Afgelopen week besloot redacteur Misha haar inkomsten en uitgaven op een rijtje te zetten. De conclusie? Als vrijgezel kan ze het leven (bijna) niet meer betalen. Haar leeggelopen spaarrekening is bewijsstuk één. Is dít de prijs die je betaalt voor single zijn?
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat in het leven.
Dat ik al jarenlang – lees: acht jaar and counting – vrijgezel, single, solo ben, is geen geheim. Ik heb meerdere keren geschreven over mijn ervaring als alleenstaande. Van de lessen die ik in mijn vrijgezelle jaren heb geleerd tot aan het intense gemis van fysiek contact. Ook deelde ik van alles over slecht datingadvies, happy single zijn (of juist niet) en mijn dateleven als entertainment voor bezette vrienden. Waar ik het nog niet uitgebreid genoeg over gehad heb, is hoe duur het leven is in je uppie.
In één zin: het is bijna niet te doen. Ja, het leven is voor iedereen duur en wordt steeds duurder. Maar als je vrijgezel bent, zoals ik, kun je je alle prijsverhogingen eigenlijk niet permitteren. Ik heb het niet alleen over de huur, maar ook over alle vaste lasten zoals verzekeringen, belastingen, boodschappen en nutsvoorzieningen. Emma de Thouars en Lizzy van Hees schrijven hier een heel hoofdstuk over in hun nieuwe boek Single. Om hen even te quoten uit het boek: ‘Van de huur of hypotheek die elke maand betaald moet worden tot het vullen van je koelkast: de kosten voor een eenpersoonshuishouden kunnen flink oplopen. Boodschappen doen voor één persoon is een stuk minder voordelig dan voor twee. Je zou misschien denken dat je de helft minder eet en dus betaalt, maar supermarktverpakkingen zijn ingericht op meerdere personen.’
Het komt steeds vaker voor dat ik voor de supermarkt stil sta om mijn rekening te checken. Is er wel genoeg geld om alles in mijn mandje te gooien of moet ik mijn ijzersterke (not!) hoofdrekenkrachten aan het werk zetten? Het komt ook steeds vaker voor dat ik met een halfgevulde tas de winkel verlaat, maar wel vijftig euro lichter ben. Kan ik hier een hele week van eten? Zeker niet. Ik kan er hooguit twee dagen van eten en dan is het nog maar de vraag of dat drie maaltijden per dag zijn.
Dat het leven steeds duurder wordt, merk ik direct aan mijn spaarrekening. Als freelancer – ja ja, houd die opmerkingen over vaste loondienst maar voor je – doe ik het relatief goed. De afgelopen jaren lukte het me zelf om een beetje te sparen én de spontane dingen in het leven te bekostigen. Inmiddels is dat niet meer aan de orde. Voor een spontaan etentje met vriendinnen moet ik goed doorrekenen wat ik de rest van de week moet laten staan. Op vakantie gaan? Dat is ook alweer een tijd geleden, want daar is helemaal geen geld voor.
Aukje kan dure boodschappen niet betalen: 'Ik eet soms maar één maaltijd per dag'
En dan nog even over mijn leeggelopen spaarrekening. Afgelopen week besloot ik mijn inkomen en uitgaven op een rijtje te zetten. Steeds maar snoepen van mijn gespaarde geld was namelijk niet de bedoeling, dus het was tijd om uit te zoeken waar het precies misgaat. Oh boy, dit was een realitycheck waar ik niet op zat te wachten, maar wat ik wel nodig had. Het blijkt namelijk dat ik maandelijks honderden euro’s tekort kom en dat al die tijd heb opgelost door een paar tientjes hier en daar van mijn spaarrekening te plukken.
Je zou denken dat ik meteen in actiemodus zou schieten. Je weet wel, abonnementen annuleren, klussen zoeken, kijken waar ik kan besparen. Nee hoor, ik ging full struisvogel. Ik pakte er een boek bij en verdween voor een kleine vijf (!) uur in de misère van fictionele karakters. Alles om maar even niet over mijn eigen leven en financiën na te denken. Inmiddels kan ik de realiteit niet meer ontduiken en heb ik stappen ondernomen om mijn financiën stabieler te maken. Hopelijk kan ik over een paar maanden weer wat geld aan mijn spaarrekening toevoegen in plaats van eraf snoepen.
‘Als je als vrijgezel alleen wil wonen krijg je dikwijls de opmerking dat je daar nou eenmaal zelf voor kiest, met de daarbij horende hoge kosten. Volgens veel mensen is single zijn een luxe óf probleem waar wij onszelf mee opzadelen’, schrijven Emma en Lizzy. De vraag is: is het écht luxe om vrijgezel te zijn en dus oplopende woonkosten van jouw eenpersoonsinkomen te betalen? Wat mij betreft is het antwoord hell nah. En voor de mensen die nu heel hard ja knikken achter hun telefoons en laptops: wat is het alternatief? Als 30-plusser met huisgenoten, antikraak of bij je ouders wonen? Er is niets mis met deze opties, maar het moeten niet de enige woonmogelijkheden zijn voor iemand zonder romantische liefde. Misschien is het tijd dat we stoppen met single zijn als een luxeprobleem zien en erkennen dat het financieel (en soms emotioneel) gewoon keihard is.
Maar goed, laten we ook niet vergeten dat single zijn ook betekent dat ik zelf bepaal wat er vanavond op mijn bord ligt (of niet, want girl dinner), dat ik geen ruzie hoef te maken over thermostaatstanden en dat ik nooit iemand teleurstel door “per ongeluk” de laatste snack op te eten. Dus ja, het is duur – maar heel eerlijk, het is ook best lekker.
Misha: 'Waar is een vent als je 'm nodig hebt, dacht ik toen ik twee ratten mijn huis in zag klimmen'
