Redacteur Misha dacht dat het haar nooit zou lukken: écht over haar ex-something heen komen. Maar het moment waarop het horen van zijn naam geen pijn meer deed, wist ze: ‘m good now.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat in het leven.
Sommige mensen vinden onverwacht de weg naar mijn hart, zetten er een tentje op en lijken niet van plan ooit nog te vertrekken. En ja, zelfs als het mensen zijn die niet goed voor me zijn. Dat weet ik zelf ook wel, mede dankzij mijn vriendinnen die het al een miljoen keer hebben gezegd. Mijn ex-something is zo iemand. Het was liefde, althans: zo voelde het. Een liefde die aan alle kanten rammelde, maar waar ik toch in bleef geloven. Zelfs na de zoveelste ruzie, ghosting of vaagheid hoopte ik stiekem dat we samen zouden eindigen. En zolang ik hoop had, bleef zijn tent gewoon staan.
Achteraf noem ik het ’toxic’, maar toen voelde het als alles. Intens, verwarrend en hartstikke verslavend. We bleven naar elkaar toe trekken, ook als we allebei wisten dat het geen goed idee was. Diep van binnen wist ik dat het geen toekomst had, maar ik kon het niet loslaten.
Na de zoveelste keer no-contact te zijn gegaan, wist ik: dit moet anders. Ik was moe. Moe van het herhalen van het verhaal, van het twijfelen, van mezelf voor de gek houden. Ik verwijderde alles: zijn nummer, screenshots, oude foto’s. En ik zei tegen vriendinnen dat ik het niet meer over hem zou hebben, dit was echt de laatste keer. Ze hadden het allemaal al zo vaak aangehoord, ze zouden me vast beu zijn.
Naar buiten toe was ik cool, calm, collected. Vanbinnen ging ik kapot. Ik had mezelf een deadline gegeven om over hem heen te zijn, maar mijn gevoel liep niet gelijk. Het deed pijn. Niet om wat het was, maar om wat ik wilde dat het had kunnen zijn. Die stilte, zonder contact en zonder updates, maakte ruimte. Voor het eerst kon ik echt luisteren naar wat ik voelde. En ergens daar, tussen alle frustraties (naar mezelf) en liefdesverdriet, begon het langzaam door te dringen: ik verdien beter.
Misha: 'Mijn hart werd een emotionele vipruimte waar niemand op de gastenlijst stond'
Maandenlang spookten de goede herinneringen door mijn hoofd. Zoals die keer dat hij de slaapkamer vol kaarsjes had gezet of onze bioscoopdate waarbij ik bij elk schrikmoment tegen het plafond schoot en hij keihard moest lachen. Het waren heel kleine momenten die ik aangreep alsof ze het volledige verhaal vertelden. Daarbij hield ik de onaardige opmerkingen en huilbuien even uit beeld. Ik weet niet precies wanneer het omsloeg. Het gebeurde niet bewust. Op een dag realiseerde ik me gewoon: ik had in geen weken meer aan hem gedacht.
Na zoveel jaar had dit als een overwinning moeten voelen, maar het voelde eerder als een opluchting. Het was alsof de olifant die op mijn borst zat, zich eindelijk had verplaatst. Wat overbleef was een soort leegte, maar geen pijnlijke.
Ik dacht altijd dat over iemand heen komen een kwestie van doorzetten en mentale kracht was. Het zó graag willen dat het je lukt. Nu weet ik dat sommige dingen gewoon tijd nodig hebben (ik ben zo’n cliché, I know). Ik kon niet rationeel loslaten wat me emotioneel gegijzeld hield. En dat is oké. Dat betekent niet dat ik hem – of beter gezegd, het idee van hem – niet mis. Dat maakt me niet zwak, het maakt me mens.
Het heeft jaren geduurd – zeven, om precies te zijn, don’t judge me – maar ik weet het zeker: ik ben eroverheen. En nee, ik haat hem niet. Ik ben niet boos en ik ben ook niet bang om mijn ex-something te vergeten. In de afgelopen jaren ben ik mezelf belangrijker gaan vinden, en dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik mezelf het gunde om dit achter me te laten. Hij heeft een stukje van mijn hart, dat zal altijd zo zijn. Maar het doet geen pijn meer als ik eraan denk. Het is niet langer een blauwe plek, maar eerder een litteken dat een bijzonder verhaal vertelt.
Aan mijn jongere en hoopvolle zelf die hier doorheen is gegaan: ik zie je en het is oké. Je hield van iemand die je niet terug kon geven wat je nodig had. Het was een noodzakelijk proces om te doorlopen, maar het heeft je – en mij – geleerd wat je (niet) wil in de liefde.
Misha: '24 uur nadat ik mijn datingapp-profiel heractiveerde, had ik 832 likes (and counting)'
