REAL LIFE
Holy shit, je zal maar poepproblemen hebben. “Als ik moet, heb ik precies drie minuten om naar een wc te sprinten.”
Denishia Sanches (21) heeft last van buikpijnaanvallen en een fistel. Ze heeft het prikkelbare darmsyndroom (PDS).
“Ooit ben ik op de eerste hulp beland omdat mijn maagpijn zo intens was. Mijn buik was keihard en ik kon niet meer bewegen, zo’n last had ik ervan. Volgens artsen heb ik het prikkelbare darmsyndroom, dat is een verzamelterm voor darmklachten waarvan de oorzaak niet duidelijk is. Hun advies: slik maar paracetamol. Als ik kruidig eet, of gerechten met veel olie, wordt het erger. Dus leef ik zo gezond mogelijk. Geen KFC of McDonald’s voor mij.
‘METEEN ONDER
DE DOUCHE
NA HET POEPEN’
Afgelopen jaar kreeg ik een fistel: een soort gangetje tussen mijn darm en huid. Het kan ontstaan nadat een anaalkliertje is ontstoken. Het is niet gevaarlijk, wel pijnlijk. Elke keer als ik naar de wc ga, brandt en prikt het enorm. Daarna spring ik meteen onder de douche of spoel ik uitgebreid met water. Zo houd ik het schoon en voorkom ik dat het geïrriteerd raakt. Ik wacht nu tot ik geopereerd kan worden om ’m weg te halen. Tot die tijd moet ik helaas dealen met de pijn.”
Joëlle Wobben (24) heeft een stoma. Met haar bedrijf Poowelz maakt ze kleurrijke hoesjes voor stoma’s.
“Ik noem mijn stoma Jacques. Lijkt op ‘zak’, maar dan chic. Dat maakt het makkelijker om erover te praten. Jacques loopt langzaam vol met mijn ontlasting: ik leeg ’m zo’n vier keer per dag. Dan ga ik achterstevoren op de wc zitten en duw ik de inhoud eruit. Het gaat sneller dan een ‘normale’ nummer 2. Mijn dikke darm werkt niet. Voor mijn stoma zat ik om de dag uren op de wc om mijn darmen te spoelen. Ik was moe en miste vaak school of uitjes met vriendinnen. Eerst dacht ik: een stoma is toch voor bejaarden? En: wat moeten anderen denken?
‘ER IS NOG
NOOIT EEN
JONGEN OP
AFGEKNAPT’
Maar mijn angsten zijn niet uitgekomen. Er is nog nooit een jongen op afgeknapt. Ik kan zwemmen en sporten en zelfs als je er met je hoofd naast hangt, ruik je niets. Er zijn momenten dat ik Jacques vervloek, maar vaker ben ik dankbaar. Dankzij ‘hem’ heb ik mijn leven terug. Veel mensen verstoppen hun stoma, maar ik draag ’m met trots. Daarom besloot ik er hoesjes voor te maken. In knalkleuren en met grappige teksten als ‘Shit happens’. Zo wil ik het taboe doorbreken.”
Iris Giezen (21) durfde maandenlang niet thuis te poepen toen ze op kamers ging.
“Praten over poep is geen probleem. Maar van de gedachte dat iemand het kan horen terwijl ik het doe, blokkeer ik. Het lukt dan gewoon niet. Ik woonde in een studentenhuis met heel dunne muurtjes. In de kamer naast de wc hoorde je de drol praktisch in de pot vallen. Niet chill. Soms hield ik het zo lang op dat ik ’s nachts wakker werd van de buikpijn. Vaak ging ik dan snel terwijl iedereen sliep. Of ik ging eerder naar school om daar een lege wc te zoeken. Kwam er dan toch iemand binnen, dan wachtte ik net zo lang tot diegene weer weg was.
‘ALS IEMAND
KAN HOREN
DAT IK POEP,
BLOKKEER IK’
Geen idee waar mijn angst vandaan komt. Vroeger als kind durfde ik ook nooit bij vriendinnen thuis. Bij mijn vriend gelukkig inmiddels wel, maar alleen als de tv hard aan staat en hij buiten gehoorafstand is. En dan nog prop ik eerst de pot vol met wc-papier: zo hoor je het minder. Hij snapt er niets van, maar veel vriendinnen herkennen dit. Ons wordt toch een beetje aangepraat: vrouwen poepen niet. Omdat ik ben gestopt met mijn studie, woon ik weer even bij mijn ouders: lekker op mijn vertrouwde wc.”
Stress slaat bij Sanne van Eijl (23) meteen op haar darmen. Ze heeft colitis ulcerosa en is medeoprichter van de Holysh!t Community.
“Als ik iets heb geleerd, is het dat praten over je aandoening helpt. Op mijn veertiende raakte mijn dikke darm chronisch ontstoken. Ik was veel moe, had bloed en slijm bij mijn ontlasting en vaak diarree. Het is weleens misgegaan: was ik net niet op tijd bij het toilet. Dankzij de juiste medicatie gaat het nu beter, maar intussen is wel angst ontstaan rond naar de wc gaan. Van drukte op festivals raak ik in paniek, omdat ik dan niet meteen kan wanneer ik dat wil.
‘MIJN TENTAMEN
GEMIST OMDAT
IK EEN UUR OP
DE WC ZAT’
Wanneer ik op pad ben met vriendinnen en zij zeggen dat ze naar de wc moeten, krijg ik stress en heb ik ook ineens aandrang. Met zo’n poepsessie ben ik dan zo een uur verder. Eén keerheb ik daardoor zelfs mijn tentamen niet kunnen maken. Maag- en darmproblemen zie je niet aan de buitenkant. Juist daarom moet je zelf open zijn. Vrienden houden nu rekening met me. Klasgenoten snappen waarom ik soms te laat in de les ben. En ik heb een regeling met school: als ik moet, mag ik weglopen. Het heeft me veel rust gegeven.”
‘MIJN BUIK
BLAAST ZO OP
DAT HET LIJKT
ALSOF IK
ZWANGER BEN’
Puck de Haan (24) kan haar ontlasting niet ophouden. Ze heeft anusatresie.
“Ik ben geboren zonder uitgang voor ontlasting. Die is met een operatie gecreëerd. Daarnaast heb ik maar één kringspier, die ook nog eens niet honderd procent werkt. Als ik moet poepen, heb ik drie minuten om bij een wc te komen. Vaak eet ik op vaste tijden, zodat ik kan voorspellen hoe mijn stoelgang verloopt. In de ochtend moet ik altijd, dus dan ben ik thuis. Afspraken plan ik ’s middags of ’s avonds: na vier uur poep ik vrijwel nooit.
‘IK HEB
TRUCJES
OM NIET
TE HOEVEN’
Reizen is moeilijk: wat als ik ineens moet? Ik kan tien uur in een café zitten en niet hoeven. Maar als ik lang in een bus zit zonder toilet, dan moet ik door de stress elk uur. Om dat te voorkomen, heb ik trucjes. Van tevoren veel koffiedrinken, zodat mijn darmen leeg zijn of heel weinig eten. Voor de zekerheid doe ik altijd maandverband in. Als tiener ging ik elk jaar op kamp met mensen met darmproblemen. Vreemden kijken vaak moeilijk als ik uitleg wat ik heb, maar daar was niemand verbaasd als iemand ineens een sprintje trok naar de wc.”
