Bumble-match

Het begon drie jaar geleden allemaal op dating-app Bumble. Ik kwam een man, laten we hem Ravi noemen, tegen waarvan ik meteen in katzwijm viel: donker haar, lichte ogen, baan bij het leger en he-le-maal mijn type qua uitstraling. Tenminste, als ik de foto’s mocht geloven. Na een paar dagen hadden we een match en begonnen we te kletsen.

Gaby: 'Als je m'n Snapchat vraagt ben je meteen afgeschreven'Lees meer

Dreamguy of catfish?

Drie weken lang appten we vrijwel iedere seconde van de dag tot diep in de nacht. Dat ik amper aan slapen toekwam kon me niks schelen, want ik had mijn dreamguy gevonden – dacht ik. Alleen één probleempje: de beste man zei geen social media te hebben, was op Google nergens te vinden én ging niet in op mijn vraag om te FaceTimen. Het zaakje stonk flink, maar ik paradeerde met opgeheven hoofd door het veld met rode vlaggen.

Mijn vrienden daarentegen pakten al die vlaggen beet en sloegen me er meermaals mee in m’n gezicht. Zonder al teveel succes, want rood was m’n lievelingskleur. Toch wilde ik zó graag weten hoe hij eruit zag en hoe hij klonk, dat ik bleef aandringen. Met een flinke ruzie tot gevolg, want ‘hoe kon ik hem na die 10.000 foto’s die hij stuurde nog steeds niet geloven’?

Eerste date

Super stom, maar ik liet het voor wat het was en bleef appen, want er stond voor de week daarna een date gepland. We zouden naar de schietbaan gaan waar hij me zou leren schieten (eerlijk, leuke date) en daarna zouden we sushi gaan eten. Met dat in mijn achterhoofd kon ik het niet bellen prima negeren.

Maar toen hij de dag voor de date ineens afzegde omdat hij zogenaamd corona had, was ook ik, hoe kut ik het ook vond, overtuigd dat deze persoon niet degene was die hij zei dat hij was. Maar hoe kom je er op zo’n moment achter wie het wel is? Ik besloot in plaats van de fysieke date een FaceTime-date voor te stellen voor de volgende dag.

Reanimatie

Om vier uur hadden we afgesproken. Eerst moest hij nog een officiële coronatest doen bij de GGD voor een herstelbewijs. Daarna zou hij me bellen. Een half uur later had ik nog niets gehoord. Na een ‘leef jij nog?’-appje kreeg ik te horen waarom hij nog steeds niet gebeld had. ‘Ja schat, moest reanimeren.’ Ik stikte bijna in m’n huig. Hoe verzin je dit?

En toen begonnen de superduidelijke leugens zich op te stapelen, want ik kon merken dat hij zich keer op keer bijna versprak. De oude man die hij moest reanimeren (had hij geen corona en was hij niet op een plek waar bijna iedereen verpleegkundige was?) was overleden én hij moest naar huis lopen terwijl alle GGD’s in zijn buurt op zondag gesloten waren. Het hield niet op.

Spoiler alert: hij heeft me die avond niet meer gebeld en God, oh God, wat baalde hij daarvan. De volgende dag besloot ik het af te kappen, maar niet voordat ik nog één deep dive deed om erachter te komen wie mijn catfish was.

Julia ontmaskert liegende mannen: 'Je moet niet fucken met een journalist'Lees meer

Echte Ravi

Via een aantal omwegen op Instagram kwam ik, achteraf gezien opvallend makkelijk, terecht op de Instagram van de man van wie hij de foto’s gebruikte. Ik confronteerde de catfish en hij gaf het meteen toe: hij schaamde zich dood, ging dit nooit meer doen en zou de simkaart weggooien die hij de afgelopen weken had gebruikt om mij voor de gek te houden. De journalist in mij heeft hem nog wel een aantal vragen gesteld, want ik geloofde natuurlijk niet meer dat de naam die hij me nu gaf wél zijn echte naam was.

Ik werd geblokkeerd en stuurde de echte Ravi een berichtje. Wat blijkt? Dit was niet de eerste keer dat zijn foto’s gebruikt waren. En omdat hij in het leger zit en met gevoelige informatie werkt, lag er al een aangifte tegen de, nog niet geïdentificeerde, dader. Alle info die ik had, inclusief screenshots van de reservering van de schietbaan, stuurde ik naar hem door.

Onderzoek naar catfish

Maar mijn beste vriendin Julia en ik zouden onszelf niet zijn als we het daarbij zouden laten. We belden zelf de schietbaan om namen te verifiëren, plozen elke foto en ieder bericht uit die de neppe Ravi ooit stuurde, belden restaurants en maakten familiestambomen.

De oplichter had namelijk een keer een foto van een baby gestuurd alsof het ’t kindje van zijn nichtje was, maar dat bleek dan weer de baby van de ex van de echte Ravi. Je begrijpt wel dat we hier een paar maanden mee bezig geweest zijn, want we hadden nogal wat informatie te verwerken.

Getuigen

Op een gegeven moment vroeg de echte Ravi of ik wilde getuigen bij de Marechaussee. Dus ik ben daarheen gegaan, heb alles verteld wat we wisten en ontdekte dat de woonplaats waarvan wij dachten dat de dader er woonde, ook de woonplaats was van degene die zij verdachten. We waren dus op het goede spoor.

Bingo

Weken later checkte Julia toevallig haar ontvolgers-app en kreeg ze een onderbuikgevoel dat degene die haar die ochtend had ontvolgd weleens de catfish kon zijn. Diegene bleek mij ook ontvolgd te hebben, en na wat research van Juul kwamen we erachter dat die persoon zowel Ravi als zijn ex én vriendin volgde. Als klap op de vuurpijl klopte ook de woonplaats. We got her.

Ja, her. Het was een meid waar ik drie weken elke seconde mee geappt had. En het allerfijnste? Vlak daarna kregen we te horen dat ze was opgepakt voor wat ze bij mij en minstens één ander meisje had gedaan.

Conclusie

Please, ga niemand zitten catfishen. Het is zonde van iedereens tijd en het is ook heel vervelend voor degene van wie je de foto’s gebruikt. Je bent zelf écht leuk genoeg (jawel, zelfs mijn catfish) om te daten als jezelf. En niet fucken met journalisten. Anders zit je straks misschien ineens op het politiebureau.

Gaby: 'Als hij de eerste date betaalt, voelt het alsof ik hem iets verschuldigd ben'Lees meer