Het klonk als een overwinning voor redacteur Misha: 25 kilo afvallen. Ze had gehoopt dat een lager getal op de weegschaal enkele (ahum, alle) problemen in haar leven zou oplossen. Wat bleek? Alles was hetzelfde, behalve de kledingmaat die ze droeg.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen bij staat in het leven.
Trigger warning: heb je moeite met (lezen over) gewichtsverlies, dan raden we je aan dit stuk over te slaan.
Aankomen, het is eigenlijk iets heel neutraals én natuurlijks, maar ik zag mijn gewichtstoename als negatief. In vier jaar tijd kwam ik zo’n dertig kilo aan. Waardoor? Een ongezonde levensstijl, die slechts verergerd werd door de onzekerheid die met mijn zwaardere zelf gepaard ging. Ik durfde niet meer te daten of te scharrelen met anderen uit angst om mezelf letterlijk en figuurlijk bloot te geven. En ja, ook uit angst om een blauwtje te lopen of juist veroordeeld te worden voor hoe ik eruitzag.
In oktober 2023 was ik op mijn zwaarst. Het getal dat me vanaf de weegschaal aanstaarde, was zowel motiverend als demotiverend. Want: het was tijd om dit te veranderen, maar waar moest ik beginnen? Het doel was om weer op een gezond gewicht te komen. En ik zeg gezond, omdat ik fysieke ongemakken ervaarde door mijn gewicht. Pijn aan mijn enkels na enkele minuten wandelen, compleet buiten adem na één trap oplopen en gebrek aan flexibiliteit. Om nog maar te zwijgen van de ladingen kleding die ik kocht omdat alles binnen enkele weken te strak zat.
Na het internet te hebben afgespeurd voor huis-tuin-en-keukenmanieren voor gewichtsverlies, besloot ik alternatieve geneeskunde* een kans te geven. De details zal ik jullie besparen, maar het was tijd om mijn leven anders in te delen op het gebied van slapen, bewegen en eten.
* Hoewel alternatieve geneeskunde géén wetenschappelijk bewezen methode is voor gewichtsverlies, heb ik er wel voor gekozen. Dit is wat voor mij werkte, maar zie mijn opmerking niet als een aanbeveling.
Het doel was om een gezonde levensstijl te hebben en houden, maar stiekem dacht ik ook dat gewicht verliezen enkele (ahum, alle) problemen in mijn leven zou oplossen. De eerste kilo’s verloor ik zonder dat ik er erg in had, maar mentaal stond ik er hetzelfde voor. En dat was niet al te best. M’n broeken gingen van slim fit naar baggy fit, hetzelfde gold voor mijn andere kledingstukken en mijn gezicht werd smaller. Steeds vaker merkte ik dat mensen voorzichtig probeerden aan te kaarten dat ik er anders uitzag. Of ik was afgevallen durfden ze niet te vragen – gelukkig maar.
De complimenten waren fijn, maar er begon iets aan mij te knagen. Waarom voelde ik me nog steeds zo slecht? Mijn onzekerheid van de afgelopen jaren was toch gelinkt aan mijn gewicht, waarom verdween het dan niet als het getal op de weegschaal afnam? Waarom was ik er mentaal niet beter aan toe? Ik had gehoopt (of stiekem verwacht) dat dit dé shortcut naar geluk was, maar kwam bedrogen uit. Ik begon me af te vragen of ik ooit echt tevreden zou zijn, ongeacht mijn gewicht.
Gaby: 'Deze opmerking kan ik na 16 kilo afvallen écht niet meer horen'
Wat ik niet besefte – en wat ik nu pas écht snap – is dat afvallen misschien je lichaam verandert, maar niet per se je mindset. En ja-ha, dit had ik kunnen weten, maar ik was een struisvogel en wilde zó gewoon graag in mijn delulu-gedachtes geloven. De onzekerheden waar ik al jaren mee worstelde, verdwenen niet met de kilo’s. Als ik voor de tiende keer op een dag voor de spiegel stond, stormde het gewoon door in mijn hersenpan.
Lange tijd geloofde ik dat als er minder Misha was, neem dit héél letterlijk, dat ik meer geluk zou voelen. Dat ik dan liefde zou verdienen. Dat ik dan probleemloos door het leven zou gaan. Ik kan je vertellen: that’s some bullshit. Alles bleef hetzelfde, behalve de kledingmaat die ik droeg. Hoewel niet alles veranderde, zijn er wel lichtpuntjes. Eén daarvan is dat ik me langzaam comfortabeler voel in mijn eigen huid.
Kijk, ik zeg niet dat het helemaal niks voor mijn mentale gesteldheid heeft gedaan. Nu ik steeds meer begin te wennen aan dit nieuwe (of moet ik zeggen, oude) lijf, groeit mijn zelfvertrouwen ook. Lange tijd voelde ik me alles behalve sexy, nu denk ik steeds vaker dat ik gezien mag worden en heb ik zin om me mooi aan te kleden. Er zit zeker verandering in hoe ik me voel, maar mijn dagelijkse problemen zijn niet met de noorderzon vertrokken.
In iets meer dan een jaar viel ik 25 kilo af. Wat ik ervan heb geleerd? Dat ik meer ben dan mijn lichaam. Zelfliefde komt van binnenuit, niet van de weegschaal. Ik meer ben dan mijn lichaam, meer dan hoe anderen mij zien én meer dan de onaardige gedachtes die door mijn hoofd spoken. Mijn mate van geluk is niet direct gelinkt aan kilogrammen.
Een slank(er) lichaam moet geen voorwaarde zijn voor hoe ik mezelf liefheb. Iedereen, ook ik, verdient het om om zich goed te voelen – op elk gewicht, in elk lichaam. En dat het leven niet plots rainbows and sunshine is, wanneer ik naar een kleinere kledingmaat ga: soit. Zolang ik actief blijf werken aan het verbeteren van mijn mentale gezondheid, kom ik er wel. Ik heb gewoon wat tijd nodig.
Misha: 'Reminder: de wereld draait ook door zonder dat ik alles fix'
