wel?
‘DAT HIJ OVER SAMENWONEN BEGON, VOELDE BEKLEMMEND’
Het voelde beklemmend en dat bleef zo. Ik besefte dat ik niet goed wist wie ik was zonder hem. Daar had ik buikpijn van, ik kon nergens anders meer aan denken. Ik wilde me niet meer committen. Het ging uit en ik ontdekte dat ik van kunst maken hou en van schrijven. Er ontstond letterlijk meer ruimte, omdat ik meer tijd had. Uiteindelijk hoop ik een lange relatie te hebben, alleen weet ik niet hoe die eruit zal zien en of ik zou willen samenwonen. Ik heb ruimte nodig om mezelf te zijn.”
Didien Goedhart (31) werkt als zzp’er in de horeca en wil geen vaste woonplaats. Ze wil zich nergens aan binden: niet aan een baan of huis.
“In juli 2022, op een stilteretraite, realiseerde ik me dat iedere dag voorspelbaar was: werken, sporten, met vrienden afspreken. Een week later heb ik mijn baan en huis opgezegd en ben gaan reizen. Ik heb nu geen huis en ga van plek naar plek. Heerlijk vind ik het, dat al mijn spullen in mijn auto passen. Veel mensen verklaren me voor gek. ‘Je wil toch iets voor jezelf?’ Nee dus, dat voelt te definitief. Ondanks dat het weleens stress geeft, vind ik het fijn dat elke maand anders is.
‘HEERLIJK DAT AL MIJN SPULLEN IN M’N AUTO PASSEN’
Ik weet niet waarom ik zo bang ben voor commitment. Misschien is het mijn sterrenbeeld, Boogschutter. Datstaat voor vrijheid, avontuur. Of mijn levensstijl is een rebelse reactie op mijn opvoeding, waar het vooral ging om vastigheid creëren en een steady baan krijgen. Vrienden zeggen dat ze het cool vinden dat ik geenhuisje-boompje-beestjemens ben, maar zelf kiezen ze daar wel voor. Dat maakt me onzeker: ben ik dan gek of onverantwoordelijk? Maar ik heb me lange tijd niet zo gelukkig gevoeld als afgelopen jaar. Ondanks dat ik in chaos leef, voel ik rust. Ik lééf.”
Danique de Jong (28) uit Den Haag is campagneadviseur. Ze raakt in de stress als ze vaker dan twee keer met iemand een date heeft.
“Toen ik na mijn verbroken relatie een derde keer met iemand afsprak, was ik totaal in paniek. Vrienden vroegen waar ik me druk om maakte. Mijn conclusie: de derde-date-fase voelt als een ‘serieus ding’. Pas een paar jaar geleden realiseerde ik me dat ik al die tijd afhaakte na date nummer twee, omdat ik bang was dat ik me moest binden. Altijd had ik redenen om iemand op afstand te houden.
‘BIJ EEN DATE BLIJVEN SLAPEN, DEED IK NOOIT. TE INTIEM’
Niet bij mij thuis afspreken want dat is mijn plekje, daar mag een man niet zomaar komen. In mijn jeugd ben ik veel dierbaren verloren, en nog steeds ben ik bang dat mensen wegvallen uit mijn leven. Daarnaast had ik een moeizame band met mijn vader. Ik kon niet op hem bouwen. Daardoor vind ik het lastig om relaties aan te gaan. Nu ben ik niet aan het daten. Eerst wil ik me op mezelf focussen. Jarenlang vond ik het prima dat het zo ging. Het is moeilijk om te zien dat ik mezelf in de weg zit.”
Jessy Yasmeen (29) uit Rotterdam is artiest, geeft muziekles en begeleidt kunstenaars en artiesten. Ze vindt het lastig om zich te binden in relaties.
“Zowel in vriendschappen als in de liefde heb ik de neiging om weg te lopen als het te dichtbij komt. Ik had een vriendin met wie ik heel close was. In het begin spraken we veel af. Toen ik merkte dat er een verwachting was om elkaar vaak te zien, voelde het verstikkend en trok ik mezelf terug. Ik ben bang om iemand te verliezen. Omdat ik die pijn wil voorkomen, neem ik zelf afstand. Het heeft denk ik te maken met seksueel overschrijdend gedrag op mijn tiende, door de broer van een vriendin.
‘IK STA MIJN EIGEN LIEFDESGELUK IN DE WEG’
Lang voelde ik geen zelfliefde. Als die ontbreekt, vind je ook dat je geen waardige vriendin kan zijn. Ik ben graag onder de mensen, maar dat is iets anders dan close friends. Niet dat ik die niet heb, maar ik ben er gewoon niet zo goed in. Vriendschappen probeer ik nu rustiger op te bouwen. In liefdesrelaties sta ik mijn eigen geluk vaak in de weg. Dan ga ik met iemand anders daten, of verdoof mijn gedachten met alcohol. Doen alsof iemand me niets kan schelen, terwijl het me juist veel boeit. Als ik nu date, probeer ik mezelf open te stellen. Dat lukt steeds beter.”
Chanice Janssens (31) uit Rotterdam is traumacoach op seksueel gebied. Ze verbrak haar relatie toen haar vriend de volgende stap wilde zetten.
“Vroeger zei mijn familie altijd dat kinderen lastig zijn. Mijn ouders hadden veel ruzie, een voorbeeld van een stabiele relatie kende ik niet. Daardoor was mijn beeld van huisje-boompje-beestje negatief. Op mijn zeventiende kreeg ik een relatie met een stabiele man. Hij had een huis en een vaste baan. Ik wilde graag het huis uit, en trok bij hem in. Zijn plan was committen: samenwonen, kinderen krijgen.
‘TOEN IK DIE RING ZAG LIGGEN, WAS IK NIET BLIJ’
Heel sterk voelde ik: ik wil dat niet. Ook omdat hij niet de juiste persoon was. In die relatie voelde ik geen vrijheid, kon niet mezelf zijn. Toen ik een ring zag liggen, was ik niet blij. Het was benauwend, ik wilde niet op mijn twintigste vastzitten aan iemand. De relatie verbreken was moeilijk, maar daardoor heb ik mezelf beter leren kennen. Zo heb ik mijn liefde voor reizen ontdekt. Sinds mijn dertigste voel ik de hormonen opspelen. Me binden – kinderen, settelen, een vast huis – wil ik nu wel. En als ik de juiste persoon ontmoet, hoef ik niet te veel van mezelf in te leveren.” •
