Sommige vriendschappen zijn simpel: je spreekt elkaar eens in de zoveel tijd, wisselt updates uit en hangt op. Redacteur Misha heeft een aantal vrienden waarmee ze niet uitgesproken raakt. Zelfs de kleinste dingen kunnen tot een gesprek van twee uur leiden.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen bij staat in het leven.
Vriendschappen komen in allerlei vormen. Sommige vrienden zie ik alleen bij het uitgaan of tijdens het festivalseizoen, anderen spreek ik een paar keer per jaar en daarmee wissel ik grote levensupdates uit. Maar dan heb ik ook vrienden met wie ik áltijd in contact ben. Zij weten precies wat er in mijn leven speelt, tot aan wat mijn tandarts heeft gezegd bij de laatste controle. En andersom net zo. We praten over serieuze onderwerpen en diepe gevoelens, maar bespreken net zo makkelijk gênante dateverhalen en waarom die stomme toeristensupermarkt geen avocado’s heeft.
Er is altijd iets te zeggen, te delen of om te lachen. En kort bellen? Daar doen wij niet aan.
Onze gesprekken zijn voor buitenstaanders niet te volgen, want aan logica doen we niet. Elk onderwerp roept een nieuwe anekdote op. Door alle side quests zijn we halverwege soms vergeten waar we eigenlijk over begonnen. Met vriendin G. heb ik een speciale FaceTime-vriendschap. Ik ben helemaal niet van het videobellen, maar met haar wel. Het is ons ding. Soms zetten we allebei onze telefoon neer om ‘samen’ thuis te werken. Op andere momenten past ze op beeld meerdere bikini’s en beoordelen we samen of die meegaan op haar volgende vakantie of naar de donatiecontainer mogen. Ook bespreken we celebrity complottheorieën en TikTok-recepten. Het is zo leuk om op deze manier bij elkaars leven betrokken te zijn, want we missen niks van wat tussen de grote dingen in gebeurt.
Met vriendin A. heb ik regelmatig dat mijn telefoon ons gesprek afkapt… na twee uur. Zonder waarschuwing wordt de verbinding verbroken. Rude! Vervolgens bellen we elkaar tegelijkertijd terug, krijgen allebei voicemail en appen dan wie wie belt. Alsof we net vijf minuten bezig zijn.
Misha: 'Toen ze mij een slechte vriendin noemde, veranderde onze vriendschap voorgoed'
En dan heb je het ophangen nog, wat een proces op zich is. Een gesprek eindigt nooit direct, het verloopt altijd in drie fases. Bij de eerste poging zegt iemand: ‘Ik moet echt gaan, spreek je later.’ Dit wordt opgevolgd met nog vijf extra minuten waarin we toch nog even iets moeten bespreken wat we in de uren daarvoor zijn vergeten te delen. En dan is het toch echt tijd om er een einde aan te breien.
Als de verbinding verbroken is, betekent het niet dat we daarmee echt afscheid van elkaar hebben genomen. Binnen de kortste keren stuurt een van ons een WhatsApp-bericht of meme op social media door. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat we sinds we elkaar kennen één lang gesprek voeren. Er is altijd een komma, geen punt.
Wat ik fijn vind aan dit soort vriendschappen, is dat het niet altijd hoeft te gaan over grote, belangrijke dingen. Natuurlijk bespreken we serieuze onderwerpen, maar het zijn juist de kleine, nutteloze details die het zo gezellig maken. Niemand hoeft zich in te houden of een gesprek te ‘bewaren’ voor een geschikt moment. En er valt altijd iets over de ander te ontdekken.
Misschien worden mijn constant-met-elkaar-in-gesprek-vrienden en ik ooit mensen die elkaar maar eens per maand spreken. Maar nu nog niet. Er is nog te veel om over te praten. *Pakt telefoon op voor dagelijkse update met bestie*
Misha: 'Mijn geluk is niet gelinkt aan mijn gewicht, al geloofde ik dat eerst wel'
